ΑΠΟΨΕΙΣ

Είμαι σίγουρος ότι σε κάποιες μακρινές εξωτικές κουλτούρες το λούσιμο με αυγά θεωρείται ένα είδος ζεστού καλωσορίσματος κι αν κάποιος επέλεγε να παρουσιάσει το βιβλίο του σε κεντρική καλύβα του χωριού θα έφευγε λούτσα απ' το κεφάλι μέχρι τα πόδια κι ένα χαμόγελο που θα διαπερνούσε τ' αυτιά του.

Σκέφτηκα όλες τις πολιτικές εξαγγελίες που κάποτε έκαναν κάποιους πολίτες να αισιοδοξούν για το ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στην εθνική μας νοοτροπία. Μετά σκέφτηκα την απογοήτευση όλων αυτών και κατέληξα ότι μού είναι πιο εύκολο να μοιραστώ το δεύτερο συναίσθημα παρά το πρώτο.     

Θυμάμαι όταν ήμουνα κι εγώ μικρό παιδί (κι ας προκαλέσω εκ νέου φήμες για την προσωπική μου ζωή) που σήκωνα διάφορα κτίσματα με τουβλάκια, άλλες φορές αναγνωρίσιμα κι άλλες τελείως απροσδιόριστα. Θυμάμαι όμως και το επόμενο βήμα που ήταν να τα γκρεμίσω...

Διάβασα με λαιμαργία την είδηση για τη συνάντηση Παπανδρέου- Ιερώνυμου, ψάχνοντας να βρω κάποια αναφορά στον θρυλούμενο διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος. Εψαξα να βρω κάποια μπηχτή στις δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου που θα καταδείκνυαν την δυσαρέσκεια του ιερωμένου, ελπίζοντας ότι πίσω από αυτήν θα κρύβεται η εκπεφρασθείσα πρόθεση του Πρωθυπουργού για διαχωρισμού κράτους- εκκλησίας.    

Από την ιστορία των τρομοκρατικών επιθέσεων δε μπορούσα ποτέ να καταλάβω αυτό: Πόσο τυφλά μπορεί να ενταχθεί ένας άνθρωπος σε ένα συλλογικό σκοπό, ώστε να μη νιώθει το βάρος της δολοφονίας ενός άλλου;  

Μιας και σήμερα είδα μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, ας ξοδέψω λίγο απ' το χρόνο μου να αραδιάσω λίγες απ' τις σκέψεις που πέρασαν απ' το μυαλό μου, να γκρινιάξω για τις λεπτομέρειες, αφού η πλοκή δεν κατάφερε ν' αποσπάσει την προσοχή μου απ' αυτές.