Γιατί το καθυστερούμε;

Διάβασα με λαιμαργία την είδηση για τη συνάντηση Παπανδρέου- Ιερώνυμου, ψάχνοντας να βρω κάποια αναφορά στον θρυλούμενο διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος. Εψαξα να βρω κάποια μπηχτή στις δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου που θα καταδείκνυαν την δυσαρέσκεια του ιερωμένου για κάτι που εγώ θα ήξερα τι είναι. Μάταια. Από ό,τι τουλάχιστον βγήκε προς τα έξω, το κλίμα ήταν υπέροχο. Μάλιστα, λένε τα ρεπορτάζ, οι δύο άνδρες συζήτησαν το ενδεχόμενο συνεργασιών.

Αν και δεν θα έπρεπε, απογοητεύτηκα.

Γιατί όπως και να το δει κανείς, οι συνθήκες διαχωρισμού του ρόλου της εκκλησίας από το κράτος είναι αυτή την εποχή ιδανικές.

Έχει, κατά το προηγούμενο διάστημα, προηγηθεί η πολύκροτη υπόθεση του Βατοπαιδίου, ενώ ο θάνατος του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου μπορεί να «δικαίωσε» τον μεταστάντα για τα σκάνδαλα που ήθελαν το βίο του πολυτελέστατο, αλλά δεν αθώωσαν αναγκαστικά την ελληνική εκκλησία από κατηγορίες που για δεκαετίες σιγοψιθυρίζουν ουκ ολίγοι.

Αφενός λοιπόν, προ της εκλογής του- τουλάχιστον κατά τα φαινόμενα- ταπεινού Ιερώνυμου, η δημοφιλία της εκκλησίας άγγιξε το ναδίρ, αφετέρου ο σημερινός Πρωθυπουργός έχει εκφράσει την άποψή του για διαχωρισμός της εκκλησίας από το κράτος.

Δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε ένα κράτος του λεγόμενου δυτικού κόσμου- ούτε καν την ίδια την Τουρκία, στο οποίο οι ιερωμένοι μια συγκεκριμένης θρησκείας να αμείβονται από τις εισφορές των φορολογούμενων, η ιδιοκτησία μιας εκκλησιαστικής κοινότητας να μην φορολογείται και η διδασκαλία ενός εκ των θρησκευτικών δογμάτων να διδάσκεται με τόση ζέση.

«όλοι θα φορολογηθούν με την ενιαία κλίμακα», έλεγαν προεκλογικά οι του οικονομικού επιτελείου του ΠΑΣΟΚ. «Εχω κουραστεί να τα ακούω» απαντούσε κυνικά- αν δεν κάνω λάθος- ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, Άνθιμος.

Ο διαχωρισμός του κράτους από την εκκλησία δεν είναι ζήτημα θεωρητικού «ανανεωτισμού», ούτε αίτημα αριστερίστικης ηθικής. Δεν είναι πολύ περισσότερο ρεβανσιστική πρακτική όσων ο συντηρητισμός και η μονολιθικότητα της εκκλησία αποξένωσαν. Είναι ζήτημα κοινής λογικής και συνταγματικότητας.

Αναγκαστικά τα πράγματα θα οδηγηθούν προς τον διαχωρισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι παλαιότερα δεν τολμούσαμε καν το αναφέρουμε και έπεφταν οι παπάδες να μας φάνε, καταλογίζοντάς μας μάλιστα έλλειμμα ιστορικής γνώσης, επειδή τάχα δεν γνωρίζουμε την προσφορά της εκκλησίας στην ελληνική ιστορία.

Θου κύριε…