Ο τραγέλαφος της ελληνικής συμμετοχής στα Όσκαρ

Ένας τραγέλαφος ήταν η φετινή προσπάθεια της χώρας να καταλήξει σε ταινία που θα εκπροσωπήσει την ελληνική κινηματογραφική παραγωγή στα βραβεία. Το εντυπωσιακό ήταν ότι ο τραγέλαφος επήλθε με τις πρωτοβουλίες και την αποκλειστική ευθύνη του αρμόδιου συντονιστικού οργάνου, δηλαδή του υπουργείου Πολιτισμού.

Ήταν δύσκολη η δουλειά του υπουργείου; Όχι ιδιαίτερα-όπως κάθε χρόνο. Μια (ελαφρώς άτυπη) επιτροπή έπρεπε να συνεδριάσει και να αποφασίσεις επι των ταινιών που έχουν θέσει σχετική υποψηφιότητα. Γιατί είναι άτυπη η επιτροπή και γιατί δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες για τη σύγκλησή της; Αυτό το ξέρει η ηγεσία του υπουργείου (και δεν φαίνεται πρόθυμη να μας το πει) ή, σε μια άλλη πολύ πιθανή περίπτωση, μόνο ένας Θεός ξέρει το γιατί.

Μια υπάλληλος λέει ενημέρωσε τα μέλη της επιτροπής χωρίς να έχει λάβει υπουργική έγκριση και άρα η διαδικασία έπρεπε να ανακληθεί. Εκεί κάπου άρχισαν να παραιτούνται τα μέλη της επιτροπής και να γίνεται γνωστή η προτίμηση της ηγεσίας του υπουργείου στη «Φόνισσα» της Ε. Νάθενα. ΟΙ υπόλοιπες ταινίες αποσύρθηκαν σταδιακά σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το μπάχαλο, όχι όμως η συγκεκριμένη ταινία που ένιωσε τη δόξα να της κλείνει το μάτι και είπε να ανταποκριθεί.

Το υπουργείο είπε να βρει άρον άρον δύο μέλη για να συμπληρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός και να συνεδριάσει η επιτροπή για να… επιλέξει την μοναδική ταινία που είχε μείνει στην κούρσα. Τα μέλη βρέθηκαν, η Φόνισσα (ω του θαύματος!) κέρδισε και την επόμενη μέρα τα μέλη παραιτήθηκαν δηλώνοντας ότι δεν ήξεραν τι ακριβώς είχε προηγηθεί. Μια ωραία ατμόσφαιρα! Όλη η κοινότητα του κινηματογράφου είναι στα κάγκελα, καταγγέλλοντας όχι μόνο την προχειρότητα της συγκεκριμένης διαδικασίας, αλλά και την «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» επιλογή της Φόνισσας και την συλλήβδην περιφρόνηση του κλάδου.

Προφανώς και δεν έχει σχέση το αν η ταινία της Νάθενα είναι καλή, που λένε ότι είναι. Η όλη διαδικασία αποκαλύπτει όμως έλλειμμα οργάνωσης, διαχείρισης και δημοκρατίας· ένα ό,τι να’ ναι για να φτάσει η ψωροκώσταινα στο κόκκινο χαλί φορώντας την επιλογή της υπουργού. Δεν το λες και δείγμα σοβαρής πολιτιστικής πολιτικής. Το ελληνικό διαδίκτυο πρόλαβε και παρήγαγε την εικόνα που βλέπετε. Τόσο γρήγορα: όσο να βρεις δύο μέλη για επιτροπή, να ψηφίσουν και να κάνεις τη δουλειά σου.