Οι φωνές δεν υποκαθιστούν το κράτος δικαίου

Η ιστορία του θανάτου του Βασίλη Καλογήρου, του γιου της εισαγγελέα για την υπόθεση των Τεμπών, έχει όλα τα διαπιστευτήρια για να γίνει μια λαϊκή μυθιστορία που θα προστεθεί στις εκ μέρους της κυβέρνησης απόπειρες συγκάλυψης των ακριβών περιστατικών στα Τέμπη. Δεν είναι λίγες, αν και ανώνυμες ακόμα, οι φωνές που μιλούν για «πρακτικές κολομβίας». Όμως ο άνθρωπος εξαφανίστηκε και μετά βρέθηκε νεκρός. Το έγκλημα είναι πιθανό, αλλά μένει να αποδειχθεί- πράγμα που θα γίνει από την ιατροδικαστική εξέταση.

Μέχρι τότε θα πρέπει να αντισταθούμε στη... γοητεία της συνομωσίας και της εγκληματικής ενέργειας που δεν γίνεται να τεκμαίρεται σε καμία περίπτωση, αλλά πρέπει πάντα να αποδεικνύεται. Όμως, ακόμη και αν είναι ανάγκη να αποφύγουμε τις καφενειακού τύπου αποφάνσεις για το τι συνέβη στην περίπτωση Καλογήρου, από τις συζητήσεις αυτές προκύπτει ένα άλλο ζήτημα.

Μια σημαντική μάζα της κοινής γνώμης θεωρεί πιθανό (ή και βέβαιο) ότι πράγματι κάποιοι παρακρατικοί με άνωθεν εντολές έβγαλαν από τη μέση τον γιο της εισαγγελέα για να επηρεάσουν την πορεία των ερευνών, που ούτως ή άλλως συμπληρώνουν οσονούπω δύο χρόνια τραγέλαφου με ανεκδιήγητες και άκρως ανησυχητικές παραλείψεις και παλινωδίες.

Αυτό ακριβώς το γεγονός, η αποτυχία του κράτους να πείσει ότι οι μηχανισμοί ελέγχου και απονομής δικαιοσύνης λειτουργούν όπως πρέπει και με αποτελεσματικότητα, είναι που επιτρέπει τις υποψίες ότι η παραβατικότητα μπορεί να έχει διεισδύσει στον κρατικό και τον κυβερνητικό μηχανισμό, και να κινεί τα νήματα. Αυτό είναι διαδικασία διάβρωσης των θεσμών και γίνεται με ευθύνη της κυβέρνησης – ασχέτως του τι πραγματικά έχει συμβεί στην περίπτωση Καλογήρου.

Είδα τον κ. Βορίδη να αγριεύει στη Βουλή την Τρίτη. «Να σηκωθείτε και να το πείτε. Πείτε από τι επήλθε ο θάνατος του. Τι υπονοείτε; Είστε σοβαροί να υπονοείτε τέτοια πράγματα;», εξανέστη. Πρώτον να πω ότι αυθόρμητα θυμήθηκα τον υπουργό Μεταφορών κ. Καραμανλή που επαναλάμβανε το «Ντροπή σας» από τα υπουργικά έδρανα, όταν του έλεγαν ότι τα τρένα δεν είναι ασφαλή. Αλλά αυτό μάλλον δεν έχει καμία σχέση.

Κατανοώ την προσπάθεια της Κυβέρνησης να βγει επικοινωνιακώς επιθετικά και να φύγει από τα σκοινιά, όπου κάθεται και τρώει εδώ και κανένα μήνα καρπαζιές. Όμως αυτά δεν γίνονται κατ΄ουσίαν με φωνές. «Με το πένθος δεν τα βγάζει εύκολα πέρα η εξουσία», έγραψε ο Αντώνης Λιάκος. Θα πρόσθετα «τουλάχιστον όχι χωρίς να δώσει κάτι».

Και αυτό το «κάτι» μπορεί να είναι μόνο στην κατεύθυνση  του περισσότερου κράτους δικαίου, δηλαδή της μεγαλύτερης διαφάνειας στην υπόθεση και της κυβερνητικής πρωτοβουλίας για την διαλεύκανση.