Η υπουργική πυγμή (κατά περίπτωση)
Βάρδα να μην πετύχει η υπουργός πολιτισμού πουθενά τον υπεύθυνο της καθυστέρησης για τα μέτρα ασφαλείας στην Πινακοθήκη. Της Αργολιδας θα γίνει!

Να που η επιστροφή τραμπουκισμένων από τους θρησκοεμπόρους έργων τέχνης στην Πινακοθήκη καθυστερεί, καθώς -υποτίθεται- αναμένεται η ολοκλήρωση των «μέτρων ασφαλείας».
Το τι είναι βέβαια αυτά τα «μέτρα ασφαλείας» δεν έχουμε ακριβώς μάθει. Εμένα μου μοιάζουν σαν τις «συνθήκες» που δεν λένε «να ωριμάσουν». Τι μέτρα ασφαλείας χρειάζονται πια για να μπουν τέσσερις πίνακες στη θέση τους και γιατί καθυστερούν;
Ο κακοπροαίρετος θα έλεγε ότι η κυβέρνηση και το υπουργείο Πολιτισμού περιμένουν να ξεχαστεί η υπόθεση είτε από τους υπέρμαχους της καλλιτεχνικής ελευθερίας είτε από τους χριστιανοφανατικούς είτε -ακόμη καλύτερα- και από τους δύο. Θα έλεγε δηλαδή ότι η κ. Μενδώνη προσπαθεί να αποφύγει οποιαδήποτε κίνηση που θα μπορούσε να σημάνει ότι πηγαίνει με την μία ή την άλλη πλευρά για να πλοηγηθεί τεχνηέντως ανάμεσα στις συμπληγάδες της επικαιρότητας.
Μακριά από εμάς όμως τέτοιες κακεντρέχειες για την υπουργό.
Την υπουργό που κάθε άλλο παρά άπραγη μένει περιμένοντας τα «μέτρα ασφαλείας». Μάλιστα δεν χάνει την ευκαιρία να σφίξει τα λουριά των υφισταμένων της όταν κρίνει ότι δεν γίνονται τα πράγματα που πρέπει. Την είδαμε για παράδειγμα σε εξαιρετική μανατζίριαλ φόρμα να επιπλήττει δημόσια την υπάλληλο της εφορίας αρχαιοτήτων Αργολίδας για αβελτηρίες στην κτιριακή συντήρηση. Και τη θαυμάσαμε. Τι πάθος ήταν αυτό; Τι σφρίγος; Τι πυγμή;
Φαντάσου να πετύχαινε κάπου τον αρμόδιο για τα «μέτρα ασφαλείας» που καθυστερούν στην Πινακοθήκη. Ε ρε μάνα μου τι είχε να γίνει! Δεν θα τον έσωζε τίποτα. «Η τέχνη δεν μπορεί να εξαρτάται από τα μέτρα ασφαλείας», θα του βροντοφώναζε. «Η τέχνη ή είναι ελεύθερη ή δεν υπάρχει». Ωπ κάτσε, όχι! Μπερδεύτηκα: Αυτό το τελευταίο το είπε ο Παντελής Μπουκάλας https://www.kathimerini.gr/culture/563535580/pantelis-mpoykalas-i-techni-i-einai-eleytheri-i-den-yparchei/ κατά την βράβευσή του την περασμένη Πέμπτη παρουσία της υπουργού που είχε ακόμη πάνω της τη μυρωδιά του αργολικού κάμπου.
Τέλος πάντων, το νόημα το πιάσατε.