Λάθος χειρισμός και σωστές προθέσεις από την ΕΣΗΕΑ

Ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες; αναρωτιέται ένα παλιό ρητό που έχει μεγάλη σημασία όταν πρόκειται για ελευθερία του Τύπου και την ελεύθερη αρθρογραφία.

Τις προηγούμενες μέρες η δημοσιογράφος Σοφία Γιαννακά δημοσίευσε στο iefimerida.gr άρθρο μέσω του οποίου καταφερόταν κατά του ρόλου της Μαρίας Καρυστιανού επιθυμώντας να ψέξει την δημόσια παρουσία της και επικαλούμενη κομματικές και πολιτικές στοχεύσεις.      

Η κ. Γιαννακά κλήθηκε από το πειθαρχικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ να απολογηθεί για το συγκεκριμένο άρθρο, το οποίο θεωρήθηκε προσβλητικό για την κ. Καρυστιανού. Δεν είναι όμως έτσι. Ακόμη και αν το άρθρο αναπαράγει τη ρητορική των φιλοκυβερνητικών μέσων που κάνουν λόγο για «εργαλειοποίηση» των Τεμπών και ρίχνουν τη μπάλα στην εξέδρα  αποφεύγοντας να συζητήσουν για την ουσία, άρθρο όπως το συγκεκριμένο δεν πρέπει να υπόκεινται σε πειθαρχικό έλεγχο. Και ο λόγο είναι απλός: Είναι άρθρα γνώμης, δεν είναι υβριστικά και είναι ενυπόγραφα.

Στα άρθρα γνώμης ο συντάκτης δικαιούται να εκθέσει και να υπερασπιστεί τη γνώμη του, αρκεί να είναι σαφές ότι αυτά που γράφει δεν προκύπτουν από ρεπορτάζ, δεν αντιστοιχούν δηλαδή σε «γεγονότα». Όσο αντιδημοφιλής και αν είναι μια άποψη σαν αυτή της κ. Γιαννακά το δικαίωμά της να την δημοσιεύσει χωρίς να χρειάζεται να απολογηθεί για αυτήν είναι αυταπόδεικτο.      

Μετά την κατακραυγή, η ΕΣΗΕΑ εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία επιχειρεί να αποσείσει τις ευθύνες για την κλήση Γιαννακά. Δεν ήταν δική της ιδέα, λέει, να καλέσει την Γιαννακά σε απολογία, αλλά έφτασαν σε αυτήν «συγκεκριμένες καταγγελίες και διαμαρτυρίες πολιτών» για το επίμαχο άρθρο. Για αυτές τις γενικόλογες κατηγορίες βέβαια η δημοσιογράφος εκτέθηκε στο κοινό ως παραβιάζουσα τη δεοντολογία. Και τρέχα απόδειξε μετά ότι δεν είσαι ελέφαντας.  

Το λάθος της ΕΣΗΕΑ είναι αναμφισβήτητο. Είναι όμως -τολμώ να πω- λάθος ενός οργάνου που κάνει πράγματα στη σωστή κατεύθυνση (τουλάχιστον όταν το θυμάται). Μια συζήτηση στο πειθαρχικό συμβούλιο ενός επαγγελματικού κλάδου, επι της αρχής δεν είναι λογοκρισία. Είναι μια συζήτηση που οριοθετεί τη δεοντολογία του κάθε επαγγέλματος και κρατά διακριτές τις αρχές του. Δεν έχει σχέση με τη λογοκριτική διάθεση που πολύ συχνά έχουν οι εξουσίες όταν ξεβολεύονται. Αρκεί βέβαια να γίνεται σωστά και όχι τράτρα-πάτρα. Γιατί στην τελευταία περίπτωση μπορεί να καταστεί επικίνδυνη.