Η "καλή" και "κακή" είδηση για τη Λεπέν

Δικαστήριο των Παρισίων βρήκε την κόρη Λεπέν ένοχη για οικονομικές ατασθαλίες και δη για υπεξαίρεση (αλήθεια γιατί τόσο συχνά διάφοροι δεξιο-εθνικιστές βρίσκονται μπλεγμένοι σε οικονομικά σκάνδαλα; Θα είναι το εθνικό φρόνημα που τους κάνει ευεπίφορους). Την καταδίκασε σε οικονομική αποζημίωση, αλλά κυρίως της απαγόρευσε να διεκδικήσει πολιτικό αξίωμα, όπερ σημαίνει ότι δεν θα μπορέσει να είναι υποψήφια στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας το 2027.

Η συγκεκριμένη απόφαση του γαλλικού δικαστηρίου έχει ταυτόχρονα κάτι παρήγορο και κάτι ανησυχητικό- πράγμα μάλλον σπάνιο για δικαστικές αποφάσεις. Το παρήγορο είναι προφανές σε όποιον δεν υποστηρίζει τον εσμό των πολιτικών τύπου Τραμπ, Σαλβίνι, Όρμπαν, Πούτιν και λοιπά: Η Μαρίν Λεπέν ήταν, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις το φαβορί για την προεδρία. Μπορεί για μία ακόμη φορά τα γαλλικά αντανακλαστικά να ενεργοποιούνταν και μια ακόμη συμμαχία να κρατούσε μακριά από το προεδρικό Μέγαρο τους ακροδεξιούς, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνεται κάθε φορά. Μια φορά η στάμνα θα σπάσει.  

Όμως αυτό έχει περιορισμένη αξία, όπως ξέρουμε και από την ελληνική εμπειρία της Χρυσής Αυγής που μπορεί να απαγορεύτηκε αλλά οι φίλοι της όλο και βρίσκουν τρόπους να βρίσκονται στο οπτικό πεδίο των ελλήνων ψηφοφόρων. Όπως έχουμε πολλάκις πει, αν δεν ξεμπερδέψεις με την αιτία θα έχεις μπροστά σου διαρκώς συμπτώματα.

Το άλλο το ανησυχητικό στοιχείο είναι η σκιά που πλανάται πάνω από την απόφαση η οποία αφήνει να εννοηθεί ότι με κάποιον τρόπο είναι αποτέλεσμα πολιτικής παρέμβασης. Όσο και αν ευφραίνει η απαγόρευση για τη Λεπέν, η σκιά αυτή αποτελεί μια νίκη της δικής της λογικής, αυτού που θέλουμε να αποφύγουμε: τον κλονισμό των δημοκρατικών κεκτημένων.

Ο αγώνας κατά του λαϊκισμού, του εθνικισμού και της ακροδεξιάς δεν πρέπει να είναι άνευ ορίων και ηθικών περιορισμών, ακόμη και αν το «με τον σταυρό στο χέρι» έχει στο παρελθόν αποδειχθεί αναποτελεσματικό. Σε διαφορετική περίπτωση οι κινήσεις κατά των μορφωμάτων αυτών είναι αέρας στα πανιά τους και… «παράσημο» για όσους τα επιλέγουν ως αντισυστημικά. 

Η Λεπέν, όπως και το AfD και άλλοι μνηστήρες, πρέπει να ηττηθεί στο επίπεδο των υιοθετούμενων πολιτικών, και για να συμβεί αυτό η Ευρώπη πρέπει να κάνει άμεσα στροφή προς το κοινωνικό κράτος και τις παροχές για άμβλυνση των ανισοτήτων. Αν όχι, σε λίγα χρόνια θα διαλυθεί, μέσα σε εθνικιστικό οξύ, στα εξ ων συνετέθη.