Σιγά τ' αυγά

Είμαι σίγουρος ότι σε κάποιες μακρινές εξωτικές κουλτούρες το λούσιμο με αυγά θεωρείται ένα είδος ζεστού καλωσορίσματος κι αν κάποιος επέλεγε να παρουσιάσει το βιβλίο του σε κεντρική καλύβα του χωριού θα έφευγε λούτσα απ' το κεφάλι μέχρι τα πόδια κι ένα χαμόγελο που θα διαπερνούσε τ' αυτιά του. Ίσως δε, ν' απέφευγε να πλυθεί πριν τη βραδυνή δεξίωση γιατί κάτι τέτοιο θεωρείται προσβολή και κανείς δε θέλει να προκαλέσει τη μήνη μιας κουλτούρας της οποίας δεν έχει αντιληφθεί ακόμη όλα τα τελετουργικά και τις λεπτομέρειες. Αν σου πετούν αυγά από αγάπη και αίσθημα φιλοξενίας, σκέψου τι μπορεί να κάνουν αν νιώσουν προσβεβλημένοι απ' την οποιαδήποτε στάση ή φράση σου. Γι' αυτό καλύτερα να προσέχεις τα λόγια σου, να μετράς τις εκφράσεις και τις κινήσεις σου και να μη λες περισσότερα απ' όσα πρέπει, να δείξεις γενικά μια σχετική ευαισθησία, έστω και ψεύτικη, στις τοπικές ιδιαιτερότητες του εκάστοτε χωριού. Με λίγα λόγια να κάτσεις στ' αυγά σου και να ρουφήξεις κι ένα πριν μιλήσεις.

Σε άλλες κουλτούρες, πάλι, το πέταγμα των αυγών δεν σημαίνει αυτονόητα ότι θα σκάσουν πανηγυρικά πάνω σε μια επιφάνεια ή έναν άνθρωπο, αφήνοντας τον κρόκο και το ασπράδι τους να κυλήσουν αργά το ένα μέσα στο άλλο πριν εξελιχθούν σ' αυτό το υπέροχο κολλώδες μίγμα που σου κάνει το μαλλί σαν του Πάνου Παναγιωτόπουλου. Σ' αυτές τις κουλτούρες λοιπόν, όχι και τόσο μακρινές όσο ακούγονται, εκτός απ' την ικανότητα να πετάς αυγά σε συγκεκριμένο στόχο, εκτιμάται ιδιαιτέρως και η ικανότητα να πιάνεις αυγά στον αέρα χωρίς αυτά να σπάσουν. Υποθέτω θα μπορούσες να πιάσεις το αυγό, να το πετάξεις πίσω, να σου το ξαναπετάξουν κοκ μέχρι να σπάσει στα χέρια κάποιου κι αυτός να είναι ο χαμένος. Υπ' αυτήν την έννοια το αλληλλοπέταγμα αυγών μεταφράζεται σε χαρά, παιχνίδι, ευγενή άμιλλα και διαγωνισμό δεξιοτήτων.

Ας πούμε τώρα ότι υπάρχουν και κουλτούρες όπου το πέταγμα αυγών θεωρείται έκφραση δυσαρέσκειας και μομφής κατά του αποδέκτη. Τότε το πέταγμα γίνεται με δύναμη και συνοδεύεται από αντίστοιχες φωνές ή φράσεις αποδοκιμασίας. Έστω, όμως, ότι ο αποδέκτης προέρχεται από την πρώτη κουλτούρα, την εξωτική, και δέχεται με χαμόγελο όλο αυτό το γνώριμο για 'κείνον τελετουργικό, αφού τον κάνει να νιώθει σα στο σπίτι του. Απαντά λοιπόν με χαμόγελο στους ρίπτες κι απολαμβάνει το αυγόλουτρο που του κάνουν με χαρά μικρού παιδιού. Κι αν είναι απ' τη δεύτερη κουλτούρα; Με περισσή δεξιοτεχνία πιάνει στον αέρα το ένα μετά το άλλο αυγό και τα επιστρέφει στους ρίπτες περιμένοντας να κάνουν κι εκείνοι το ίδιο, μέχρι κάποιος απ' όλους να βγει νικητής και να χειροκροτηθεί απ' τους υπόλοιπους σε μια αποθέωση του ερασιτεχνικού αθλητικού πνεύματος.

Κι έτσι οι κουλτούρες έρχονται πιο κοντά, μέσα από αμοιβαίες παρεξηγήσεις, μέσα από ένα μίγμα χαράς, θυμού, ανταγωνιστικότητας, φιλοξενίας, μισαλλοδοξίας και αγάπης για τον άλλονε που σε κάθε περίπτωση καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα. Πολλά σπασμένα αυγά, ομελέτα μα και χοληστερίνη. Υπάρχει καλύτερος τρόπος; Ναι κι αυτοί οι οραματιστές απ' το Σουάτον της Αγγλίας δείχνουν το δρόμο και σε όλους εμάς...