"Cannot teach an old dog new tricks"

Σκέφτηκα όλες τις πολιτικές εξαγγελίες που κάποτε έκαναν κάποιους πολίτες να αισιοδοξούν για το ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στην εθνική μας νοοτροπία. Μετά σκέφτηκα την απογοήτευση όλων αυτών και κατέληξα ότι μού είναι πιο εύκολο να μοιραστώ το δεύτερο συναίσθημα παρά το πρώτο.     
Νέα διαδικασία πρόσληψης υπαλλήλων στη Βουλή καθιερώνει το νέο προεδρείο, μαθαίνω και για μία ακόμη φορά πιάνω τον εαυτό μου να θεωρεί το μέτρο σωστό και δίκαιο. «Άλλο ένα πράγμα που είναι τόσο απλό», σκέφτηκα και απόρησα με το γιατί και αυτό δεν είχε γίνει νωρίτερα.

Δεν είναι δε το μόνο, καθώς τον τελευταίο καιρό βρίσκω ότι αρκετές από τις εξαγγελίες  του Γιωργάκη είναι στη σωστή κατεύθυνση- αν μη τι άλλο για όποιους επιθυμούν την εύρυθμη και δίκαιη λειτουργία ενός κράτους.

Μετά σκέφτηκα- όχι χωρίς μελαγχολία- όλες αυτές τις ειδήσεις που περιέγραφαν παλαιότερες πολιτικές πρωτοβουλίες και οι οποίες κάποτε απασχόλησαν κάποιους σαν εμένα.

Αυτοί οι κάποιοι ίσως να είχαν χαρεί για "την αλλαγή νοοτροπίας" και ίσως ακόμη να είχαν απορήσει γιατί "κάτι τόσο απλό και φυσιολογικό δεν είχε γίνει νωρίτερα".

Φαντάζομαι την αισιοδοξία των ανθρώπων κατά τους πρώτους μήνες της μεταπολίτευσης, τον πρώτο καιρό της Παπανδρεϊκής αλλαγής το 1981 ή η κάθε νέα κυβέρνηση. Απορώ δε με το κουράγιο τους να ξαναδηλώνουν σήμερα αισιόδοξοι επιτυγχάνοντας το θρίαμβο της ελπίδας επί της γνώσης, όπως έγραψε και ο Όσκαρ Ουάιλντ, εξηγώντας την άποψή του για τον δεύτερο γάμο.

Και όμως, προτιμώ να φαντάζομαι ότι τελικά κάθε ενδιαφερόμενος βουλευτής θα βρει τον τρόπο να διορίσει τους «δικούς του» στη Βουλή, παρακάμπτοντας τις εξαγγελίες περί ΑΣΕΠ, παρά να επιτρέψω στον εαυτό μου να είναι καλόπιστος και μακάρια αισιόδοξος.
 
Όπως μάθει κανείς...   
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v