ΑΠΟΨΕΙΣ

Οι επιτυχείς κυβερνητικές πρωτοβουλίες- όπως αυτές των μέτρων- βοηθούν να μην πλήττουμε από την οικογενειοκρατία.       

Επιτέλους το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Στα χρόνια του Τζορτζ Φ. Παπάντριου δε χρειάζεται πια να περιμένουμε να βγει η βίζα μας για να μπορέσουμε να πεταχτούμε στη Νέα Υόρκη για καφέ.

Το “The Hurt Locker” σήκωσε την κούπα των Όσκαρ, τη μέρα που ο ουρανός κιτρίνισε απ' την άμμο της Σαχάρας, που ίσως μοιάζει κάπως με την άμμο στη Μέση Ανατολή και φτιάχνει μια σχετική ατμόσφαιρα.

Εκεί που όλοι οδύρονται για την πιο αντιλαϊκή (ακούγεται λίγο ΚΝίτικο αυτό, ε;) κυβερνητική παρέμβαση που ξεπερνά ακόμη και τα έργα του Μητσοτάκη, η κ. Τζούλια Αλεξανδράτου έρχεται να ανορθώσει το εθνικό μας φρόνημα και να αφυπνίσει την συνείδησή μας αναφορικά με εκείνο που μας έλειψε για δεκαετίες: Την αθάνατη ελληνική τσόντα. 

Σύμφωνα με σημερινό τηλεγράφημα του Reuters, δύο Γερμανοί βουλευτές ζήτησαν/πρότειναν στην Ελλάδα να πουλήσει νησιά της ώστε να αποπληρώσει μέρους του χρέους της. Κάπου μάλιστα ανάμεσα σε δημοσιογραφική αναμετάδοση και στις πραγματικές δηλώσεις των πολιτικών ελέχθη ότι μια ακόμη καλή πρόταση για αύξηση εσόδων θα ήταν η πώληση της Ακρόπολης.  Τι απάντησε λέτε ο Αναπληρωτής υπουργός μας των Εξωτερικών;  
 

Όπως και στην παιδεία, έτσι και στην υγεία αυτό που θεωρείται αυτονόητο να εκχωρείται από το κράτος, το προμηθεύεται τελικά κανείς από τον ιδιωτικό τομέα πληρώνοντας αδρά (και "μαύρα") για "έξτρα υπηρεσίες". Οι υπόλοιποι θα πρέπει να βολευτούν με ό,τι μπορεί να τους διαθέσει το σύστημα. Και ξέρουμε τι θα πει αυτό.