Εμείς οι τριάντα και κάτι, οι αιώνιοι φοιτητές, που ενηλικιωθήκαμε με το “Clerks” και “Της Ελλάδος Τα Παιδιά” (και γι' αυτό δεν ενηλικιωθήκαμε ποτέ) είχαμε πάντα πολύ χρόνο ν' αφιερώσουμε στην ποπ κουλτούρα και στην αμπελοφιλοσοφία, πολλούς καφέδες να θυσιάσουμε στο βωμό της απραξίας και στα μάταια πλάνα για το φωτεινό μέλλον μας.