Δημοσιεύτηκαν το απόγευμα της Δευτέρας τα αποτελέσματα του Διεθνούς Διαγωνισμού Οίνου Concours Mondial de Bruxelles. Και ομολογώ ότι έριξα μία φευγαλέα ματιά στις επιδόσεις κάποιων χωρών και ετικετών, γιατί το μυαλό μου ήταν στα Ελληνικά μετάλλια, και εκεί κατέληξα με συνοπτικές διαδικασίες!
38 μετάλλια, λοιπόν, είναι η "συγκομιδή" των Ελληνικών συμμετοχών στον διαγωνισμό. Ανάμεσα σε αυτά 1 Μεγάλο Χρυσό (δηλαδή με βαθμολογία από 96 ως 100 στα 100), 7 Χρυσά (βαθμολογία 88 ως 95.9 στα 100) και 30 αργυρά (βαθμολογία 85 ως 87.9 στα 100). Ο συνολικός αριθμός των Ελληνικών ετικετών που διαγωνίστηκαν ήταν 166, σε σύνολο 7.386 συμμετοχών από 50 χώρες. Οι διοργανωτές μου είπαν ενθουσιασμένοι ότι ο αριθμός των Ελληνικών ετικετών ήταν ανέλπιστα μεγάλος (ήμασταν 8οι σε αριθμό συμμετοχών), και αυτό τους έκανε ιδιαίτερα θετική εντύπωση, δεδομένης της κρίσης, κλπ.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Όπως φαντάζεστε, τα κρασιά δοκιμαστηκαν τυφλά και βαθμολογήθηκαν με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Οργανισμού Οίνου και Αμπέλου (OIV). Οι σχεδόν 300 κριτές είχαμε χωριστεί σε 52 υπο-επιτροπές, καθεμία από τις οποίες δοκίμασε και βαθμολόγησε περίπου 150 κρασιά σε διάστημα τριών ημερών. Η δική μας επιτροπή (νούμερο 16) δοκίμασε λευκά και ερυθρά ήπια κρασιά, καθώς και κάποια γλυκά αλλά και αφρώδη κρασιά. Τα κρασιά δοκιμάστηκαν σε ομάδες (flights) με βάση κυρίως την προέλευση, καθώς και την εσοδεία ή/και την ποικιλιακή σύνθεση. Στον διαγωνισμό συμμετείχαν και αποστάγματα, τα οποία όμως δοκιμάστηκαν από ξεχωριστές επιτροπές.
Για το Μεγάλο Χρυσό που χάρισε στην Ελλάδα πρέπει να συγχαρούμε το Οινοποιείο Γαζωρίτη από τις Σέρρες, που βραβεύτηκε για την ετικέτα του "Μέλανγκας Δρυός 2008" (Τοπικός Οίνος Σερρών). Ομολογώ ότι δεν το έχω δοκιμάσει, πλέον όμως επιβάλλεται να το κάνω, και άμεσα. Επίσης την Κλώντια Παπαγιάννη, που απέσπασε 2 Χρυσά Μετάλλια για ισάριθμες λευκές ετικέτες (Λευκός 2010 και Αλεξάνδρα 2010), καθώς και το Domaine Porto Carras, για το Χρυσό που απέσπασε η ετικέτα Magnus Baccata 2008. Με Χρυσά Μετάλλια βραβεύτηκαν επίσης οι Κύκλοι Οίνου για την λευκή ετικέτα Περί Έλξης 2010, καθώς και ο ΕΟΣ Σάμου για το γλυκό Άνθεμις 2005. Τα Ελληνικά Χρυσά ολοκληρώθηκαν με τα 2 που απέσπασαν τα Τσίπουρα Τσιλιλή (με αλλά και χωρίς γλυκάνισο).
Τα Αργυρά, όπως καταλαβαίνετε, είναι πολλά και δεν θα τα αναφέρω όλα. Θα αναφέρω όμως ενδεικτικά τα 3 με τα οποία βραβεύτηκε το Κτήμα Παυλίδη από τη Δράμα (Thema Λευκό 2010, Tempranillo 2007 και Chardonnay 2009), τα 2 που απέσπασε το Κτήμα Οινότρια Γη από το Καπανδρίτι της Αττικής (Cabernet Sauvignon - Αγιωργίτικο 2007 και Syrah - Αγιωργίτικο 2007), και τα επίσης 2 που κέρδισε το Κτήμα Παπαργυρίου από την Κορινθία (Λευκός 2010 και Cabernet Sauvignon 2009). Τέλος, θέλω να μου επιτρέψετε να αναφέρω, για συναισθηματικούς λόγους, την βράβευση της Βιολογικής Ρομπόλας 2010 του Συνεταιρισμού Παραγωγών Ρομπόλας Κεφαλληνίας, καθώς και αυτήν της ετικέτας Μυλοπόταμος 2007, του Πατέρα Επιφάνιου από το Άγιο Όρος. Όλα τα υπόλοιπα μετάλλια (της Ελλάδας και όχι μόνο) θα τα βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα του διαγωνισμού, και συγκεκριμένα στην ενότητα των αποτελεσμάτων, κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
Εγώ πρέπει να σας πω ότι δεν είχα την ευκαιρία να βαθμολογήσω Ελληνικά κρασιά στο Concours Mondial de Bruxelles, γιατί απλά δεν έτυχε. Από αυτά που δοκίμασα ξεχώρισα ένα flight εξαιρετικών Sauvignon Blanc από τη Νότια Αφρική, τα οποία όλοι νομίσαμε ότι είναι Βορειο-Ευρωπαϊκά, καθώς είχαν μία όμορφη διακριτικότητα και δεν επεδείκνυαν καμία νεοκοσμίτικη "ακρότητα", όπως ενδεχομένως να περίμενε κανείς. Επιπλέον, έδωσα υψηλές βαθμολογίες σε κάποια πολύ καλά ερυθρά, τα οποία εκ των υστέρων έμαθα ότι προέρχονταν από την Τοσκάνη (4ο flight Παρασκευής) και το Aragón της Ισπανίας (4ο flight Σαββάτου). Το 2ο flight της Κυριακής περιλάμβανε 6 εξαιρετικά Riesling, τα οποία όλοι ορκιζόμασταν ότι ήταν Γερμανικά και τα βαθμολογήσαμε ιδιαίτερα γενναιόδωρα. Η έκπληξή μας ήταν μεγάλη και ευχάριστη όταν στο τέλος της ημέρας, και αφού η γευσιγνωσία είχε λήξει, πήραμε στα χέρια μας την λίστα των κρασιών που είχαμε δοκιμάσει και συνειδητοποιήσαμε ότι επρόκειτο για Riesling από το Λουξεμβούργο, και συγκεκριμένα από την όμορφη Κοιλάδα του Ποταμού Moselle. Τέλος, πρέπει να σας πω ότι οι υψηλότερες προσωπικές μου βαθμολογίες ερυθρών κρασιών πήγαν σε κάποιες πολύ ποιοτικές ετικέτες που με ικανοποίησαν απόλυτα γιατί είχαν έναν όμορφο και "ζεστό" Νοτιο-Ευρωπαϊκό χαρακτήρα που με εκφράζει απόλυτα. Εγώ βέβαια πίστευα, δοκιμάζοντάς τις τυφλά, ότι ήταν κρασιά από την Πορτογαλία ή την Ισπανία, και με τίποτα δεν μπορούσα να φανταστώ ότι σε όλες τις περιπτώσεις (και μάλιστα σε δύο διαφορετικά flights και μέρες) επρόκειτο για ερυθρά κρασιά από τη συγκριτικά άσημη για τα ερυθρά της Νότια Γαλλία (Προβηγγία και Languedoc-Roussillon). Αυτή ακριβώς είναι, όμως η ομορφιά - για να μην πω η μαγεία - της τυφλής δοκιμής: σε απελευθερώνει από προσδοκίες, μνήμες και στερεότυπα και σε υποχρεώνει να εστιάσεις σε αυτό που "χτυπά την πόρτα" της μύτης, αλλά και του ουρανίσκου σου!...
Κάπου εδώ, λοιπόν, ολοκληρώνονται οι περιγραφές των εμπειριών μου από τον Διεθνή Διαγωνισμό Οίνου Concours Mondial de Bruxelles 2011, που έλαβε χώρα στο Λουξεμβούργο στις αρχές του Μαΐου. Ήταν μία πολύ ευχάριστη και ενδιαφέρουσα εμπειρία, την οποία χαίρομαι που θα ξαναζήσω σύντομα. Κι αυτό γιατί στα τέλη του μήνα θα βρίσκομαι στο Bordeaux, όπου έχω προσκληθεί να συμμετάσχω στην κριτική επιτροπή του Διεθνούς Διαγωνισμού Οίνου Les Citadelles du Vin. Όταν έρθει εκείνη η ώρα, εννοείται ότι θα είστε οι πρώτοι με τους οποίους θα μοιραστώ εντυπώσεις, εμπειρίες, αλλά και αποτελέσματα!...
38 μετάλλια, λοιπόν, είναι η "συγκομιδή" των Ελληνικών συμμετοχών στον διαγωνισμό. Ανάμεσα σε αυτά 1 Μεγάλο Χρυσό (δηλαδή με βαθμολογία από 96 ως 100 στα 100), 7 Χρυσά (βαθμολογία 88 ως 95.9 στα 100) και 30 αργυρά (βαθμολογία 85 ως 87.9 στα 100). Ο συνολικός αριθμός των Ελληνικών ετικετών που διαγωνίστηκαν ήταν 166, σε σύνολο 7.386 συμμετοχών από 50 χώρες. Οι διοργανωτές μου είπαν ενθουσιασμένοι ότι ο αριθμός των Ελληνικών ετικετών ήταν ανέλπιστα μεγάλος (ήμασταν 8οι σε αριθμό συμμετοχών), και αυτό τους έκανε ιδιαίτερα θετική εντύπωση, δεδομένης της κρίσης, κλπ.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Όπως φαντάζεστε, τα κρασιά δοκιμαστηκαν τυφλά και βαθμολογήθηκαν με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Οργανισμού Οίνου και Αμπέλου (OIV). Οι σχεδόν 300 κριτές είχαμε χωριστεί σε 52 υπο-επιτροπές, καθεμία από τις οποίες δοκίμασε και βαθμολόγησε περίπου 150 κρασιά σε διάστημα τριών ημερών. Η δική μας επιτροπή (νούμερο 16) δοκίμασε λευκά και ερυθρά ήπια κρασιά, καθώς και κάποια γλυκά αλλά και αφρώδη κρασιά. Τα κρασιά δοκιμάστηκαν σε ομάδες (flights) με βάση κυρίως την προέλευση, καθώς και την εσοδεία ή/και την ποικιλιακή σύνθεση. Στον διαγωνισμό συμμετείχαν και αποστάγματα, τα οποία όμως δοκιμάστηκαν από ξεχωριστές επιτροπές.
Για το Μεγάλο Χρυσό που χάρισε στην Ελλάδα πρέπει να συγχαρούμε το Οινοποιείο Γαζωρίτη από τις Σέρρες, που βραβεύτηκε για την ετικέτα του "Μέλανγκας Δρυός 2008" (Τοπικός Οίνος Σερρών). Ομολογώ ότι δεν το έχω δοκιμάσει, πλέον όμως επιβάλλεται να το κάνω, και άμεσα. Επίσης την Κλώντια Παπαγιάννη, που απέσπασε 2 Χρυσά Μετάλλια για ισάριθμες λευκές ετικέτες (Λευκός 2010 και Αλεξάνδρα 2010), καθώς και το Domaine Porto Carras, για το Χρυσό που απέσπασε η ετικέτα Magnus Baccata 2008. Με Χρυσά Μετάλλια βραβεύτηκαν επίσης οι Κύκλοι Οίνου για την λευκή ετικέτα Περί Έλξης 2010, καθώς και ο ΕΟΣ Σάμου για το γλυκό Άνθεμις 2005. Τα Ελληνικά Χρυσά ολοκληρώθηκαν με τα 2 που απέσπασαν τα Τσίπουρα Τσιλιλή (με αλλά και χωρίς γλυκάνισο).
Τα Αργυρά, όπως καταλαβαίνετε, είναι πολλά και δεν θα τα αναφέρω όλα. Θα αναφέρω όμως ενδεικτικά τα 3 με τα οποία βραβεύτηκε το Κτήμα Παυλίδη από τη Δράμα (Thema Λευκό 2010, Tempranillo 2007 και Chardonnay 2009), τα 2 που απέσπασε το Κτήμα Οινότρια Γη από το Καπανδρίτι της Αττικής (Cabernet Sauvignon - Αγιωργίτικο 2007 και Syrah - Αγιωργίτικο 2007), και τα επίσης 2 που κέρδισε το Κτήμα Παπαργυρίου από την Κορινθία (Λευκός 2010 και Cabernet Sauvignon 2009). Τέλος, θέλω να μου επιτρέψετε να αναφέρω, για συναισθηματικούς λόγους, την βράβευση της Βιολογικής Ρομπόλας 2010 του Συνεταιρισμού Παραγωγών Ρομπόλας Κεφαλληνίας, καθώς και αυτήν της ετικέτας Μυλοπόταμος 2007, του Πατέρα Επιφάνιου από το Άγιο Όρος. Όλα τα υπόλοιπα μετάλλια (της Ελλάδας και όχι μόνο) θα τα βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα του διαγωνισμού, και συγκεκριμένα στην ενότητα των αποτελεσμάτων, κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.Εγώ πρέπει να σας πω ότι δεν είχα την ευκαιρία να βαθμολογήσω Ελληνικά κρασιά στο Concours Mondial de Bruxelles, γιατί απλά δεν έτυχε. Από αυτά που δοκίμασα ξεχώρισα ένα flight εξαιρετικών Sauvignon Blanc από τη Νότια Αφρική, τα οποία όλοι νομίσαμε ότι είναι Βορειο-Ευρωπαϊκά, καθώς είχαν μία όμορφη διακριτικότητα και δεν επεδείκνυαν καμία νεοκοσμίτικη "ακρότητα", όπως ενδεχομένως να περίμενε κανείς. Επιπλέον, έδωσα υψηλές βαθμολογίες σε κάποια πολύ καλά ερυθρά, τα οποία εκ των υστέρων έμαθα ότι προέρχονταν από την Τοσκάνη (4ο flight Παρασκευής) και το Aragón της Ισπανίας (4ο flight Σαββάτου). Το 2ο flight της Κυριακής περιλάμβανε 6 εξαιρετικά Riesling, τα οποία όλοι ορκιζόμασταν ότι ήταν Γερμανικά και τα βαθμολογήσαμε ιδιαίτερα γενναιόδωρα. Η έκπληξή μας ήταν μεγάλη και ευχάριστη όταν στο τέλος της ημέρας, και αφού η γευσιγνωσία είχε λήξει, πήραμε στα χέρια μας την λίστα των κρασιών που είχαμε δοκιμάσει και συνειδητοποιήσαμε ότι επρόκειτο για Riesling από το Λουξεμβούργο, και συγκεκριμένα από την όμορφη Κοιλάδα του Ποταμού Moselle. Τέλος, πρέπει να σας πω ότι οι υψηλότερες προσωπικές μου βαθμολογίες ερυθρών κρασιών πήγαν σε κάποιες πολύ ποιοτικές ετικέτες που με ικανοποίησαν απόλυτα γιατί είχαν έναν όμορφο και "ζεστό" Νοτιο-Ευρωπαϊκό χαρακτήρα που με εκφράζει απόλυτα. Εγώ βέβαια πίστευα, δοκιμάζοντάς τις τυφλά, ότι ήταν κρασιά από την Πορτογαλία ή την Ισπανία, και με τίποτα δεν μπορούσα να φανταστώ ότι σε όλες τις περιπτώσεις (και μάλιστα σε δύο διαφορετικά flights και μέρες) επρόκειτο για ερυθρά κρασιά από τη συγκριτικά άσημη για τα ερυθρά της Νότια Γαλλία (Προβηγγία και Languedoc-Roussillon). Αυτή ακριβώς είναι, όμως η ομορφιά - για να μην πω η μαγεία - της τυφλής δοκιμής: σε απελευθερώνει από προσδοκίες, μνήμες και στερεότυπα και σε υποχρεώνει να εστιάσεις σε αυτό που "χτυπά την πόρτα" της μύτης, αλλά και του ουρανίσκου σου!...
Κάπου εδώ, λοιπόν, ολοκληρώνονται οι περιγραφές των εμπειριών μου από τον Διεθνή Διαγωνισμό Οίνου Concours Mondial de Bruxelles 2011, που έλαβε χώρα στο Λουξεμβούργο στις αρχές του Μαΐου. Ήταν μία πολύ ευχάριστη και ενδιαφέρουσα εμπειρία, την οποία χαίρομαι που θα ξαναζήσω σύντομα. Κι αυτό γιατί στα τέλη του μήνα θα βρίσκομαι στο Bordeaux, όπου έχω προσκληθεί να συμμετάσχω στην κριτική επιτροπή του Διεθνούς Διαγωνισμού Οίνου Les Citadelles du Vin. Όταν έρθει εκείνη η ώρα, εννοείται ότι θα είστε οι πρώτοι με τους οποίους θα μοιραστώ εντυπώσεις, εμπειρίες, αλλά και αποτελέσματα!...
