ΑΠΟΨΕΙΣ

Τα τελευταία χρόνια δεν "ελπίζουμε". Απλώς περιμένουμε. Οι γιορτές κάνουν την διαφορά μεγαλύτερη και μας συναντούν αμήχανους.

Αναβλήθηκε το τέλος του κόσμου; Δηλαδή πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε ως καταραμένη γενιά στην Ελλάδα της κρίσης; Α.

Ενα τύπος που δούλευε στην ελβετική τράπεζα HSBC αποφάσισε να καρφώσει στις γαλλικές αρχές τους Γάλλους φοροφυγάδες που είχαν καταθέσεις στο ίδρυμα. Αυτά τον Ιούλιο. Τώρα, το δικαστήριο της Ισπανίας όπου είχε συλληφθεί, τον άφησε προσωρινά ελεύθερο και του είπε και ένα μικρό μπράβο που βοηθά να εντοπιστεί "διαφυγούσα φορολογητέα ύλη". Ω, καιροί!   

Οι διαφημίσεις, επειδή φτιάχνονται για να πουλάνε, εκτός από μεγάλα ψέματα λένε και αρκετές αλήθειες. Στις δεύτερες αυτές περιπτώσεις είναι που γίνονται και δυσάρεστες. Η "μάνα του τζάμπα" μέσα απο αηδιαστικής σύλληψης σεναριακά τεχνάσματα μας εξηγεί την μύχια συνείδησή μας ως καταναλωτές.   

Ο Μπερλουσκόνι, ο Πάνος Καμμένος, ο Γιάννης Μανώλης και τα μπάχαλα που γίνονται στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου προκαλούν τον Ιοβόλο που... ανταποκρίνεται στη φαγούρα και τα σχολιάζει, ψάχνοντας το δύσκολο μονοπάτι που οδηγεί τα δημόσια πρόσωπα στην αξιοπρέπεια.  

Γιατί πώς αλλιώς θα ονομάζαμε τις περικοπές για τη "διάσωση" (αλλιώς γνωστή και ως ευθανασία) των Ελληνικών Πανεπιστημίων;

Ο δικτάτορας Ντερτιλής αρνείται να πάει στην κηδεία του γιού του αν δεν του ζητήσει συγγνώμη το ελληνικό κράτος για την ισόβια κράτηση που του επέβαλε με τη μεταπολίτευση και ο Ιοβόλος προπαθεί να φανταστεί τι στο *&%(@* έχουν στο μυαλό τους οι απανταχού φανατικοί.

Ο φόρος στο 45% είναι, για τους καλόπιστους, το πρώτο στάδιο του μετασχηματισμού της ελληνικής κοινωνίας σε Σκανδιναβική. Για εμάς τους υπόλοιπους, είναι απλώς μία ακόμη απόδειξη ότι το οικονομικό επιτελείο σχεδιάζει σαν να ζει στο διάστημα. Ο Ιοβόλος εξανίσταται με το νέο νομοσχέδιο και λέει ένα αντίο.