Πεσκέσια!

της Αγάπης Μαργετίδη

Το πεσκέσι είναι μια λέξη που ηχεί παράξενα στα δικά μου αυτιά, αρκετά αστεία και ολίγον τι χοντροκομμένη. Είναι τουρκική και κανονικά προφέρεται με παχιά τα δύο σίγμα και χωρίς γιώτα στο τέλος κι όταν την προφέρεις σωστά γεμίζει το στόμα σου. Ίσως γι’ αυτό να χρησιμοποιείται κατά κανόνα για να περιγράψει το δώρο σε είδος και δη φαγητό ή γλυκό. Τώρα, μην με πάρετε στα σοβαρά, αυτό είναι εντελώς προσωπικό και αυθαίρετο συμπέρασμα, χωρίς καμία επιστημοσύνη!

Να όμως που τα πεσκέσια, οι υπέροχες και ως επί το πλείστον απρόσμενες αυτές προσφορές, δείχνουν πως οι φίλοι σου σε σκέφτηκαν στο ταξίδι ή την εκδρομή τους και σου φέρνουν μια σπάνια τοπική λιχουδιά, ξέροντας πως θα την εκτιμήσεις όσο κι ένα πανάκριβο δώρο.

Έτσι λοιπόν, με ανείπωτη χαρά, παρέλαβα τις προάλλες ένα υπέροχο φρέσκο γαλοτύρι που μας έφερε ένας φίλος από την ιδιαίτερη πατρίδα του. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην μας κανακέψει κάθε φορά που επισκέπτεται τα πάτρια εδάφη. Το γαλοτύρι είναι πρόβειο τυρί που παράγεται στη Θεσσαλία και την Ήπειρο. Έχει πολύ ευχάριστη ξινούτσικη γεύση και ανυπέρβλητη νοστιμιά. Το τρώμε συχνά σκέτο, αλειμμένο σε φρυγανισμένο ψωμί με ρίγανη και λίγο ελαιόλαδο, αλλά και σε ντάκο αντί για φέτα, καθώς και με όλα τα λαδερά του θέρους. Το έχω αναμίξει πολλάκις με άλλα τυριά σε τυρόπιτες, κολοκυθόπιτες και άλλες παραδοσιακές πίτες. Αυτή την φορά το συνδύασα με σπανάκι και λιαστές ντομάτες και έφτιαξα μια τάρτα, άλλο να σας το λέω, κι άλλο να την τρώτε!

Τάρτα με σπανάκι, λιαστές ντομάτες και γαλοτύρι

Σε ένα βαθύ τηγάνι, ζεσταίνουμε λίγο ελαιόλαδο σε μέτρια φωτιά και σωτάρουμε ελαφρά 1 σκ. σκόρδο πολτοποιημένη. Προσθέτουμε 3 χούφτες φρέσκο χοντροκομμένο σπανάκι και συνεχίζουμε το σωτάρισμα, έως ότου μαραθεί. Αφήνουμε να κρυώσει και στραγγίζουμε εάν έχει αφήσει πολλά ζουμιά. Σε ένα μπολ χτυπάμε με το σύρμα 4 αυγά με 1 φλ. τσ. γάλα και αλατοπίπερο. Προσθέτουμε 1 κ.γλ. μουστάρδα της αρεσκείας μας και τη διαλύουμε με το σύρμα στο μίγμα. Προσθέτουμε 10-12 λιαστές ντομάτες ψιλοκομμένες (στραγγισμένες εάν είναι σε βαζάκι με ελαιόλαδο), 150 γρ. γαλοτύρι και το σωταρισμένο σπανάκι.

Αρωματίζουμε με όποιο αρωματικό βότανο μας αρέσει, φρέσκο ή ξερό (ταιριάζουν πολύ η ρίγανη, το θυμάρι και ο βασιλικός). Στρώνουμε μια ελαφρώς λαδωμένη ταρτιέρα με ζύμη για τάρτες ή κουρού, τοποθετούμε τη γέμιση και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς στη λειτουργία του αέρα και της κάτω αντίστασης, για περίπου 50-60’, μέχρι η τάρτα να χρυσαφίσει.

Tips
*Η έτοιμη ζύμη μας λύνει τα χέρια, γλυτώνουμε κάμποσο χρόνο κι έτσι η τάρτα γίνεται στο πι και φι, άνετα μέσα στην εβδομάδα. Υπάρχουν πλέον πολύ καλές ζύμες με αγνά υλικά. Τώρα βέβαια, εάν είστε πιο προκομμένοι από μένα, φτιάξτε τη δική σας, μόνο για καλό θα είναι!
*Μπορούμε να αντικαταστήσουμε το φρέσκο σπανάκι με κατεψυγμένο, που θα το έχουμε ξεπαγώσει και στύψει καλά. Δεν σας συνιστώ όμως το ψιλοκομμένο κατεψυγμένο σπανάκι που είναι στη σακούλα σε παγωμένους κύβους, γιατί είναι σαν να το έχεις πολτοποιήσει και αφήνει πολλά υγρά. Αντιθέτως, τα ολόκληρα κατεψυγμένα φύλλα σπανακιού είναι πολύ καλύτερα.
*Το γαλοτύρι στη μεγαλύτερη ποσότητα είναι μαλακό, έχει όμως και κάποια πιο σκληρά κομματάκια. Αυτά τα θρυμματίζουμε με τα δάχτυλά μας, όπως κάνουμε με την φέτα.
*Εάν δεν έχετε γαλοτύρι, κανένα πρόβλημα, υπάρχουν άπειρα λευκά τυριά που το αντικαθιστούν, όπως φέτα, ξινομυζήθρα, κατίκι.
*Αν θέλετε να δώσετε στην τάρτα σας φραντσέζικο αέρα, χρησιμοποιείστε γαλλικό chèvre, brie ή camembert.
*Η μουστάρδα είναι προαιρετική. Ενώ δεν ανιχνεύεται στην τελική γεύση, προσθέτει μια τόση δα τσαχπινιά. Τη χρησιμοποιώ σε πολλές παρασκευές, κυρίως όπου υπάρχουν αυγά, πάντα στις τάρτες και σε πολλές πίττες, στα gratins και τις ομελέτες.
*Θεωρείστε αυτή τη συνταγή ως βάση, μπορείτε να την εμπλουτίσετε ή να την τροποποιήσετε κατά βούληση, π.χ. οι ελιές θα της πήγαιναν πολύ, το σπανάκι θα μπορούσε να αντικατασταθεί από kale ή μπρόκολο, ενώ λίγα κουκουνάρια θα προσέθεταν κι αυτά το κάτι τις τους.

Καταλάβατε τώρα γιατί μου αρέσουν τόσο τα πεσκέσια; Εξάπτουν την φαντασία και τη δημιουργικότητα. Έτσι όπως καταφθάνουν απροειδοποίητα, σαν μουσαφίρηδες μιας άλλης εποχής, είναι φορτωμένα από τη θετική ενέργεια αυτού που στα προσφέρει. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι ο φίλος είχε εσένα αποκλειστικά στο μυαλό του, προσθέτει ανεκτίμητη αξία και εν τέλει μοναδική νοστιμιά.