Το τερπνόν μετά του ωφελίμου

της Αγάπης Μαργετίδη

Μια όμορφη, ελαφρώς φθινοπωρινή Κυριακή, ξεκίνησα με μια αγαπημένη φίλη να πάμε επίσκεψη στο σπίτι των γονιών της. Δεν ήταν μια συνηθισμένη επίσκεψη, υπήρχε ιερός σκοπός, που δεν ήταν άλλος από το να μάθω επιτέλους πώς να στολίζω γλυκά με κορνέ. Όχι, οι γονείς της δεν έχουν σχολή ζαχαροπλαστικής, έχουν όμως ζαχαροπλαστείο - και πού παρακαλώ; Στην άλλη άκρη της γης, στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής! Με το που θα μπει ο χειμώνας εκεί, φτιάχνουν τα μπαγκάζια τους κι έρχονται για μερικούς μήνες στην Ελλάδα, κι έτσι ζουν μονίμως σε αέναη καλοκαιρία.

Τι όμορφες και γλυκές που είναι οι επανασυνδέσεις με αγαπητούς ανθρώπους! Μέσα σε ένα μόλις λεπτό είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Γύρω από το τραπέζι με το πατροπαράδοτο κυριακάτικο ψητό, ανταλλάξαμε νέα και απόψεις πάσης φύσεως, συζητήσαμε επί παντός επιστητού, αναπολήσαμε δεόντως, γελάσαμε, γκρινιάξαμε και λίγο για τα κακώς κείμενα και ήρθαμε στα ίσα μας!

Αντί άλλου δώρου, είχα φτιάξει για πρώτη φορά ένα καινούργιο γλυκό, εμπνεύσεως περίπου δικής μου και όπως καταλαβαίνετε, είχα μεγάλο τρακ. Πώς θα φαινόταν το γλυκό στους ειδικούς; Θα έβγαινε από την φόρμα άθικτο ή θα γκρεμιζόταν παταγωδώς; Θα ήταν η ζύμη τραγανή ή θα είχε γίνει λάσπη; Η κρέμα θα ήταν εύγευστη και ελαφριά ή στόκος; Θα ήταν το σύνολο δροσερό και τσαχπίνικο ή θα μπουχτίζαμε από την πρώτη μπουκιά;

Η τύχη όμως φαίνεται πως όντως βοηθάει τους τολμηρούς, ή τους θρασείς αν προτιμάτε, και το γλυκό ήταν ακριβώς όπως το είχα φανταστεί. Με τεράστια ανακούφιση δέχθηκα τα συχαρίκια και στεφανωμένη πλέον με το βραβείο της κριτικής επιτροπής, σας δίνω τη συνταγή. Το γλυκό αυτό είναι κάτι μεταξύ τάρτας και cheesecake, φέρνει λίγο και σε πασταφλώρα. Τρώγεται όλες τις ώρες, ενδείκνυται και για νυχτερινές επιδρομές.

Τάρτα σαν cheesecake

Για τη ζύμη: στο μπολ του μίξερ, χτυπάμε με το φτερό ¾ φλ. τσ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις, ½ φλ. τσ. αλεύρι ολικής άλεσης, ¼ φλ. τσ. ζάχαρη και 1 φλ. τσ. παγωμένο βούτυρο, κομμένο σε μικρούς κύβους. Αρχίζουμε στην πιο χαμηλή ταχύτητα για 3’ και κατόπιν ανεβάζουμε σε μέτρια ταχύτητα και συνεχίζουμε το χτύπημα για 2’ περίπου ακόμη, έως ότου να έχουμε μια ομοιογενή και σφιχτή ζύμη. Την τυλίγουμε με διαφανή μεμβράνη και την βάζουμε για 30’ στο ψυγείο. Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς στη λειτουργία του αέρα. Στρώνουμε τη ζύμη σε ταρτιέρα με αποσπώμενο πάτο, πιέζοντας με τα δάχτυλά μας για να απλωθεί ομοιόμορφα στον πάτο και τα τοιχώματα της ταρτιέρας. Ψήνουμε για περίπου 15’, έως ότου η ζύμη χρυσίσει ελαφρά (αυτή η ζύμη δεν φουσκώνει στο ψήσιμο, επομένως δεν χρειάζεται να βάλουμε βάρη). Αφήνουμε να κρυώσει σε θερμοκρασία περιβάλλοντος.

Για την κρέμα: στο μπολ του μίξερ, χτυπάμε με το σύρμα 2 κεσεδάκια στραγγιστό γιαούρτι με ½ φλ. τσ. ζάχαρη, έως ότου λιώσει η ζάχαρη. Αρωματίζουμε με ξύσμα από 1 μεγάλο λεμόνι και 1 κ.γλ. καλής ποιότητας extrait βανίλιας. Προσθέτουμε 2 αυγά και χτυπάμε μέχρι να ομογενοποιηθεί η κρέμα. Την στρώνουμε πάνω από την ψημένη ζύμη και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, πάντα στους 180 βαθμούς, για 35-40’. Η κρέμα πρέπει να ψηθεί στις άκρες και να μείνει ελαφρώς τρεμουλιαστή στη μέση. Αφήνουμε την τάρτα να κρυώσει εντελώς σε θερμοκρασία δωματίου για τουλάχιστον 1 ώρα και κατόπιν παγώνουμε στο ψυγείο. Πριν σερβίρουμε, καλύπτουμε την επιφάνεια με μαρμελάδα της αρεσκείας μας. Ξεφορμάρουμε και απολαμβάνουμε.

Tips
*Η ζύμη, η κρέμα και η μαρμελάδα έχουν το ίδιο πάχος περίπου. Εάν επιθυμείτε περισσότερη κρέμα, μπορείτε κάλλιστα να αυξήσετε τη δόση της κατά 50 %.
*Εγώ είχα ένα μεγάλο βάζο σπιτικής μαρμελάδας βερίκοκο/ροδάκινο αρωματισμένη με λεβάντα που ταίριαξε άψογα. Φαντάζομαι όμως και μυρωδάτες, ξινούτσικες μαρμελάδες εσπεριδοειδών και σκοπεύω οσονούπω να προχωρήσω στην πράξη. Είμαι σίγουρη πως θα είναι απίθανος συνδυασμός.
*Μπορείτε να αντικαταστήσετε τη μαρμελάδα με φρέσκα, ποσαρισμένα ή ψητά φρούτα, περιχυμένα με λίγο μέλι: ροδάκινα και βερίκοκα στις αρχές του καλοκαιριού, σύκα και σταφύλια το φθινόπωρο, μήλα, αχλάδια, πορτοκάλια ή μανταρίνια τον χειμώνα. Το ίδιο εξαιρετικά θα πήγαινε και μία κομπόστα μήλων ή αχλαδιών, πολτοποιημένη σαν μαρμελάδα.

Όσο για το μάθημα περί διακοσμήσεως με κορνέ, ο πατέρας της φίλης μου, μου έδειξε όλα τα κόλπα. Το εγχείρημα απαιτεί δεξιοτεχνία, αποφασιστικό και σταθερό χέρι, ακρίβεια κινήσεων και κυρίως εντατική εξάσκηση, γιατί ως γνωστόν, επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως. Ευτυχώς έχω μπροστά μου έναν ολόκληρο χειμώνα, γιατί του χρόνου με το καλό, θα περάσω από αυστηρότατες εξετάσεις και σας πληροφορώ πως το δίπλωμα δεν είναι καθόλου δεδομένο!