Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη

της Αγάπης Μαργετίδη

Για χρόνια πολλά μου είχε καρφωθεί η ιδέα ότι δεν μου αρέσει η σούπα minestrone.  Αυτό ήταν πολύ περίεργο γιατί αγαπώ όλες τις σούπες και θεωρητικά μια σούπα με τόσα λαχανικά, μυρωδικά, όσπρια και ζυμαρικά ήταν αδύνατον να μην μου αρέσει.  Δεν θυμόμουν καν πού την είχα φάει, ούτε ποιος την είχε μαγειρέψει. 

Διαβάζοντας τυχαία μια συνταγή, ναι μεν εξακολουθούσα να μην θυμάμαι το πώς και το γιατί, κατάλαβα όμως τι ήταν αυτό που με είχε αναγκάσει να την βάλω τιμωρία. Σίγουρα ήταν μαγειρεμένη όπως όπως, από κάποιον που δεν θα είχε δώσει καμία προσοχή και που θα είχε πετάξει μέσα στον τέντζερη τα υλικά φύρδην μίγδην, χωρίς μελέτη, χωρίς αυτό που χρειάζονται απαξάπαντα τα φαγητά για να πετύχουν και να μην … τύχουν :  άλλοι το λένε μεράκι, άλλοι τεχνική, άλλοι ταλέντο, ενώ άλλοι, σίγουρα πιο ρομαντικοί από μένα, αγάπη. 

Αχ αυτή η αγάπη, πόσο παρεξηγημένη λέξη είναι! Το ίδιο σαν τον όρο «μαμαδίστικο φαγητό» που όταν το ακούω ανατριχιάζω, όχι από συγκίνηση όμως. Κακά τα ψέματα, πόσα νερομπλούμ φαγητά έχετε φάει; Πόσα κεφτεδάκια πιο σκληρά κι από μπαλάκια του τένις;  Πόσα παραβρασμένα μακαρόνια;  Είναι δυνατόν όλες οι μαμάδες να μαγειρεύουν καλά;  Κάθε μέρα του χρόνου, βρέξει χιονίσει;  Ή μήπως μόνο η δική σας;  Αν είναι έτσι, πάω πάσο και συγγνώμη κιόλας! 

Τέλος πάντων, επειδή το ήξερα πως θα σας συγχύσω, σας έφτιαξα αυτή τη θεσπέσια σούπα, αφού τη μελέτησα με τη δέουσα προσοχή και αφού κατάλαβα πώς πρέπει να γίνει ακριβώς. Είναι αυτό αγάπη;  Τι να σας πω, μπορεί και να είναι. 

 
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΜΙΝΕΣΤΡΟΝΕ

Για 6 άτομα.    Μουλιάζουμε αποβραδίς 150 γρ. ξερά φασόλια.  Την επομένη τα βράζουμε μέχρι να μαλακώσουν, χωρίς όμως διαλυθούν, ούτε να χυλώσουν.  Τα στραγγίζουμε, τα αλατίζουμε ελαφρά και τα κρατάμε στην άκρη.  Βράζουμε επίσης 100 γρ. αμπελοφάσουλα ή άλλα πράσινα φασολάκια σε άφθονο αλατισμένο νερό, μέχρι να μαλακώσουν, αλλά να μείνουν τραγανά.  Τα βαπτίζουμε αμέσως σε παγωμένο νερό με παγάκια για να σταματήσει ο βρασμός και να κρατήσουν το χρώμα τους. Τα στραγγίζουμε, τα αλατίζουμε ελαφρά και τα κρατάμε στην άκρη.  Ψιλοκόβουμε ένα μεγαλούτσικο κρεμμύδι σε μικρά κυβάκια (περίπου 1 χ 1 εκ.).  Κόβουμε 2 καρότα και 1 κλαρί celery σε λίγο μεγαλύτερα κυβάκια (περίπου 2 χ 2 εκ.).  Σε μια κατσαρόλα σοτάρουμε ελαφρά (αχνίζουμε) σε λίγο ελαιόλαδο και σε μέτρια φωτιά τα λαχανικά μέχρι να μαλακώσουν λίγο και προσθέτουμε 4 μετρίου μεγέθους σκ. σκόρδου πολύ ψιλοκομμένες ή πολτοποιημένες με το ειδικό εργαλείο.  Μόλις μυρίσει το σκόρδο, προσθέτουμε 1 μεγάλη ντομάτα ξεφλουδισμένη και κομμένη σε μεγαλούτσικα κομμάτια και 1 ποτήρι του κρασιού χυμό ντομάτας ή 1 κονσέρβα ολόκληρα ντοματάκια κομμένα κι αυτά σε μεγαλούτσικα κομμάτια και τον χυμό τους (προτιμήστε τα ντοματάκια Σαντορίνης, είναι απείρως πιο νόστιμα). Ανακατεύουμε και προσθέτουμε 1 lt βραστό νερό, 1 μεγάλη φλοίδα παρμεζάνας και ένα μπουκέτο μυρωδικών (bouquet garni), που φτιάχνουμε δένοντας με σπάγκο 2 φύλλα δάφνης, 2-3 κοτσάνια μαϊντανού και 2-3 κλαράκια θυμάρι.  Αφήνουμε τη σούπα να πάρει μια βράση και προσθέτουμε 2 κολοκυθάκια κομμένα σε κύβους του ιδίου μεγέθους με τα καρότα και το celery. Αλατοπιπερώνουμε.  Αφήνουμε τη σούπα να βράσει για ακόμη 5΄ μέχρι να μαλακώσουν λίγο τα κολοκυθάκια και αφαιρούμε την φλοίδα της παρμεζάνας και το μπουκέτο των μυρωδικών.  Προσθέτουμε 150 γρ. κοντά ζυμαρικά και λίγο βραστό νερό ακόμη, δηλ. όσο δούμε ότι χρειάζεται για να βράσουν τα ζυμαρικά, χωρίς να πήξει η σούπα. Μόλις βράσουν τα ζυμαρικά (βλ. tips)  προσθέτουμε τα ξερά φασόλια και τα φρέσκα φασολάκια. Δοκιμάζουμε στο αλατοπίπερο και διορθώνουμε εάν χρειαστεί και την πυκνότητα (βλ. tips).  Απολαμβάνουμε τη σούπα χλιαρή ή σε θερμοκρασία δωματίου, με μπόλικο ψιλοκομμένο φρέσκο βασιλικό, παρμεζάνα τριμμένη στον χοντρό τρίφτη, λίγες σταγόνες φρέσκου ελαιολάδου και φρεσκοτριμμένο πιπέρι. 

Tips
 

• Το παν στη σούπα minestrone είναι τα υλικά να βράσουν όσο πρέπει για να μείνουν διακριτά και ζωντανά.  Γι' αυτό μπαίνουν σταδιακά και όχι όλα μαζί.  Αν δεν είστε διατεθειμένοι να το κάνετε αυτό, αν δεν έχετε χρόνο, υπομονή ή απλώς είστε άκεφοι, μην μπείτε καν στην διαδικασία.
• Όσο για τα ζυμαρικά, σίγουρα στη σούπα δεν τα θέλουμε να κρατάνε, ούτε όμως να γίνουν νιανιά.  Γι αυτό τα βράζουμε οπωσδήποτε 3΄ λιγότερο από τον αναγραφόμενο στο πακέτο χρόνο βρασμού : όσο κρυώνει η σούπα θα συνεχίσουν να μαλακώνουν και στο τέλος θα είναι ακριβώς όπως πρέπει.
• Άλλο σημαντικό στοιχείο είναι το μέγεθος των υλικών.  Το σκόρδο θα είναι πολύ ψιλοκομμένο, το κρεμμύδι σε λίγο μεγαλύτερους κύβους, ενώ τα καρότα, το celery και τα κολοκυθάκια θα είναι ίσα με τα φασόλια, ή το πολύ λίγο μεγαλύτερα.  Όσο για τα ζυμαρικά, κι αυτά θα πρέπει να είναι κοντά (κοχυλάκια, μικρές πένες, κοφτό μακαρονάκι, κ.λπ.).
• Η φλοίδα της παρμεζάνας είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη σ’ αυτή τη σούπα που στην ουσία είναι ζωμός λαχανικών, επομένως χρειάζεται οπωσδήποτε ενίσχυση για να μην είναι απλώς … μπλουμ!  Όταν αγοράζετε παρμεζάνα, κρατάτε πάντα την φλοίδα και βάζετέ την στους ζωμούς και τις σούπες σας, ακόμη και σε σάλτσες. 
• Αυτό επίσης που μπορεί να μπερδέψει είναι το αλάτι, λόγω των πολλών υλικών.  Το κόλπο μου, κι όχι μόνον για τέτοιου είδους φαγητά αλλά για σχεδόν όλα τα μαγειρέματα, είναι να αλατίζω σταδιακά αλλά με φειδώ όλα τα υλικά και βεβαίως, στο τέλος να δοκιμάζω και να διορθώνω.  Ο κανόνας είναι ότι εάν λείπει το αλάτι εύκολα διορθώνεται, το φαγητό λύσσα όμως, με τίποτα.
• Όσο για την ποσότητα του νερού, είναι κι αυτή πολύ σημαντική για τη σωστή πυκνότητα.  Η minestrone θα πρέπει να είναι αρκετά αραιή, όχι όμως νερομπούλι.  Κι εδώ είναι καλύτερα να προσθέτουμε νερό σταδιακά. 
• Αν περισσέψει, την επόμενη μέρα θα τη ζεστάνετε ελαφρά, συμπληρώνοντας με λίγο νερό, γιατί σίγουρα τα ζυμαρικά και τα φασόλια θα έχουν απορροφήσει υγρά μέσα στο ψυγείο.