Ο εξωτισμός κάνει καλό!

της Αγάπης Μαργετίδη

Πριν από κάμποσο καιρό είχα αναρωτηθεί για το ποια είναι για μένα η πιο χαρούμενη κουζίνα του κόσμου από αυτές που έχω δοκιμάσει  και είχα καταλήξει πως είναι η Ταϋλανδέζικη. Είχα φτιάξει κι ένα πολύ νόστιμο φαγητό, το οποίο σας ξαναθυμίζω. Γιατί είναι η πιο χαρούμενη; Γιατί είναι φρέσκια, όμορφη, πικάντικη και παιχνιδιάρα.  Σήμερα θα προσθέσω κι άλλα δύο σημαντικά της χαρίσματα, την σβελτάδα και την ευκολία με την οποία ετοιμάζεις ένα γεύμα σχεδόν στη στιγμή.  Λειτουργεί σαν αγχολυτικό, σαν χάπι ένα πράγμα.  Όταν μπαίνω στην κουζίνα κι αραδιάζω τα πολύχρωμα και μυρωδάτα υλικά, μονομιάς ξεχνάω ό,τι μπορεί να με παιδεύει και η διάθεσή μου ανεβαίνει στο λεπτό. Στο κέντημα ή το πλέξιμο και γενικά στα εργόχειρα μπορεί να είμαι σκράπας κι ανεπίδεκτη μαθήσεως, όμως το δικό μου βελονάκι είναι το αγαπημένο μου μαχαίρι.

Κι έτσι, μιας που ο καιρός είναι μουντός και δεν βοηθάει στην διάθεση, αποφάσισα να κάνω τα μύδια ολίγον τι εξωτικά, μπας κι ανέβουν τα κέφια.  Μόλις την περασμένη εβδομάδα είχα προμηθευτεί ένα μάτσο λεμονόχορτο και αδημονούσα να κάνω κάτι με αυτό.  Από την ώρα που μπήκα στην κουζίνα μέχρι την ώρα που σέρβιρα είχαν περάσει τριάντα λεπτά μετά βίας (σε αυτά συμπεριλαμβάνεται και ο χρόνος που έκαναν οι πατάτες για να ψηθούν).  Δεν ξέρω σε πόσο χρόνο δρουν τα χαπάκια της ευτυχίας, αφού δεν έχει τύχει ποτέ να καταφύγω στην βοήθειά τους, όμως χλωμό το κόβω να είναι πιο γρήγορα από αυτό το φαγητό.  Η ελαφριά γεύση, το απίθανο άρωμα και το λίγο κάψιμο από το chili και το ginger είναι θαυματουργά και μάλιστα χωρίς ίχνος ανεπιθύμητης παρενέργειας.



ΜΥΔΙΑ ΜΕ ΛΕΜΟΝΟΧΟΡΤΟ (LEMONGRASS) & ΓΑΛΑ ΚΑΡΥΔΑΣ

Για 2 άτομα. Καθαρίζουμε 3 στελέχη λεμονόχορτου ως εξής : κόβουμε τις δύο άκρες και αφαιρούμε τα εξωτερικά σκληρά και ξυλώδη φύλλα μέχρις ότου φανεί η τρυφερή καρδιά, την οποία και ψιλοκόβουμε.  Ψιλοκόβουμε επίσης 1 κρεμμύδι, 1 κομμάτι ginger μήκους περίπου 5 εκ., 1-2 φρέσκες πιπερίτσες chili (με ή χωρίς τα σπόρια τους αναλόγως με το πόσο μας αρέσουν τα πικάντικα) και 1 σκ. σκόρδου.  Σε ένα  βαθύ τηγάνι ή σε μία ρηχή κατσαρόλα σοτάρουμε ελαφρά σε μέτρια φωτιά με λίγο λάδι καρύδας (ή ελαιόλαδο – βλ. tips) πρώτα το κρεμμύδι και κατόπιν τα υπόλοιπα ψιλοκομμένα υλικά.  Μόλις μαλακώσουν, χωρίς όμως να πάρουν χρώμα (για να το αποφύγουμε βάζουμε λίγο νερό μαζί με το ελαιόλαδο που θα τα βοηθήσει να αχνιστούν), προσθέτουμε 1 ποτήρι του κρασιού λευκό ξηρό κρασί και μόλις εξατμισθεί το αλκοόλ, προσθέτουμε τον χυμό και το ξύσμα από 1 μοσχολέμονο (lime) και 1 κουτί γάλα καρύδας (αφού πριν το κουνήσουμε καλά).  Ανακατεύουμε και προσθέτουμε 500 γρ. μύδια.  Καπακώνουμε και σιγοβράζουμε για λίγα λεπτά, ίσα ίσα μέχρι να ανοίξουν τα μύδια (πετάμε όσα δεν ανοίξουν).  Το μαγείρεμα των μυδιών πρέπει να είναι πολύ σύντομο γιατί αλλιώς σκληραίνουν και αποκτούν λαστιχένια υφή.  Σερβίρουμε σε βαθιά πιάτα και γαρνίρουμε με φρεσκοτριμμένο ξύσμα lime. 

 
Εκεί που δίστασα ήταν με τι να τα συνοδεύσω, αφού αποτελούσαν το κύριο γεύμα μας, γιατί αν ήταν ορεκτικό δεν θα χρειαζόταν συνοδευτικό.  Αποφάσισα  τηγανιτές πατάτες, παίρνοντας την ιδέα από το εθνικό φαγητό του Βελγίου. Ο τρόπος για να αποφύγουμε το τηγάνισμα που είναι μπελαλίδικο, παχυντικό και ανθυγιεινό, είναι να τις κάνουμε ψητές σαν τηγανιτές, εύκολα και πολύ νόστιμα, ως εξής: αφού τις καθαρίσουμε και τις κόψουμε σε μέτριο πάχος, τις αλείφουμε με λίγο ελαιόλαδο ίσα να γυαλίσουν (ή αιγοπρόβειο βούτυρο γάλακτος), τις ανακατεύουμε με αλάτι, πιπέρι και ρίγανη (ή κάποιο άλλο μυρωδικό ή μπαχαρικό όπως πάπρικα), τις τοποθετούμε σε μονή σειρά στη λαμαρίνα του φούρνου που έχουμε στρώσει με λαδόκολλα και τις ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στη λειτουργία του αέρα στους 180ο C μέχρι να ροδοκοκκινίσουν.  Δεν χρειάζονται καν ανακάτεμα ούτε γύρισμα.  Στο σημερινό φαγητό, βέβαια. δεν ταιριάζουν ούτε η ρίγανη, ούτε άλλα μυρωδικά και καρυκεύματα, ούτε το βούτυρο γάλακτος, οπότε περιοριζόμαστε στο αλατοπίπερο και το ελαιόλαδο. 

Tips