της Αγάπης Μαργετίδη
Το ότι η ντομάτα είναι φρούτο, νομίζω πως το γνωρίζετε, της φερόμαστε όμως περισσότερο σαν να ήταν λαχανικό, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως π.χ. το γλυκό του κουταλιού ντοματάκι. Το ότι οι φράουλες είναι φρούτο, δεν το έχει αμφισβητήσει ποτέ κανείς και γι’ αυτό τους φερόμαστε περισσότερο σαν τέτοιο. Οι ντομάτες όμως, οι καλές, οι μυρωδάτες, αργούν πολύ ακόμα και να σας πω την αλήθεια μου, βαρέθηκα τα ντοματίνια. Τελευταία κλωτσάνε στο στόμα μου, έχουν, πώς να το πω, ένα τεχνητό άρωμα, υπερβολικά γλυκό και εν τέλει, ελάχιστα θυμίζουν τις ντομάτες. Από την άλλη, το να βρεις σωστή ντομάτα ακόμα και στην εποχή της, είναι σαν το κυνήγι του θησαυρού. Μιλάω βεβαίως για τα αστικά κέντρα, γιατί στην περιφέρεια τα πράγματα είναι λίγο, έως πολύ καλύτερα.
Ελλείψει ντοματών, κι επειδή είχα αγοράσει εξαιρετική mozzarella που δεν είχα ακόμη καταναλώσει, αποφάσισα να κάνω την φράουλα λαχανικό και να φτιάξω μια σαλάτα που θυμίζει την διάσημη Caprese. Δεν θα την ονοματίσω όμως Caprese με φράουλες γιατί μία και μοναδική είναι η σαλάτα όπως φτιάχνεται στο Capri. Τώρα, θα μου πείτε, εδώ προχτές στο Masterchef ήθελαν να φτιάξουν Quiche Lorraine με σάλτσα και μπεσαμέλ και Coq au Vin με ντομάτα και κανέλα, στο Capri κόλλησες; Μου αρέσει όμως να κυριολεκτώ, επομένως, η άλλη επιλογή για τα βαφτίσια της σημερινής σαλάτας θα ήταν σαλάτα περίπου σαν Caprese‧ δεν μου αρέσει. Έτσι, ο τίτλος της είναι περιγραφικός και κυριολεκτικός, μα η νοστιμιά και η δροσιά της δεν παίζονται. Έχετε καμιά καλύτερη ιδέα; Πείτε την.
Κυκλοφορεί η φήμη πως αυτό το Σαββατοκύριακο θα έχουμε μαγιάτικο καύσωνα με σαραντάρια. Ακόμα κι αν δεν επαληθευτεί εκατό τα εκατό, ζέστη έχουμε ήδη μπόλικη, και οι σαλάτες είναι το καλύτερο αντίδοτο όταν το θερμόμετρο τραβάει την ανηφόρα.
ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗ ΣΑΛΑΤΑ ΜΕ ΦΡΑΟΥΛΕΣ, MOZZARELLA & PESTO
Πλένουμε, καθαρίζουμε και κόβουμε τις φράουλες σε φιλέτα. Τις αλατίζουμε ελαφρά, τις πιπερώνουμε γενναιόδωρα και τις ανακατεύουμε με έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και λίγο ξύδι από λευκό ή κόκκινο κρασί. Τις τοποθετούμε σε πιατέλα και από πάνω βάζουμε κομμάτια φρέσκιας μοτσαρέλας που κόβουμε με τα δάχτυλά μας. Πάνω από κάθε κομμάτι τυριού βάζουμε λίγο pesto βασιλικού. Πιπερώνουμε, ραντίζουμε με λίγο ακόμη ελαιόλαδο και διακοσμούμε με φύλλα βασιλικού.
Tips
- Τα υλικά της σαλάτας είναι ελάχιστα, μα οφείλουν να είναι άριστης ποιότητας. Για το ελαιόλαδο δεν το συζητάμε καν, όμως καλό είναι να έχουμε κι ένα καλό ξύδι, στο οποίο, κακώς, λίγοι δίνουν προσοχή. Θα πρότεινα και το balsamico, αλλά κυκλοφορούν πολλές μαϊμούδες στην αγορά κι έτσι πάντα προτιμώ ένα τίμιο ξύδι από λευκό ή κόκκινο κρασί. Υπάρχουν όμως και εξαιρετικά ξύδια από κόκκινα φρούτα : το ξύδι από σμέουρα (framboises) ταιριάζει άψογα. Τώρα θυμήθηκα ότι στο παρελθόν είχα φτιάξει το δικό μου ξύδι από φράουλες κι έτσι θα σας το ξαναθυμίσω λίγο παρακάτω.
- Άλλο πονεμένο υλικό είναι η μοτσαρέλα. Σαφώς και με μεγάλη δυσκολία αντικαθίσταται αυτό το τυρί ημέρας και ποτέ δεν θα ξεχάσω τη γεύση του όταν το έφαγα στην πατρίδα του. Με λίγο ψάξιμο παραπάνω πάντως, θα βρείτε πολύ καλή μοτσαρέλα σε εξειδικευμένα μαγαζιά. Εκεί, θα βρείτε ενδεχομένως και burrata, τη μοτσαρέλα με κρέμα, ένα ποίημα.
- Γράφοντας για την σπουδαιότητα των τυριών από τον τόπο τους, δεν θα μπορούσα να μην κάνω μνεία στον φρέσκο κρητικό ανθότυρο(ή γλυκιά μυζήθρα, όπως επίσης ονομάζεται) που θα ήταν άψογος σε αυτή τη σαλάτα. Από όσα έχω διαβάσει, είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να τον βρούμε στην Αθήνα κι έτσι τον αναφέρω μόνο τιμητικά. Παρόλα αυτά, νομίζω ότι κι ένα καλό ολόπαχο μανούρι θα ταίριαζε εξαιρετικά.
- Αποφάσισα να κρατήσω τη σαλάτα όσο πιο λιτή γίνεται, όμως η προσθήκη κάποιου φίνου αλλαντικού δεν θα με χάλαγε καθόλου. Από ελληνικά σκέφτομαι την κυκλαδίτικη λούντζα και το κερκυραϊκό νούμπουλο κι από ιταλικά το προσούτο, την μπρεζάολα ή την κόπα. Σημαντικό στοιχείο να είναι κομμένο σε πολύ λεπτές, σχεδόν διάφανες φέτες.