γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
της Αγάπης Μαργετίδη
Σήμερα θα είμαι αστραπή φίλοι μου, έχω βάλει μπροστά κάμποσα πράγματα ταυτοχρόνως και δεν προλαβαίνω να πάρω ανάσα. Συν τοις άλλοις οι επόμενες μέρες έχουν αρκετά νόστιμα events (εννοείται πως θα τα μάθετε όλα με το νι και με το σίγμα), οπότε ίσα ένα γεια θα σας πω και εξαφανίζομαι. Μην με παρεξηγήσετε!
Αστραπή εγώ, αστραπή και η συνταγή. Chop-chop! Αυτό μου έλεγε ο μπαμπάς μου για να με ξεκουνήσει τα πρωινά και να μη χάσω το σχολικό. Το μισούσα αυτό το chop-chop, μαζί και το σχολείο. Αργότερα, ήθελα δεν ήθελα, προσαρμόστηκα και έχω εξελιχθεί σε ένα πολύ chop-chop κορίτσι.
Σήμερα έφτιαξα ένα πορτοκαλοκόκκινο pesto με πιπεριές Φλωρίνης που βρίσκω πως ταιριάζει πολύ όμορφα στο φθινόπωρο. Μέχρι να βράσει το νερό για τα ζυμαρικά, έτοιμο το pesto. Περάστε στο τραπέζι, τρώμε. Chop-chop!
PESTO ROSSO ΜΕ ΠΙΠΕΡΙΕΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
Οι ποσότητες των υλικών είναι αρκετές για ένα πακέτο ζυμαρικά. Διαλέγουμε μία καλή μάρκα πιπεριές Φλωρίνης σε βάζο, καθαρού βάρους 300 γρ. (βλ. σημ.). Τις κόβουμε σε λωρίδες χωρίς να τις στραγγίξουμε και κρατάμε και το υγρό τους γιατί θα μας χρειαστεί. Αν δεν βιαζόμαστε και διαθέτουμε κουζίνα με γκάζι, ή ακόμα και φορητό γκαζάκι, θα καψαλίσουμε 4 μεγάλες φρέσκιες πιπεριές Φλωρίνης ή 6 μικρότερες. Θα τις κλείσουμε ζεστές σε πλαστική σακούλα για να ξεφλουδιστούν εύκολα και κατόπιν θα τους αφαιρέσουμε τα σπόρια και θα τις κόψουμε σε λωρίδες. Καβουρδίζουμε ελαφρά 50 γρ. κουκουναρόσπορους και τους αφήνουμε να κρυώσουν εντελώς (αν τους πολτοποιήσουμε ζεστούς θα γίνουν θα γίνουν μια άμορφη μάζα, κάτι που δεν το θέλουμε). Βάζουμε στο blender τις πιπεριές, τους κουκουναρόσπορους, 1-2 σκ. σκόρδου, 1 μεγάλη χούφτα βασιλικό, πιπέρι (αλάτι μόνον εφόσον χρησιμοποιήσουμε φρέσκες πιπεριές, γιατί αυτές του βάζου έχουν ήδη αρκετό) και λίγο από το ξυδάτο υγρό του βάζου (ή 1-2 κ.σ. λευκό ξύδι, εφόσον χρησιμοποιήσουμε φρέσκες πιπεριές). Αρχίζουμε να δουλεύουμε το μηχάνημα με διακεκομμένες κινήσεις και προσθέτουμε σταδιακά έξτρα παρθένο ελαιόλαδο (περίπου 3-4 κ.σ., όχι παραπάνω, γιατί δεν είναι ωραίο η σάλτσα να κολυμπάει στο λάδι). Στο τέλος το pesto θα πρέπει να μοιάζει με κοκκώδη αλοιφή (εξ ου και οι διακεκομμένες κινήσεις: εάν πολτοποιήσουμε τα υλικά συνεχόμενα, η υφή του pesto δεν θα είναι ευχάριστη γιατί θα είναι εντελώς λεία σαν πουρές για μωρά). Κλείνουμε το μηχάνημα, μεταφέρουμε το pesto σε μπολ και προσθέτουμε φρεσκοτριμμένη παρμεζάνα (περίπου 3 με 4 κ.σ.), ανακατεύουμε, δοκιμάζουμε και διορθώνουμε τη γεύση εάν χρειαστεί. Βράζουμε 500 γρ. ζυμαρικά (ταιριάζουν όλα τα κοντά με ρίγες αλλά με μικρές τρύπες και κάποια μακριά με πτυχώσεις, όπως π.χ. τα mafaldine). Όπως κάνουμε πάντα με τα ζυμαρικά, κρατάμε λίγο από το νερό τους για να δέσουμε τη σάλτσα. Στην περίπτωση του pesto χρησιμεύει και για να το αραιώσουμε και να αγκαλιάσει ομοιόμορφα τα ζυμαρικά. Το κόλπο μου είναι το εξής : κρατάω λίγο νερό στον πάτο της κατσαρόλας, προσθέτω το πηχτό pesto και ανακατεύω καλά με το σύρμα. Προσθέτω τα ζυμαρικά, ανακατεύω καλά και εάν δω ότι στεγνώνουν, προσθέτω λίγο νερό ακόμα.
Σημ. Η συχνή μου προτροπή για τα καλής ποιότητας βιοτεχνικά ή βιομηχανικά προϊόντα δεν οφείλεται σε κάποιου είδους σνομπισμό ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε. Ούτε είναι μόνο θέμα γεύσης, ή, για να το πω σωστότερα, η καλή γεύση συνήθως συνεπάγεται καλή ποιότητα και ελαχιστοποίηση συντηρητικών, βελτιωτικών γεύσης, κ.λπ. Οι πιπεριές Φλωρίνης στην προκειμένη περίπτωση συντηρούνται σε λευκό ξύδι, άρα, όσο καλύτερη η μάρκα, τόσο καλύτερο ξύδι θα έχει χρησιμοποιηθεί και τελικά, τόσο η γεύση θα πλησιάζει στην σπιτική. Διαβάζετε τις ετικέτες, είναι σημαντικό.
