Το λαχανόρυζο... αλλιώς

της Αγάπης Μαργετίδη

Φαντάζομαι ότι θα έχετε πάρει είδηση τον χαμό που γίνεται τα τελευταία χρόνια με τα καμένα λάχανα. Τάση ή μόδα, γκουρμεδιά ή όχι, η αλήθεια είναι ότι τα λαχανικά, όταν ψήνονται και «αρπάζουν» αποκτούν άλλη χάρη. Στο κάτω κάτω της γραφής τι σημαίνει μόδα; Τις μελιτζάνες για την παραδοσιακότατη μελιτζανοσαλάτα γιατί τις καψαλίζουμε; Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο.

Λίγο η ανάγκη για υγιεινή διατροφή παρέα με τον ολοένα εξαπλούμενο βιγκανισμό και λίγο η αναζήτηση νέων γεύσεων, θέλετε και λίγο η μόδα, τα λάχανα, τα καρότα, τα κουνουπίδια, οι σελινόριζες και σχεδόν όλα τα χειμωνιάτικα λαχανικά ψήνονται, καψαλίζονται και παρουσιάζονται ως αντίβαρο και αντίδοτο στην μπριζόλα. Βεβαίως, μάλλον αστείο βρίσκω να ονομάζεις το ψητό κουνουπίδι στέικ, γιατί στέικ δεν είναι, πώς να το κάνουμε. Και για να βάλω τα πράγματα στη θέση τους, λατρεύω το πραγματικό στέικ.

Παρόλα αυτά, τα ψητά χειμωνιάτικα λαχανικά μου αρέσουν επίσης πολύ και τα φτιάχνω συχνά. Προχτές μου ήρθε η φαεινή ιδέα η οποία ήταν λαμπρή, εκ του αποτελέσματος, να δοκιμάσω να φτιάξω ένα διαφορετικό λαχανοπροσόρυζο. Δύο ήταν οι κύριες αιτίες. Πρώτον είναι ένα φαγητό που λατρεύω (σε πλήρη αντιδιαστολή με το σπανακόρυζο που μισώ, όμως αυτό είναι μια άλλη κουβέντα), αλλά, φευ, δεν συμβαίνει το ίδιο με το άλλο μου μισό. Εκείνος ούτε να το δει. Δεύτερον, είχα στο ντουλάπι μου περισσευούμενο μαύρο ρύζι και ήθελα να το τελειώσω. Κι έτσι, έφτιαξα ένα φαγητό που εμένα μεν με ενθουσίασε, ο δε σύζυγός μου, αφού έφαγε μια γενναία μερίδα, είπε πως γι’ αυτό που είναι, καλό είναι! Τεράστιο κομπλιμάν.

Λίγα λόγια για το μαύρο ρύζι. Δεν εννοώ το άγριο ρύζι της Βόρειας Αμερικής αλλά το Ιταλικό Riso Nero Venere, τουτέστιν το μαύρο ρύζι της Αφροδίτης. Αχ αυτοί οι Ιταλοί, μας τρελαίνουν! Υπήρχε στην Κίνα για αιώνες και μάλιστα, λόγω του ότι προοριζόταν αποκλειστικά για το τραπέζι του αυτοκράτορα και της αυλής του, ονομάστηκε «απαγορευμένο ρύζι». Οι Ιταλοί το πήραν από την Κίνα, το διασταύρωσαν με το ρύζι που καλλιεργείται στην κοιλάδα του Πάδου και έφτιαξαν αυτό το αριστούργημα. Εκπάγλου καλλονής λόγω του χρώματός του και απίθανου αρώματος που θυμίζει καβουρδισμένους ξηρούς καρπούς και φρεσκοψημένο ψωμί. Είναι αναποφλοίωτο και έχει πολύ περισσότερα θρεπτικά συστατικά από το κοινό ρύζι. Το βρίσκουμε σε «καλά» σουπερμάρκετ και σε ντελικατέσεν. Δοκιμάστε το, είναι πράγματι εξαιρετικό.

Κι έτσι, το λαχανοπρασόρυζο μεταμορφώθηκε σε φαγητό περιωπής. Δεν υπερβάλλω. Νομίζω πως αξίζει με το παραπάνω τον έξτρα μικρό κόπο. Ιδού πώς θα το φτιάξετε.

ΛΑΧΑΝΟΠΡΑΣΟΡΥΖΟ ΜΕ ΜΑΥΡΟ ΡΥΖΙ
Για 4 άτομα

Στρώνουμε τη λαμαρίνα του φούρνου με λαδόκολλα και αραδιάζουμε ½ μικρό λευκό λάχανο, ½ μικρό κόκκινο λάχανο κομμένα σε μικρότερα κομμάτια και 2 πράσα κομμένα στη μέση κατά μήκος. Ενδιάμεσα τοποθετούμε λίγα κλωνάρια φρέσκου δενδρολίβανου. Αλατοπιπερώνουμε τα λαχανικά και τα αλείφουμε με λίγο ελαιόλαδο. Τα ψήνουμε σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 200ο C για περίπου 20΄, γυρνώντας τα από κάθε πλευρά, μέχρι να μαλακώσουν σχετικά και να «αρπάξουν» κατά τόπους. Επειδή τα πράσα είναι πιο μαλακά τα βγάζουμε από τον φούρνο λίγο νωρίτερα. Κόβουμε τα λάχανα σε φαρδιές λωρίδες και τα πράσα σε μικρότερα κομμάτια, ίσα περίπου σε μέγεθος με τα λάχανα. Πετάμε το δενδρολίβανο.

Σε μία κατσαρόλα με χοντρό πάτο σοτάρουμε 2 μέτρια ψιλοκομμένα ξερά κρεμμύδια σε λίγο ελαιόλαδο, βοηθώντας τα με λίγο νερό για να αχνιστούν χωρίς να καούν. Μόλις μαλακώσουν προσθέτουμε 1 γερή κ.σ. πελτέ ντομάτας και 1-2 πρέζες μπούκοβο και σοτάρουμε για λίγα λεπτά, ανακατεύοντας. Προσθέτουμε 1 φλ. τσ. μαύρο ρύζι και το γυρνάμε και αυτό για λίγο. Αλατοπιπερώνουμε και σβήνουμε με 1 ποτήρι του κρασιού κόκκινο ξηρό κρασί. Περιμένουμε να εξατμισθεί το αλκοόλ και προσθέτουμε 2 ποτήρια του νερού βραστό νερό και τα λαχανικά. Χαμηλώνουμε την φωτιά σε μέτρια προς χαμηλή, σκεπάζουμε την κατσαρόλα και μαγειρεύουμε μέχρι να μαλακώσει το ρύζι, χωρίς βεβαίως να παραβράσει. Ελέγχουμε κατά διαστήματα και, εάν χρειαστεί, προσθέτουμε σταδιακά λίγο βραστό νερό. Η διαδικασία θα διαρκέσει το πολύ 30΄΄΄. Όταν είναι έτοιμο, θα πρέπει να έχει ακόμα λίγα υγρά, γιατί όσο στέκεται, τόσο αυτά θα απορροφώνται. Σερβίρουμε ζεστό ή χλιαρό με φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι και λίγο ωμό έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Προαιρετικά προσθέτουμε και λίγο χυμό λεμονιού.

Tips

·         Νομίζω ότι όσοι δεν αγαπούν το λαχανόρυζο είναι διότι συνήθως το λάχανο και το ρύζι είναι τόσο παραβρασμένα, που στο τέλος δεν ξέρεις τι τρως. Γι’ αυτόν τον λόγο κόβω τα λάχανα σε φαρδιές λωρίδες.
·         Αν δεν βρείτε μαύρο ρύζι, αντικαταστήστε με λευκό. Διαλέξτε όμως ένα είδος που χυλώνει μεν, δεν λασπώνει δε. Εγώ θα έβαζα ρύζι για ριζότο ή καρολίνα.
·         Επειδή δεν πολυαγαπώ τα λαδερά με την πολλή ντομάτα, έβαλα μόνο πελτέ. Εάν εσείς θέλετε, αντικαταστήστε το νερό με χυμό ντομάτας.
·         Βρίσκω ότι η αναλογία των λαχανικών προς το ρύζι είναι ιδανική γιατί είναι τα λαχανικά που πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο. Αν εσείς θέλετε περισσότερο ρύζι, αυξήστε την ποσότητα στο 1 ½ φλυτζάνι.
·         Αν προσέξατε την φωτογραφία της συσκευασίας του ρυζιού, ίσως παρατηρήσατε ότι αναγράφει χρόνο μαγειρέματος τα 18΄, ενώ στη συνταγή το βράζουμε για πιο πολύ χρόνο. Αυτό οφείλεται ότι κανονικά αυτού του είδους το ρύζι βράζει σαν τα ζυμαρικά, δηλ. σε δυνατή φωτιά και σε άφθονο νερό και κατόπιν σουρώνεται. Επειδή στο φαγητό το σιγοβράζουμε, δεν κινδυνεύει να λαπαδιάσει λόγω του περισσότερου χρόνου μαγειρέματος.
·         Στο φαγητό ταιριάζει πολύ η φέτα αλλά και το γιαούρτι.