Νόστιμες (υγιεινές) μαγειρικές

της Αγάπης Μαργετίδη

Με τη σημερινή συνταγή που θα μοιραστώ μαζί σας δύο τινά θα συμβούν : Είτε θα την λατρέψετε, είτε θα την μισήσετε, κι εμένα μαζί. Κρίνοντας από τις μέχρι σήμερα αντιδράσεις σας σε διάφορα φαγητά των οποίων η νοστιμιά δεν είναι καταφανής, είτε λόγω κάποιων υλικών που δεν έχουν πολλούς φίλους τα καημένα (τρανό παράδειγμα τα λαχανάκια Βρυξελλών), είτε λόγω κάποιων τρόπων μαγειρέματος που έχουν σκοπό να τρώμε ελαφρά και υγιεινά (πού και πού, για να εξηγούμαστε!), έχω την αίσθηση πως μάλλον χαμένη θα βγω. Η αίσθηση αυτή επιτείνεται και από την αντίδραση του συζύγου μου στο σημερινό φαγητό. Ψέματα δεν θα σας πω, δεν ενθουσιάστηκε‧ κι αυτό είναι μάλλον ευφημισμός.

Θυμάστε την ταινία «Επικίνδυνες Μαγειρικές»; Σιγά την ταινία, θα μου πείτε, κι άδικο δεν θα ‘χετε (εν αντιθέσει με το ομώνυμο βιβλίο βάσει του οποίου γράφτηκε το σενάριο της ταινίας, που είχε ένα κάποιο ενδιαφέρον). Σαν παράδειγμα την φέρνω μόνο, για να σας προειδοποιήσω πως το σημερινό φαγητό σε καμία περίπτωση δεν ενδείκνυται για να κλέψετε την καρδιά και να διεγείρετε τις αισθήσεις του αντικειμένου του πόθου σας.

Τούτων λεχθέντων, προχωρώ στα της συνταγής. Οι πέννες ολικής άλεσης, το πρώτο υγιεινό υλικό, δεν είναι και ό, τι νοστιμότερο μπορούμε να φάμε, βρίσκω όμως ότι με το κατάλληλο μαγείρεμα είναι μια χαρά λύση για όποιον προσέχει τη διατροφή του. Για το μπρόκολο δεν νομίζω πως χρειάζεται να σας πω πολλά γιατί είναι γνωστό πόσο καλό μας κάνει. Γενικά το προτιμώ ελάχιστα βρασμένο, ολοζώντανο και καταπράσινο, είτε σε σαλάτα, είτε ελαφρώς σοταρισμένο για ένα καθώς πρέπει συνοδευτικό. Μου αρέσει επίσης και σε πολλών ειδών σούπες. Σήμερα πήρα τα ρίσκα μου και το έφτιαξα σχεδόν σαν σάλτσα για τα ζυμαρικά. Ιδού πώς θα το κάνετε.

ΠΕΝΝΕΣ ΟΛΙΚΗΣ ΑΛΕΣΗΣ ΜΕ ΣΑΛΤΣΑ ΜΠΡΟΚΟΛΟΥ

Για 4 άτομα. Χωρίζουμε τις κορυφές από 1 μεγάλο μπρόκολο κρατώντας μόνο το τρυφερό μέρος από τα κοτσάνια. Το βράζουμε σε άφθονο αλατισμένο νερό μέχρι να μαλακώσει καλά. Το μεταφέρουμε με τρυπητή κουτάλα σε ένα μπολ με κρύο νερό και μπόλικα παγάκια για να κρατήσει το χρώμα του. Σουρώνουμε. Παράλληλα βράζουμε 500 γρ. πέννες ολικής άλεσης σε άφθονο αλατισμένο νερό για λίγο λιγότερο χρόνο από τον αναγραφόμενο στη συσκευασία (το μαγείρεμα θα ολοκληρωθεί στο τηγάνι με τη σάλτσα). Σε ένα βαθύ τηγάνι που μετά θα πρέπει να χωρέσει όλο το φαγητό, ζεσταίνουμε λίγο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο σε μέτρια φωτιά, προσθέτουμε 1-2 σκ. σκόρδου, προαιρετικά 1-2 φιλετάκια αντζούγιας και όσο μπούκοβο μας αρέσει και αντέχουμε (1 κ.γλ. είναι μια καλή μέτρια ποσότητα για όλα τα γούστα) και μόλις αρχίσει να μυρίζει το σκόρδο προσθέτουμε το μπρόκολο και 1-2 κ.σ. από το νερό που βράζουν τα ζυμαρικά. Με ένα πιρούνι ή μία σπάτουλα σπάμε το μπρόκολο ώστε όσο αυτό απορροφά το υγρό, να σχηματιστεί ένα είδος πηχτής σάλτσας, προσέχοντας βεβαίως να μην γίνει εντελώς σαν πουρές. Προσθέτουμε τα ζυμαρικά μεταφέροντάς τα με τρυπητή κουτάλα από την κατσαρόλα, ανακατεύουμε καλά, συμπληρώνουμε αν χρειαστεί με λίγο ακόμη νερό από το βράσιμο των ζυμαρικών και τέλος προσθέτουμε λίγη τριμμένη παρμεζάνα, ώστε να συντελέσει και αυτή στην κρεμώδη υφή. Σερβίρουμε στα πιάτα, ραντίζουμε με λίγο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και πασπαλίζουμε με έξτρα παρμεζάνα και μπούκοβο, για όποιον θελήσει.

Tips

Αν δεν βιάζεστε ιδιαίτερα, για να έχετε λιγότερη λάντζα, βράστε διαδοχικά πρώτα το μπρόκολο και μετά τα ζυμαρικά, στην ίδια κατσαρόλα.
Λόγω της υφής της σάλτσας, τα κοντά ζυμαρικά είναι τα πιο ενδεδειγμένα. Οι πέννες είναι ακόμη καλύτερες γιατί η σάλτσα αφενός στέκεται στις ραβδώσεις τους αλλά συγχρόνως εισχωρεί και στις τρύπες, έχοντας ως αποτέλεσμα κρεμώδη υφή χωρίς ίχνος κρέμας.
Όσο πιο πολύ βράζει το μπρόκολο αλλά και όλα τα πράσινα λαχανικά, τόσο κινδυνεύουν να χάσουν εντελώς το χρώμα τους και να μην είναι καθόλου ελκυστικά, επομένως, το βάπτισμα σε παγωμένο νερό είναι σε αυτή τη συνταγή ακόμη πιο επιτακτικό. Δεν υπάρχει πιο θλιβερό θέαμα από τα γκριζαρισμένα λαχανικά.
Σας το έχω ξαναπεί πως η αντζούγια στις σάλτσες δεν ανιχνεύεται αυτή καθεαυτή, παρά μόνο ως έξτρα νοστιμιά. Δοκιμάστε το και θα δείτε πως έχω δίκιο.
Μια καλοδεχούμενη προσθήκη θα ήταν αυτή των ελαφρώς τραγανών και μυρωδάτων καβουρδισμένων κουκουναρόσπορων.
Εάν διαβάσατε τη συνταγή με προσοχή, σίγουρα θα διαπιστώσατε πως στην ουσία το φαγητό φέρνει κάπως στο aglio e olio, συν το μπρόκολο, κι έτσι κάπως είναι, στο πιο υγιεινό.
Θα μπορούσατε να δοκιμάσετε και άλλα εναλλακτικά ζυμαρικά που κυκλοφορούν, όπως π.χ. από κινόα ή από όσπρια. Αυτή θα είναι και η επόμενη αποστολή που αναθέτω στον εαυτό μου για να σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου.