Θοδωρής Διάκος

Η βία δεν είναι η ενοχλητική σου πρώην που όσο την αγνοείς θα σταματήσει να σε παίρνει τηλέφωνο.

Η ανακοίνωση του Κεδίκογλου, το μαύρο της ΕΡΤ και το μαύρο μιας γενιάς που τελικά δέχεται όλα τα πυρά. 

Τέλος εποχής. Η ΕΡΤ έκλεισε. Η ίδρυση νέου οργανισμού ακούγεται πολύ αισιόδοξο νέο. Αλλά πώς μπορείς να παραβλέψεις τον σουρεαλισμό του δημοσίου;

Φταίνε οι δάσκαλοι για το σάπιο εκπαιδευτικό μας σύστημα; Φταίει η νοοτροπία "όλοι εναντίον όλων" για τις απεργίες που αποτυγχάνουν;

Αν η διαμαρτυρία σταματήσει να περιορίζεται στο Facebook και βγει στους δρόμους, θα γίνουμε όλοι Μανωλάδα;

Υπάρχει στ' αλήθεια ιδεολογική ανεξαρτησία, ή είναι κι αυτή άλλο ένα όπλο στην φαρέτρα της κομματικής προπαγάνδας;

Όσα δεν θέλετε (αλλά πρέπει) να ξέρετε για το πού πηγαίνει σήμερα η παιδεία: στο Πυρ το Εξώτερον, για να το πούμε ευγενικά.

Τα Όσκαρ της σουρεαλιστικής υπερπαραγωγής που λέγεται ελληνική πραγματικότητα, όπως τα διάλεξε η αδέκαστη επιτροπή της στήλης.

Ξεχάστε τη Λίστα Λαγκάρντ. Είκοσι χρόνια αργότερα, η Βίλα Αμαλίας επιστρέφει από τη λήθη στην οποία την είχαμε αφήσει, με όπλα μαζικής καταστροφής.

Σοβαρά τώρα, πόσο καλύτερους ανθρώπους πιστεύετε ότι θα σας κάνει το να γράψετε σε μια κόλλα χαρτί "θα κόψω το κάπνισμα";