Αχ δεν ξέρω, εγώ απέχω

γράφει ο Θοδωρής Διάκος 

Ξέρεις τι είναι απερίγραπτα εξοντωτικό; Η βλακεία που μας δέρνει, αυτό. Και βρίσκεται όπου και αν κοιτάξεις. Πάρε το πιο απλό κι ακίνδυνο παράδειγμα. Μπαίνεις ν’ ακούσεις ένα τραγούδι στο youtube. Οι έλληνες ξεχωρίζουν σαν την μύγα μες στο γάλα επειδή είναι απροσάρμοστοι. Δεν φταίμε εμείς, φταίνε αυτά που μας έμαθαν, θα σου πουν. Γι’ αυτό κάναμε εκστρατεία να ξαναπαίξει το Ρετιρέ στο Mega, δεν θα αντέχαμε χωρίς άλλη μια ώρα υστερίας και άναρθρων κραυγών στη ζωή μας.

Οπότε, ας μιλήσουμε για το χθες. Κατεβήκαμε στις πορείες, σπαμάραμε το σύμπαν με άρθρα, αναλύσεις, προσκλήσεις σε διαδηλώσεις. Γιατί είναι το λογικό που μπορείς να κάνεις. Δράση, αντίδραση. Κι όλα αυτά για να γυρίσει κάποιος να σου πει, "Χαλάρωσε φιλαράκι, πολύ επαναστάτης δεν την είδες;". Οι ίδιοι τύποι που προχθές σε έκραζαν επειδή δεν έκανες τίποτα. Υποθέτω στην επανάσταση πρέπει να βρεθεί μια μέση οδός. Όταν αντιμετωπίζεις δολοφονικές επιθέσεις, μην βγεις στους δρόμους, όχι. Γίνε λίγο ζεν. Γι’ αυτό υπάρχει το τουίτερ: η συλλογική μας ενόχληση και το hashtag epanastasi θα δείξουν σε όλους ότι δεν αστειευόμαστε.

Αλλά με απόλυτη σοβαρότητα, γιατί μερικοί μπερδεύουν τη βούρτσα με την έξυπνη σίτα. Το κράξιμο δεν είναι κακό. Είναι, θα μπορούσε να πει κανείς, βιολογική ανάγκη στην εποχή μας. Κάποιος πρέπει να τ’ ακούσει και είμαστε υπερβολικά φτωχοί για ψυχολόγο. Αυτό που είναι κακό, και αδικαιολόγητο, είναι το κράξιμο προς κάθε κατεύθυνση χωρίς να παίρνεις μία θέση.

Θα μου πεις, Αγαπάω την πατρίδα μου. Οκέι, κι εγώ αγαπάω την πατρίδα μου, κι ας μ’ έχουν πει ένα φανταστικομμύριο φορές ανθέλληνα. Και ο Στάλιν αγαπούσε τη μαμά Ρωσία. Και οι σατανιστές της Παλλήνης αγαπούσαν τον σατανά. Η αγάπη δεν είναι πολιτική θέση. Γι’ αυτό και, για να χρησιμοποιήσω τα λόγια μεγάλης σελίδας στο φέησμπουκ, ‘εκνευρίζομαι… τρελαίνομαι… συγχύζομαι…’ όταν βλέπω ανθρώπους να παραιτούνται με το πιο κάζουαλ ύφος του κόσμου από την υποχρέωση που είναι η συμμετοχή τους στα κοινά.

Έχεις κόσμο να δηλώνει πως τα πάντα κρίνονται στις εκλογές, και όλα τα υπόλοιπα είναι περιττά. Συγγνώμη, εδώ δε θυμόμαστε τι φάγαμε χθες, εδώ κάθε βδομάδα έχουμε νέο σοκ και δέος και δε θυμάμαι για τι σοκ και δέος έγραφα τρεις μήνες πριν, η Ελλάδα έχει γίνει πιο συγκλονιστικό σήριαλ κι απ’ το Breaking Bad, και περιμένεις όταν έρθει η στιγμή της κάλπης να τα υπολογίσουμε όλα αυτά για να καταλήξουμε σε ένα λογικό συμπέρασμα; Χμμ, ναι, τον Σεπτέμβριο του ’12, το Πασόκ έκανε αυτό το φάουλ, μετά όμως αντιτάχθηκε δυναμικά στο φάουλ της Νέας Δημοκρατίας, υποθέτω πρέπει να δώσω έναν πόντο στο Πασόκ.

Όχι, το ‘χουν σκεφτεί και αυτό οι απολιτίκ συμπολίτες: γιατί να ψηφίσουμε καν;
Είναι απλό. Για τους εγκληματίες της Βουλής δεν ευθύνονται μόνο οι ψηφοφόροι τους. Ευθύνονται και όλοι οι υπόλοιποι! Γιατί έφαγες τον χρόνο σου, "γ**ημένε ψηφοφόρε και φορολογούμενε μαλάκα", όπως σε αποκαλεί η σελίδα, ψηφίζοντας Τσίπρα, ή Αλέκα, ή Σαμαρά, ή Τζήμερο (θου κύριε) αντί να λάμψεις διά της απουσίας σου και να τους ΜΑΥΡΙΣΕΙΣ όλους επαναστατικά; Νομίζεις ότι ο λόγος σου μετρά;

Αχέμ. Άσε με να σου εξηγήσω κάτι, αγαπητέ μου ανώνυμε. Αν εσύ, και ο αδερφός σου, και η γκόμενα του αδερφού σου και άλλοι χίλιοι μασκοφόροι φίλοι σου δεν εμφανιστείτε στις κάλπες, για να μιλήσω τη γλώσσα σου, θα τους κουνηθούν τα α**ίδια. Αυτό που όντως θα συμβεί είναι πως οι υπόλοιποι ψηφοφόροι που τόσο απεχθάνεσαι θα είναι εκεί στην ώρα τους, θα ψηφίσουν ό,τι είναι να ψηφίσουν και θα έχουν και μικρότερο ανταγωνισμό.

Αλλά ναι, καταλαβαίνω την ηθική σου νίκη. Θα παρακολουθείς στις ειδήσεις θείτσες να βγαίνουν από το μπλε παραβάν και θα φτύνεις την οθόνη με το σάλιο καφέ από τα εφτακόσια στριφτά που έχεις κάνει, και θα γελάς. Θα γελάς δυνατά γιατί εσένα το κούτελό σου είναι καθαρό, γιατί έδειξες στον κόσμο ότι δεν είσαι μαριονέτα κανενός, γι’ αυτό αφήνεις την υπόλοιπη χώρα στη μοίρα της.

Είναι αστείο πώς όλοι αυτοί οι φερόμενοι ως σκεπτόμενοι άνθρωποι, οι μορφωμένοι και οι ενήμεροι πέφτουν όλοι θύμα αυτού που μισούν περισσότερο από κάθε τι. Αυτό που εσύ βιώνεις σαν γροθιά στο σύστημα και αυτο-οργάνωση είναι ακριβώς ο τρόπος σκέψης που συμφέρει την Κυβέρνηση να έχεις και να προπαγανδίζεις. Νομίζεις πως η Κυβέρνηση πληγώνεται αν πιστεύεις πως όλοι είναι τα ίδια σκατά; Νομίζεις πως δεν θέλουν να φοράς στον εαυτό σου αυτές τις παρωπίδες και να λες πως είμαστε καταδικασμένοι και να συμβιβάζεσαι με βίαιες λύσεις –τις οποίες, όταν συμβούν, καταδικάζεις– και εν τέλει να ξεσπάς σε ανελέητους πολέμους στο πληκτρολόγιό σου; Δεν θα διαφωνήσω πως στο δρόμο γεννιούνται οι συνειδήσεις. Το θέμα είναι ποιον δρόμο θα πάρεις, και ποιον θα ακολουθήσεις για να πας εκεί.