Διάσπαση απόψεων
Βαδίζουμε ολοταχώς προς διάσπαση του Σύριζα και βουλευτικές εκλογές. Όποιος δεν το βλέπει, δεν θέλει να το δει.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Αν και χωρίς ίχνος «αστικής ευγένειας» ο Μεϊμαράκης είπε διάφορα σωστά πράγματα στη Βουλή. Ένα από αυτά ήταν ότι δεν θα πρέπει η Κυβέρνηση να περιμένει στήριξη από την αντιπολίτευση στις δύσκολες «μνημονιακές» ψηφοφορίες της Βουλής, ενώ θα ψηφίζει και άλλα πιο κοντά στην δική της ιδεολογική κατεύθυνση νομοσχέδια για την παιδεία, το μεταναστευτικό και άλλα τέτοια.
Εν ολίγοις, μίλησε για μιας μορφής ιδιότυπη συγκυβέρνηση με τον Σύριζα στην οποία θα έχει έμμεσα λόγο και η αντιπολίτευση.
Αυτή η αυτονόητη σκέψη είναι το κερασάκι στην τούρτα του αδιεξόδου που δείχνει ξεκάθαρα την προσφυγή σε εκλογές το Φθινόπωρο. Και αυτές οι εκλογές όμως θα είναι περίπατος για τον Σύριζα αν δεν έχει ανασυνταχθεί η Νέα Δημοκρατία ώστε να αποτελεί εναλλακτική πρόταση. Στην κατεύθυνση αυτή ίσως πρέπει να αναμένονται μάλλον στην παρά στο τέλος του Φθινοπώρου.
Όλη η συζήτηση αυτή ωστόσο δείχνει ξεκάθαρα ότι οι άλλοτε ρομαντικοί του Σύριζα έχουν μπει σε μια λογική ακραίου τακτικισμού, απόλυτα σύμφυτου με την ουσία του παιχνιδιού της εξουσίας, αλλά εμφανώς χυδαίου σε σχέση με το όραμα για μια αριστερή διακυβέρνηση.
Τέλος πάντων τα «σας τα έλεγα εγώ» αναφορικά με την στροφή που έκανε ο Τσίπρας θα πρέπει να σταματήσουν, μια που δεν παράγουν απολύτως τίποτα. Δυστυχώς η κατάσταση θα ωθήσει τον κόσμο σε γνωστά διλήμματα που θα καταλήξουν στην (βάσιμη) απειλή για άνοδο της Χρυσής Αυγής σε περίπτωση κατάρρευσης της δημοφιλίας του Σύριζα.
Η ιδιότυπη κατάσταση στην οποία οι Λαφαζάνιανς δηλώνουν ότι στηρίζουν την Κυβέρνηση αλλά όχι τον κορμό της πολιτικής της, που θα είναι αναγκαστικά η εφαρμογή του Μνημονίου οφείλει την ύπαρξή της στην ψυχοπαθολογία της αριστεράς: Κανείς δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη για την διάσπαση που έρχεται με φόρα.
Επίσης, σε όσους ανησυχούν για το τι μπορεί να σημαίνει αυτή η διάσπαση, ας θυμίσω ότι και ο Ανδρέας ξεκίνησε με τροτσκιστική συνθηματολογία, και 1-2 χρόνα μετά έκανε το «ξεσκαρτάρισμα» και κράτησε τους καλούς.
Εν ολίγοις, μίλησε για μιας μορφής ιδιότυπη συγκυβέρνηση με τον Σύριζα στην οποία θα έχει έμμεσα λόγο και η αντιπολίτευση.
Αυτή η αυτονόητη σκέψη είναι το κερασάκι στην τούρτα του αδιεξόδου που δείχνει ξεκάθαρα την προσφυγή σε εκλογές το Φθινόπωρο. Και αυτές οι εκλογές όμως θα είναι περίπατος για τον Σύριζα αν δεν έχει ανασυνταχθεί η Νέα Δημοκρατία ώστε να αποτελεί εναλλακτική πρόταση. Στην κατεύθυνση αυτή ίσως πρέπει να αναμένονται μάλλον στην παρά στο τέλος του Φθινοπώρου.
Όλη η συζήτηση αυτή ωστόσο δείχνει ξεκάθαρα ότι οι άλλοτε ρομαντικοί του Σύριζα έχουν μπει σε μια λογική ακραίου τακτικισμού, απόλυτα σύμφυτου με την ουσία του παιχνιδιού της εξουσίας, αλλά εμφανώς χυδαίου σε σχέση με το όραμα για μια αριστερή διακυβέρνηση.
Τέλος πάντων τα «σας τα έλεγα εγώ» αναφορικά με την στροφή που έκανε ο Τσίπρας θα πρέπει να σταματήσουν, μια που δεν παράγουν απολύτως τίποτα. Δυστυχώς η κατάσταση θα ωθήσει τον κόσμο σε γνωστά διλήμματα που θα καταλήξουν στην (βάσιμη) απειλή για άνοδο της Χρυσής Αυγής σε περίπτωση κατάρρευσης της δημοφιλίας του Σύριζα.
Η ιδιότυπη κατάσταση στην οποία οι Λαφαζάνιανς δηλώνουν ότι στηρίζουν την Κυβέρνηση αλλά όχι τον κορμό της πολιτικής της, που θα είναι αναγκαστικά η εφαρμογή του Μνημονίου οφείλει την ύπαρξή της στην ψυχοπαθολογία της αριστεράς: Κανείς δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη για την διάσπαση που έρχεται με φόρα.
Επίσης, σε όσους ανησυχούν για το τι μπορεί να σημαίνει αυτή η διάσπαση, ας θυμίσω ότι και ο Ανδρέας ξεκίνησε με τροτσκιστική συνθηματολογία, και 1-2 χρόνα μετά έκανε το «ξεσκαρτάρισμα» και κράτησε τους καλούς.
