Ωδή στο καρπούζι με τη φέτα

Ξεκινώ με ένα παράδοξο. Ενώ από μικρή έτρωγα πεπόνι με φέτα, σταφύλια με φέτα, μήλα και αχλάδια με φέτα, το καρπούζι με τη φέτα δεν μου είχε καν περάσει από το μυαλό. Δεν το έτρωγε κανείς έτσι στο σπίτι μου, αλλά ούτε σε άλλα φιλικά ή συγγενικά σπίτια δεν είχα συναντήσει τον συνδυασμό. Πόσο περίεργο, όταν η μισή τουλάχιστον Ελλάδα του δίνει και καταλαβαίνει! Και η άλλη μισή; Ε, δεν θέλει και πολλή σκέψη‧ το σιχαίνεται, ενώ οι τσακωμοί που είναι το εθνικό μας σπορ, δίνουν και παίρνουν. Να ήταν μόνο για τόσο χαζά ζητήματα, καλά θα ήταν. Ας είναι, παραμένω εντός θέματος για να μη βαρύνω την κουβέντα.

Ούτε σήμερα τρώω καρπούζι με φέτα, όχι στο σπίτι τουλάχιστον, όπως κάνουν οι νορμάλ άνθρωποι. Το ότι δεν είμαι ακριβώς νορμάλ σε ό,τι έχει να κάνει με το φαγητό, νομίζω ότι μέχρι σήμερα πια θα το έχετε καταλάβει. Έχω φάει όμως αρκετές φορές σε εστιατόρια, εξαιρετικές δημιουργίες στις οποίες το καρπούζι είναι άλλοτε ψητό στο γκριλ κι άλλοτε σε ελαφριά ώσμωση, η φέτα γίνεται συχνά μους, ενώ άλλα υλικά, συχνά αναπάντεχα κι ενίοτε εκκεντρικά, έρχονται για να συμπληρώσουν το σύνολο σε δροσερές σαλάτες που ξαφνιάζουν με τη νοστιμιά και την πρωτοτυπία τους.

Μια περίπου τέτοια σαλάτα, βεβαίως όχι εκκεντρική, και σίγουρα καθόλου κομπλικέ, έφτιαξα σήμερα για να δοξάσω το καρπούζι με τη φέτα. Βασικά είναι το σουμάκ και το λίγο τσίλι που έδωσαν ένα υπέροχο άρωμα και μια ελαφριά πικάντικη γεύση. Το σουμάκ, που το βρίσκουμε πολύ εύκολα, είναι το κατ’ εξοχήν μπαχαρικό της ανατολίτικης κουζίνας, με ελαφρώς όξινη γεύση και άρωμα.

Όσοι από εσάς είστε καρπουζοφετολάτρες θα τη λατρέψετε κι αν ανήκετε στους καρπουζοφετοκλάστες, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι μπορεί και να αλλάξετε γνώμη. Κι αν όχι, δεν βαριέστε, την υγειά σας να ‘χετε!

ΣΑΛΑΤΑ ΜΕ ΜΑΡΙΝΑΡΙΣΜΕΝΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙ, ΦΕΤΑ, ΚΡΕΜΜΎΔΙΑ, ΝΤΟΜΑΤΙΝΙΑ & ΜΥΡΩΔΙΚΑ
Για 4 άτομα ως ορεκτικό

Η απλή εκδοχή
Κόβουμε μισό μετρίου μεγέθους ξερό κρεμμύδι σε λεπτά μισοφέγγαρα και τα βάζουμε σε μπολ που έχουμε γεμίσει με παγωμένο νερό και παγάκια (η διαδικασία κάνει το κρεμμύδι λιγότερο αψύ και πιο τραγανό). Τα αφήνουμε για 15’ περίπου και μετά τα στραγγίζουμε. Στο μεταξύ κόβουμε μία μεγάλη φέτα καρπούζι σε κύβους και αφαιρούμε τα σπόρια. Τους βάζουμε σε μπολ. Κόβουμε στη μέση 10 ντοματίνια και τα προσθέτουμε στο μπολ. Φροντίζουμε να πάρουμε και τα ζουμιά από το καρπούζι και τα ντοματίνια (σε αυτό βοηθάει ένα ξύλο κοπής με αυλάκι περιμετρικά). Προσθέτουμε τα κρεμμύδια. Αλατοπιπερώνουμε και πασπαλίζουμε με 1 κ.γλ. sumac, ¼ κ.γλ. τσίλι σε σκόνη και ολόκληρους κόκκους, ελαφρά κοπανισμένους, ροζ και μαύρου πιπεριού, καθώς και σπόρους κόλιανδρου. Προσθέτουμε ψιλοκομμένα φρέσκα βότανα: βασιλικό, δυόσμο και, εάν βρούμε, εστραγκόν ή μαντζουράνα. Προσθέτουμε 1 κ.σ. ξύδι κατά προτίμηση από λευκό κρασί ή, εάν έχουμε, ξύδι Xérès: και τα δύο αυτά είδη είναι ηπιότερα από το ξύδι από κόκκινο κρασί, ενώ το Xérès είναι πολύ αρωματικό και φίνο. Σε κάθε περίπτωση, η ποιότητα του ξυδιού παίζει μεγάλο ρόλο. Τέλος, περιχύνουμε με εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο. Αυτό που θα ήθελα πολύ να συμπληρώσει τη σαλάτα θα ήταν η γλιστρίδα, που όμως δεν βρήκα και η οποία πιστεύω πως θα ταίριαζε εξαιρετικά στο σύνολο.

Ανακατεύουμε καλά, σκεπάζουμε το μπολ με διαφανή μεμβράνη και το βάζουμε στο ψυγείο για να ενωθούν τα αρώματα, το λιγότερο για μία ώρα, ενώ μπορούμε να παρατείνουμε τον χρόνο για 2 και 3 ώρες. Φροντίζουμε να το βγάλουμε από το ψυγείο για τουλάχιστον 15’ πριν από την ώρα του φαγητού. Πασπαλίζουμε με τρίμματα φέτας, κατά προτίμηση βαρελίσιας και πικάντικης, και απολαμβάνουμε. Απαραίτητο αξεσουάρ το φρέσκο ψωμί για ανελέητες βούτες άνευ άχρηστων ενοχών!

Η δική μου εκδοχή
Δύο είναι όλες κι όλες οι διαφορές από την παραπάνω συνταγή.

Η πρώτη αφορά στο τυρί: Αντί για φέτα έβαλα μια πρόσφατη σχετικά ανακάλυψη που με έχει ενθουσιάσει, την πρέντζα από την Κεφαλονιά. Φτιάχνεται με τα τρίμματα της φέτας που έχουν μείνει στον πάτο του βαρελιού, ανακατεύονται με ελαιόλαδο και θυμάρι, καταλήγοντας σε ένα αλοιφωτό πεντανόστιμο τυρί. Δεν γνωρίζω εάν το βρίσκουμε στα σουπερμάρκετ, εγώ το αγοράζω από ένα κατάστημα που εξειδικεύεται στα τυριά. Όπως ίσως γνωρίζετε, ενώ η Κεφαλονιά φτιάχνει εξαίσια φέτα, πιπεράτη και αρωματική, δεν έχει το δικαίωμα να την ονομάσει φέτα αλλά βαρελίσιο τυρί Κεφαλονιάς. Πόσο κρίμα κι άδικο! Η πρέντζα είναι ο σοφός και απλός τρόπος των τυροκόμων του νησιού για να εκμεταλλευτούν όλη την παραγωγή.

Η δεύτερη διαφορά έχει να κάνει με το κρεμμύδι: Αντικατέστησα το ωμό κρεμμύδι με πίκλες κρεμμυδιών που δεν λείπουν ποτέ από το ψυγείο μου, χειμώνα-καλοκαίρι, κι αντί για ξύδι έβαλα το αρωματικό πικλόζουμο. Σας θυμίζω τη συνταγή που είναι πανεύκολη.

ΠΙΚΛΕΣ ΚΡΕΜΜΥΔΙΩΝ
Για ένα μεγαλούτσικο βάζο. Σε ένα μπολ ετοιμάζουμε την άλμη : ανακατεύουμε 1,5 φλ. τσ. μηλόξιδο, ¾ φλ. τσ. νερό, 1,5 κ.σ. ζάχαρη και 3 κ.γλ. θαλασσινό ψιλό αλάτι. Αφήνουμε για λίγη ώρα μέχρι να λιώσουν η ζάχαρη και το αλάτι. Κόβουμε στη μέση 2 μέτρια κόκκινα κρεμμύδια και κάθε μισό σε πολύ λεπτά μισοφέγγαρα. Σπάμε ελαφρά με το γουδί 1 κ.γλ. μαραθόσπορους, 1 κ.γλ. σιναπόσπορους, 1 κ.γλ. σπόρους κόλιαντρου και 1 κ.γλ. κόκκους πιπεριού (μαύρο, ροζ και πράσινο σε όποιον συνδυασμό θέλουμε, ή ακόμα και σκέτο μαύρο εάν δεν έχουμε τα υπόλοιπα είδη). Τοποθετούμε στο βάζο, σε διαδοχικές στρώσεις, τα κρεμμύδια και τους σπόρους. Γεμίζουμε το βάζο με την άλμη που πρέπει να καλύπτει εντελώς τα κρεμμύδια. Βάζουμε στο ψυγείο και καταναλώνουμε το νωρίτερο σε 24 ώρες. Όσο πιο πολύ αφήσουμε τα κρεμμύδια στην άλμη, τόσο θα γίνει εντονότερο το άρωμα, χωρίς όμως την αψάδα του ωμού κρεμμυδιού.  Συντηρούμε στο ψυγείο για αρκετές εβδομάδες.