Πόσο ανάγκη έχει η ελληνική τηλεόραση ένα Milky Way;
Η νέα σειρά του Βασίλη Κεκάτου βρίθει φρέσκων ιδεών που ανανεώνουν το ελληνικό τηλεοπτικό τοπίο κι ας θυμίζει πολλές φορές καλογυρισμένη διαφήμιση ρούχων.
Η νέα σειρά του Βασίλη Κεκάτου βρίθει φρέσκων ιδεών που ανανεώνουν το ελληνικό τηλεοπτικό τοπίο κι ας θυμίζει πολλές φορές καλογυρισμένη διαφήμιση ρούχων.
Ωραία πράγματα συνέβησαν με το που προβλήθηκε το πρώτο επεισόδιο της σειράς του βραβευμένου στις Κάννες Βασίλη Κεκάτου στην τηλεόραση.
Αρχικά, βγήκαν με τους πυρσούς οι κάθε λογής συντηρητικοί θεατές στο Twitter να κριτικάρουν τη θεματική της σειράς με τις γνωστές οπισθοδρομικές αντιλήψεις τους.
Μετά ήρθε η Εκκλησία να πατήσει πάνω στις δηλώσεις της Θέμιδας Μπαζάκα (γιαγιάς της πρωταγωνίστριας στη σειρά) περί θρησκοληψίας και ομοφοβίας και να μιλήσει για αφορισμούς και γέροντες Παΐσιους.
Και ύστερα ήρθε η επίγευση από την παρακολούθηση του πιλότου, αλλά και των δύο επόμενων επεισοδίων. Η οποία ήταν κάποιες φορές πικρή, άλλες φορές γλυκιά, ενίοτε ξινή. Σε κάθε περίπτωση ενδιαφέρουσα.
Το Milky Way ξεχωρίζει στο ελληνικό τοπίο. Όχι γιατί προσφέρει κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί. Η ομοφοβία, τα πατουσάκια στο Ίντερνετ, οι προβληματικές σχέσεις των παιδιών με τους γονείς τους και το απότομο χαστούκι της εφηβείας είναι έννοιες που κυριαρχούν στη σύγχρονη διεθνή μυθοπλασία. Όποιος παρακολουθεί ανεξάρτητο σινεμά τις έχει δει πολλάκις στην οθόνη του.
Η σειρά του Κεκάτου ξεχωρίζει για την ευαίσθητη ματιά της στους νέους του σήμερα, στη γενιά του TikTok, στους καταπιεσμένους σεξουαλικά ανθρώπους που βρίσκονται εκεί έξω, στην επαρχία, αλλά και στις πόλεις.
Ξεχωρίζει για τις ερμηνείες της, για τα φρέσκα της πρόσωπα, και για τους απροσποίητους διαλόγους της. Για την σκηνοθετική της προσέγγιση, αψεγάδιαστη στο σύνολό της, αν και κάποιες φορές υπερβολικά στυλιζαρισμένη, σαν καλολουστραρισμένο βίντεο κλιπ.
Ανανεώνει το ενδιαφέρον για την ελληνική τηλεόραση η οποία έμοιαζε να έχει βαλτώσει στην καθημερινή σαπουνόπερα και στους ανέμπνευστους διαλόγους και αυτό είναι ένα κέρδος για τους δημιουργούς της.
Δεν προσφέρει όμως κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί, τουλάχιστον σε παραγωγές του εξωτερικού.
Είναι κακό αυτό; Όχι απαραίτητα. Άλλωστε δεν καυχιέται ότι εφηύρε τον τροχό. Μένει να δούμε στα υπόλοιπα επεισόδια, αν θα καταφέρει να αφήσει το στίγμα της στον κουρασμένο Γαλαξία της εγχώριας μικρής οθόνης ή θα μετατραπεί σε ένα άστρο που λάμπει για λίγο πριν καταστραφεί και γίνει ένα στο άπειρο του Σύμπαντος.