Με ένα βαζάκι αγκινάρες

Δεν λέω, οι φρέσκες ανοιξιάτικες αγκινάρες είναι λατρεία. Από τότε μάλιστα που τις βρίσκω συχνά καθαρισμένες σε σακουλάκια με λεμόνι στη λαϊκή, είμαι πανευτυχής. Δεν ήταν πάντα έτσι, κάθε άλλο. Μικρή τις μισούσα. Κατανοητό, γιατί η γεύση τους και η υφή τους δύσκολα ταιριάζουν στον παιδικό ουρανίσκο. Πώς τις αγάπησα; Πολύ απλά, δίνοντάς τους δεύτερη ευκαιρία και μάλιστα αναγκαστικά. Το θαύμα έγινε πολλά χρόνια αργότερα, ήμουν ήδη γύρω στα 30, όταν η φίλη της μητέρας μου με είχε καλέσει στο σπίτι της και μου είχε ανακοινώσει με μεγάλη περηφάνεια πως είχε φτιάξει αγκινάρες αλά πολίτα ειδικά για μένα. Ξεροκαταπίνοντας αναλογιζόμενη πώς στο καλό θα τις φάω αφού ούτε ζωγραφιστές δεν τις ήθελα, έκλεισα τα μάτια μου και με τρόμο έβαλα ένα μικρό κομματάκι στο στόμα. Αμάν, τι αριστούργημα ήταν αυτό, τι γεύση κι άρωμα, τι υφή βελούδινη, οποία φινέτσα! Ποτέ μη λες ποτέ, μεγάλη κουβέντα.

Αγαπώ όμως και τα τουρσιά με πάθος και τα μικρά αγκιναράκια τουρσί είναι εθιστικά. Η αντίθεση μεταξύ των τριζάτων φύλλων και της βελούδινης καρδιάς είναι μοναδική απόλαυση. Σκέτα σαν μεζές για τσίπουρο, σε ομελέτες και σαλάτες, σε σάντουιτς και σε μακαρονάδες. Έχω βρει αρκετές συνταγές στο διαδίκτυο για να τα φτιάξει κάποιος μόνος του από την αρχή, αλλά, ψέματα δεν θα σας πω, δεν το έχω κάνει ποτέ. Βρίσκω, όμως, πολύ καλής ποιότητας βαζάκια με άγριες μικρές αγκινάρες τουρσί και μάλιστα συντηρημένες σε εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και στο ντουλάπι μου κατέχουν θέση περιωπής.

Έτσι, για σήμερα έχω δύο συνταγές οι οποίες νομίζω πως θα σας αρέσουν πολύ. Είναι και πολύ εύκολες, γρήγορες και αρκετά πρωτότυπες. Ιδού.

ΜΠΡΟΥΣΚΕΤΕΣ ΜΕ ΑΡΑΚΑ & ΑΓΚΙΝΑΡΕΣ ΤΟΥΡΣΙ
Ο γλυκός, καταπράσινος και τρυφερός φρέσκος αρακάς συνδυάζεται με τις ξυδάτες αγκινάρες σε ένα πεντανόστιμο, πρωτότυπο ορεκτικό.

Καθαρίζουμε 500 γρ. φρέσκο αρακά, οπό τον οποίο θα πάρουμε περί τα 250 γρ. καθαρό βάρος. Σε μία κατσαρόλα φέρνουμε σε βρασμό άφθονο νερό, το αλατίζουμε, χαμηλώνουμε την φωτιά σε μέτρια και βράζουμε τον αρακά για περίπου 10’ μέχρι να μαλακώσει. Τον βαπτίζουμε αμέσως σε παγωμένο νερό για να κρατήσει το χρώμα του και κατόπιν τον στραγγίζουμε. Παίρνουμε το ξύσμα από 1 λεμόνι και το κρατάμε στην άκρη. Κρατάμε στην άκρη, επίσης, περίπου το 1/4 της ποσότητας του αρακά και πολτοποιούμε τον υπόλοιπο στο multi με τον χυμό από το ½ λεμόνι, 1 μικρή σκ. σκόρδου, εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, φρέσκο βασιλικό και αλατοπίπερο. Λειτουργούμε το μηχάνημα με συνεχόμενες διακεκομμένες κινήσεις για να φέρουμε την υφή στο επιθυμητό για εμάς στάδιο (βλ. tips).

Βάζουμε σε ένα μπολ το μίγμα, προσθέτουμε το ξύσμα που κρατήσαμε, τα ολόκληρα σπυριά του αρακά που κρατήσαμε, 4-5 αγκινάρες από το βάζο κομμένες σε μικρά κομμάτια -λίγο μεγαλύτερα από τα σπυριά του αρακά- και λίγα ακόμη ψιλοκομμένα φύλλα βασιλικού. Δοκιμάζουμε και διορθώνουμε, εάν χρειαστεί, τη γεύση. Σερβίρουμε με λεπτές φλοίδες παρμεζάνας τις οποίες βγάζουμε με τον αποφλοιωτή και προαιρετικά με λίγες φύτρες σκόρδου ή άλλου λαχανικού (βλ. tips). Συνοδεύουμε με φρυγανισμένο ψωμί ή κράκερς.

Tips

Τελευταία βρίσκω στην αγορά, τόσο στη λαϊκή όσο και στα οπωροπωλεία, φρεσκοκαθαρισμένο αρακά και αυτό μου αρέσει πάρα πολύ. Τόσο, που αγοράζω πολύ συχνά, τον ζεματίζω και τον μοιράζω σε σακουλάκια στην κατάψυξη.
Συνιστώ να βράσετε τον αρακά σε μέτρια φωτιά γιατί το βίαιο βράσιμο έχει σαν αποτέλεσμα να ζαρώσει.
Ο χρόνος βρασμού των 10’ είναι για το προσωπικό μου γούστο αρκετός γιατί μου αρέσει να μείνει «ζωντανός».
Αντί για το multi, μπορείτε να πολτοποιήσετε τον αρακά με ένα πιρούνι, εάν, βεβαίως, δεν θέλετε να έχει την υφή πουρέ. Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να ψιλοκόψετε πολύ το σκόρδο ή, εάν έχετε, να βάλετε πολτό σκόρδου (βρίσκουμε πολτό σκόρδου σε βαζάκια σε σουπερμάρκετ και παντοπωλεία).
Εγώ που δεν έχω αδυναμία στο φρέσκο σκόρδο έβαλα μόνο ελάχιστο (ούτε μισή σκελίδα) και, για να συμπληρώσω τη γεύση, διάλεξα φύτρες σκόρδου που έχουν πολύ φίνο άρωμα. Αγαπώ πολύ τις φύτρες γιατί δίνουν φρεσκάδα και όποτε τις βρω τις βάζω στις σαλάτες και στα σάντουιτς. Έχουν, επίσης, και πολύ μεγάλη θρεπτική αξία. Οι πιο αγαπημένες μου είναι αυτές του σκόρδου, του πράσου και του παντζαριού.

ΖΥΜΑΡΙΚΑ ΜΕ ΑΓΚΙΝΑΡΕΣ ΤΟΥΡΣΙ, ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΕΛΙΕΣ, ΨΙΧΟΥΛΑ ΑΠΟ ΨΩΜΙ & ΦΙΣΤΙΚΙΑ ΑΙΓΙΝΗΣ
Μια εξαιρετικά φίνα μακαρονάδα που φωνάζει άνοιξη.

Για 4 άτομα

Βράζουμε 500 γρ. κοντά ζυμαρικά σε άφθονο αλατισμένο νερό και τα στραγγίζουμε. Όση ώρα βράζουν τα ζυμαρικά καβουρδίζουμε σε ένα τηγάνι και σε μέτρια φωτιά 100 γρ. άψητα και ανάλατα φιστίκια Αιγίνης. Μόλις χλιάνουν τα κόβουμε σε ακανόνιστα κομμάτια με το μαχαίρι του σεφ: άλλα μικρότερα κι άλλα μεγαλύτερα και κάποια τα αφήνουμε ολόκληρα. Ψήνουμε στην τοστιέρα 4 λεπτές φέτες μπαγιάτικου ψωμιού και μόλις κρυώσουν τις κάνουμε χοντρά ψίχουλα με τα δάχτυλά μας. Τις χρυσίζουμε στο τηγάνι με λίγο ελαιόλαδο και χοντροτριμμένο μαύρο πιπέρι. Χοντροκόβουμε 100 γρ. μεγάλες τσακιστές πράσινες ελιές και παίρνουμε το ξύσμα από ένα μεγάλο λεμόνι. Κόβουμε στα τέσσερα 5 αγκινάρες τουρσί (εάν είναι συντηρημένες σε ηλιέλαιο τις στραγγίζουμε καλά, ενώ αυτό δεν χρειάζεται εάν έχουμε αγκινάρες σε ελαιόλαδο).

Βάζουμε όλα τα υλικά σε μια βαθιά πιατέλα σερβιρίσματος, προσθέτουμε λίγο χυμό λεμονιού κατά βούληση, ανακατεύουμε καλά, τρίβουμε μπόλικο μαύρο πιπέρι, ραντίζουμε με λίγο ελαιόλαδο και απολαμβάνουμε.

Tips

Σε αυτή τη συνταγή, κατά τη γνώμη μου, ταιριάζουν πιο πολύ κοντά ζυμαρικά χωρίς τρύπες. Διάλεξα τα αγαπημένα μου orecchiette (αυτάκια), ενώ ταιριάζουν, επίσης, τα caserecce (πλεξούδες), τα fusilli (βίδες), τα farfalle (φιογκάκια).
Για όποιον δεν διανοείται ζυμαρικό χωρίς τυρί μπορεί να προσθέσει και λίγη παρμεζάνα, τριμμένη ή σε φλοίδες.
Το φαγητό τρώγεται ωραιότατα και χλιαρό ή ακόμα και πιο κρύο, σαν σαλάτα, σε θερμοκρασία δωματίου.