Μακαρονάδα που μοσχοβολάει... σπανακόπιτα

Τι έμπνευση κι αυτή! Εκ του αποτελέσματος, εξαιρετική. Και επειδή είμαι φιλαλήθης, θα σας πω πως δεν ήταν δική μου αλλά κάπου την ψάρεψα από το διαδίκτυο. Βεβαίως, επειδή η συνταγή ήταν ξένης προέλευσης και μάλιστα αμερικάνικης, μόνο στο σπανάκι και στον άνηθο θύμιζε σπανακόπιτα, ενώ κατά τα άλλα είχε σκόρδο (για όνομα!), τυρί κρέμα (μπλιαχ), πλαστική μοτσαρέλα (μπλιαχ και πάλι) κι ελάχιστη φέτα για το ξεκάρφωμα. Παρόλα αυτά, η κεντρική ιδέα μού έκανε κλικ και αποφάσισα να την φέρω στα -ελληνικά- μέτρα μου.   

Ιδού λοιπόν, κυρίες και κύριοι, η μακαρονάδα-σπανακόπιτα, κατά το δύο σ’ ένα και νοικοκυρεμένα! Έχει σαφώς λιγότερο κόπο και λάτρα από μία πίτα, αφού δεν χρειάζεται να λαδώσουμε ή να βουτυρώσουμε ένα ένα τα φύλλα, ούτε να τα διπλώσουμε με μαεστρία. Είναι και πιο χορταστική, μα το κυριότερο, είναι απείρως νόστιμη και μοσχοβολιστή.

RIGATONI ΦΟΥΡΝΟΥ ΜΕ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΤΗΣ ΣΠΑΝΑΚΟΠΙΤΑΣ
Για 4-5 άτομα. 

Βράζουμε 500 γρ. rigatoni σε άφθονο αλατισμένο νερό έως ότου μαλακώσουν ίσα ίσα, δηλ. αρκετά λιγότερα λεπτά από όσα αναγράφονται στη συσκευασία. Τα στραγγίζουμε, τα βάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ και τα ανακατεύουμε με λίγο ελαιόλαδο για να μην κολλήσουν μεταξύ τους. Στην ίδια κατσαρόλα και σε μέτρια φωτιά σοτάρουμε 5 ψιλοκομμένα φρέσκα κρεμμυδάκια σε λίγο ελαιόλαδο. Τα βοηθάμε με λίγο αλάτι για να μην καούν. Αρχίζουμε να προσθέτουμε τα χορταρικά σταδιακά και ανακατεύουμε κάθε φορά έως ότου μειωθεί ο όγκος τους μέχρι να βάλουμε την επόμενη φουρνιά. Θα χρειαστούμε 500 γρ. καθαρό βάρος χοντροκομμένο σπανάκι, 250 γρ. καθαρό βάρος χοντροκομμένα σέσκουλα και 2 μάτσα χοντροκομμένα μυρώνια, τα οποία βάζουμε τελευταία γιατί είναι πιο ντελικάτα από τα υπόλοιπα. Μόλις μαραθούν όλα τα χορταρικά αποσύρουμε την κατσαρόλα από την φωτιά και προσθέτουμε ένα μάτσο ψιλοκομμένο άνηθο. Αλατοπιπερώνουμε (το αλάτι με φειδώ λόγω των τυριών που θα ακολουθήσουν), τα ανακατεύουμε καλά και τα βάζουμε σε σουρωτήρι για να αποβάλουν τα υγρά τους. Τα βοηθάμε πιέζοντάς τα ελαφρά μέσα στο σουρωτήρι.   

Μόλις στραγγίσουν τα χορταρικά τα βάζουμε στο μπολ με τα ζυμαρικά. Χτυπάμε δύο μεγάλα αυγά, προσθέτουμε 300 γρ. γαλομυζήθρα και 150 γρ. φέτα, και τα δύο τυριά θρυμματισμένα με τα χέρια μας. Προσθέτουμε αυτό το μίγμα στο μπολ με τα ζυμαρικά και τα χορταρικά και ανακατεύουμε καλά. Λαδώνουμε ελαφρά τον πάτο και τα τοιχώματα ενός πυρίμαχου σκεύους και στρώνουμε το μίγμα. Προσθέτουμε λίγο ακόμη φρεσκοτριμμένο πιπέρι και πασπαλίζουμε με λίγη ακόμη φέτα. Σκεπάζουμε το σκεύος με λαδόκολλα και αλουμινόχαρτο και φουρνίζουμε στους 180ο C για περίπου 30’. Στο τέλος ξεσκεπάζουμε για να ροδοκοκκινίσει η επιφάνεια. Σερβίρουμε και ραντίζουμε την κάθε μερίδα με λίγο ωμό εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο.

Tips

• Τα χορταρικά είναι ενδεικτικά. Μπορείτε να βάλετε, εάν βρείτε, και καυκαλήθρες, πράσα, μάραθο, ακόμα και μία μαραθόριζα ψιλοκομμένη (φινόκιο). Όσο για το σπανάκι, στην αγορά κυκλοφορεί φρέσκο, καθαρισμένο και συσκευασμένο κι αυτό αγοράζω πλέον, αφού μειώνει κατά πολύ τον μπελά ενώ, συγχρόνως, αποφεύγω το κατεψυγμένο που αφήνει πολλά υγρά.
• Τα τυριά είναι ενδεικτικά, επίσης. Θα ταίριαζε και η ξινομυζήθρα, το κατίκι αλλά και το τσαλαφούτι. Τα δύο τελευταία, μάλιστα, λόγω της πιο κρεμώδους υφής τους, θα συντελούσαν σε πιο ζουμερό αποτέλεσμα. Στο τέλος, βέβαια, όλα εξαρτώνται από το πόσο μας αρέσουν τα αλμυρά και ξινά τυριά.  
• Λόγω αφηρημάδας ξέχασα εντελώς τα αυγά, γι’ αυτό και στις φωτογραφίες θα παρατηρήσετε πως, όσο να ‘ναι, το φαγητό δείχνει στεγνό‧ δεν βοήθησαν ούτε και το ότι δεν σκέφτηκα να τα σκεπάσω από την αρχή, ούτε και η προχωρημένη ώρα της φωτογράφισης και δεν είμαι καθόλου ευχαριστημένη από αυτό που βλέπετε στις οθόνες σας. Ας είναι, ελπίζω να είστε επιεικείς μαζί μου κι εγώ από τη μεριά μου σας διαβεβαιώ πως η γεύση και τα αρώματα είναι άπαιχτα. Επιστρέφοντας στα της αναγκαιότητας των αυγών, αν και στη σπανακόπιτα και στις άλλες χορτόπιτες αυτά δεν είναι απαραίτητα γιατί η γέμιση προστατεύεται από το φύλλο, εδώ χρειάζονται.   
• Εννοείται πως εκτός από τα rigatoni ταιριάζουν κι άλλα κοντά ζυμαρικά, π.χ. πένες. Δεν θα έβαζα fusilli γιατί οι βαθιές χαρακιές τους απαιτούν πιο κρεμώδη σάλτσα.