Μαλλιοτραβήγματα… για μια υπέροχη βελουτέ σούπα φάβας

της Αγάπης Μαργετίδη

Φέτος, περισσότερο κι από μένα, αυτά που χαίρονται με τον χειμώνα που κρατάει γερά, είναι τα ζεστά μου ρουχαλάκια, τα γάντια και τα κασκόλ, τα πουλόβερ και τα ζιβάγκο, οι μπότες και τα χοντρά καλσόν. Επιτέλους ξαναβρήκαν τον λόγο της ύπαρξής τους και έχουν ξεσαλώσει, κάθε μέρα τσακώνονται για το ποιο θα με κουκουλώσει γλυκά στη ζεστή του αγκαλιά. Σαν κακομαθημένα παιδιά κάνουν, “εγώ μαμά, εγώ” φωνάζει το μωβ παλτό, “όχι μαμά, πέστου σε παρακαλώ”, τσιρίζει το γκρι πουλόβερ, “δεν είσαι εντάξει μαμά” μυξοκλαίνε τα κίτρινα γάντια. Α πα πα, για καθίστε καλά, με ζαλίσατε!

Με τον ίδιο τρόπο συμπεριφέρονται και τα σκασμένα τα όσπρια, έχω πια πελαγώσει. Οι φακές πότε θέλουν κάρυ, πότε γκρινιάζουν για κουρκουμά. Τα ρεβίθια με έχουν πρήξει για πορτοκάλι και δενδρολίβανο, θέλουν όμως και καπνιστή πάπρικα. Τα φασόλια, τη μια απαιτούν καυτερό λουκάνικο, την άλλη μεγαλοπιάνονται και θέλουν καπνιστό χέλι. Η φάβα ξάφνου αποφάσισε ότι θέλει λούσα και με τραβάει από το μανίκι με ενοχλητική επιμονή. “Δεν γίνεται άλλο”, μου λέει, “θέλω κι εγώ να γίνω σούπα βελουτέ, γιατί, τι καλύτερο έχουν οι άλλοι από μένα”; “Μα παιδί μου” της λέω, “σταμάτα πια, θα έρθει και η δική σου η σειρά”.

Τώρα εδώ που τα λέμε, έχει κι αυτή τα δίκια της, βαρέθηκε να είναι το αδικημένο στερνοπαίδι και να την βγάζει μονίμως με αποφόρια. Πόσα κρεμμύδια και λεμόνια πια να αντέξει; Θέλει το κάτι τις της, πρέπει να αποδείξει κι αυτή την αξία της. Σπεύδω να αποκαταστήσω τα πράγματα για να μην με τρώνε μεθαύριο οι τύψεις.

Σούπα φάβας βελουτέ με μανιτάρια σωτέ

Για 4 άτομα: Σε μία κατσαρόλα σωτάρουμε σε ελάχιστο ελαιόλαδο, σε μέτρια προς δυνατή φωτιά, 2 καρότα, 1 πράσο και 1 κλωνάρι σέλερι, όλα κομμένα σε λεπτές ροδέλες. Μόλις μαλακώσουν τα λαχανικά, προσθέτουμε 1 σκ. σκόρδου ψιλοκομμένη, σωτάρουμε για λίγο ακόμη και προσθέτουμε 250 γρ. φάβα. Σκεπάζουμε με σπιτικό ζωμό λαχανικών ή στην ανάγκη βραστό νερό, αλατοπιπερώνουμε και αρωματίζουμε με 1 φύλλο δάφνης. Χαμηλώνουμε την φωτιά και σιγοβράζουμε με μισοσκεπασμένο το σκεύος. Όταν μαγειρευτεί η φάβα, πολτοποιούμε τη σούπα σε τέλεια βελουτέ. Μπορεί να χρειαστεί να αραιώσουμε με λίγο νερό.

Σε ένα μικρό τηγανάκι σωτάρουμε σε ελάχιστο ελαιόλαδο και σε δυνατή φωτιά, λίγα μανιτάρια της αρεσκείας μας (φρέσκα ή αποξηραμένα) με αλατοπίπερο, φρέσκο ή αποξηραμένο θυμάρι και 1 σκ. σκόρδο ακαθάριστη και ελαφρώς κοπανισμένη, που θα πετάξουμε μετά. Σερβίρουμε τη σούπα σε ατομικά πιάτα με λίγες σταγόνες φρέσκο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και γαρνίρουμε με τα μανιτάρια και φλοίδες ώριμης παρμεζάνας.

Tips
-Τα αποξηραμένα μανιτάρια θα τα μουλιάσουμε για ένα εικοσάλεπτο περίπου σε χλιαρό νερό. Θα σουρώσουμε το ζουμί και θα το προσθέσουμε στη σούπα για έξτρα νοστιμιά. Εγώ τα έδωσα όλα και αγόρασα ολόφρεσκα πολύτιμα shiitake, χαλάλι της!

Ησύχασα πια, η μικρή μου φάβα πέταξε από τη χαρά της, στέγνωσαν μεμιάς τα δάκρυά της και έλαμψε το προσωπάκι της. Έτσι, επήλθε επιτέλους η πολυπόθητη οικογενειακή γαλήνη και θέλω να ελπίζω ότι μέχρι να τελειώσει ο χειμώνας, δεν θα έχουμε άλλα μαλλιοτραβήγματα. Του χρόνου με το καλό, βλέπουμε!