Φάτε μάτια ψάρια!

της Αγάπης Μαργετίδη

Τις περασμένες εβδομάδες, όλο και κάποιος φίλος έπεφτε ξερός από ίωση, με συμπτώματα πολυποίκιλα και σε όλους τους πιθανούς και απίθανους συνδυασμούς. Πονόλαιμος με συνάχι, πυρετός με πονοκέφαλο, γαστρεντερίτιδα μετά πυρετού και άλλα τέτοια ωραία. Κάποιοι ήταν τόσο άτυχοι, που άλλαξαν τον χρόνο στο κρεβάτι του πόνου. Εγώ την είχα γλιτώσει και ήμουν πολύ ευχαριστημένη, όσο κι αν συμπονούσα τους φίλους μου. Μου εξιστορούσαν τα δεινά τους, με τη σειρά μου τους ευχόμουν περαστικά, τους έδινα και καμιά συμβουλή και μέσα μου έλεγα πόσο τυχερή ήμουν. Κι όλα αυτά από μακριά βεβαίως, δεν είναι ώρα για να κολλήσουμε!

Μέχρι που πριν λίγες μέρες ο ιός της γαστρεντερίτιδας γκρέμισε την απόρθητη πόρτα μου και εισέβαλε με ανείπωτη εκδικητική μανία. Ποια ήμουν εγώ για να του γλιτώσω; Κρεβατώθηκα για τα καλά και ούτε στο τηλέφωνο δεν μπορούσα να μιλήσω. Η πρώτη μέρα πέρασε με λίγες σταγόνες τσάι, αυτό ήταν το μόνο που μπορούσα να καταπιώ. Η δεύτερη και η τρίτη ήταν κάπως πιο ήρεμες και σήμερα πια είμαι αρκετά καλύτερα, αν και πολύ ζαβλακωμένη.

Κι εδώ είναι που λέμε ουδέν κακόν αμιγές καλού, διότι αισθάνομαι ελαφριά σαν το πούπουλο. Η αποτοξίνωση που σκόπευα να κάνω μετά τις γιορτές έγινε αυτόματα, ήθελα δεν ήθελα. Σήμερα που είμαι σχετικά καλά, αλλά ξεθεωμένη από την πείνα, αρχίζω και έχω οράματα φαγητών και γλυκών. Ευτυχώς όμως, υπερέχει ο φόβος του πισωγυρίσματος και δεν τολμώ να βάλω στο στόμα μου τίποτε παραπάνω από λίγη χορτόσουπα.

Πόσο μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος με τσάι και χορτόσουπα; Θεωρητικά πολύ, δεν σκοπεύω όμως να κάνω το τεστ. Γι’ αυτό βρήκα την πιο αγαπημένη μου συνταγή για cake, φωτογραφημένο μεγαλειωδώς από φίλο επαγγελματία φωτογράφο και αύριο-μεθαύριο που θα έχω αναρρώσει πλήρως, θα το φτιάξω χωρίς χρονοτριβή.

Cake αμυγδάλου με λεμόνι και λεβάντα

Στο μίξερ χτυπάμε με το φτερό 225 γρ. μαλακωμένο βούτυρο με 1 ¼ φλ. τσ. ζάχαρη, το ξύσμα από 2 μεγαλούτσικα λεμόνια και 1 κ.σ. εδώδιμα αποξηραμένα άνθη λεβάντας. Χτυπάμε αρκετή ώρα, έως ότου το μίγμα ασπρίσει και αφρατέψει. Προσθέτουμε, ένα-ένα, 4 αυγά, χτυπώντας κάθε φορά έως ότου ενσωματωθούν στο μίγμα. Σ’ αυτό το στάδιο, το μίγμα θα δείχνει “κομμένο”, μην ανησυχείτε, είναι φυσιολογικό. Σταματάμε το μηχάνημα και ενσωματώνουμε ½ φλ. τσ. κοσκινισμένο αλεύρι για όλες τις χρήσεις και 1 πρέζα αλάτι. Ανακατεύουμε με ξύλινη κουτάλα ή με σπάτουλα σιλικόνης. Τέλος, προσθέτουμε 1 ½ φλ. τσ. πούδρα αμυγδάλου και ¼ φλ. τσ. χυμό λεμονιού. Μεταφέρουμε το μίγμα σε βουτυρωμένη και αλευρωμένη μακρόστενη φόρμα μήκους περίπου 30 εκ. και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 175ο C στη λειτουργία του αέρα, για 10’. Κατόπιν χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία στους 165ο C και συνεχίζουμε το ψήσιμο για ακόμη 50-55’. Σε κάθε περίπτωση κάνουμε το τεστ με το μαχαίρι για να είμαστε σίγουροι ότι το cake είναι καλά ψημένο. Το βγάζουμε από τον φούρνο, το αφήνουμε για 10’ να κρυώσει ελαφρώς μέσα στην φόρμα και μετά το ξεφορμάρουμε και το αφήνουμε να κρυώσει εντελώς πάνω σε σχάρα.

Ετοιμάζουμε το γλάσο: Ανακατεύουμε 1 ½ φλ. τσ. ζάχαρη άχνη με τον χυμό από ½ λεμόνι. Το γλάσο πρέπει να είναι παχύρρευστο αλλά να μπορεί να απλωθεί. Αυξομειώστε τον χυμό για να πετύχετε τη σωστή πυκνότητα. Μόλις το cake κρυώσει εντελώς, το γλασάρουμε, αφήνοντας το γλάσο να “τρέξει” και στα πλάγια. Περιμένουμε περίπου 1 ώρα, μέχρι το γλάσο να στερεοποιηθεί.

Tips
-Εδώδιμη λεβάντα βρίσκουμε σε καταστήματα μπαχαρικών. Εάν η πρόσβαση δεν είναι εύκολη, εάν βαριέστε ή εάν δεν σας αρέσει η λεβάντα, αντικαταστήστε την με παπαρουνόσπορο ή φτιάξτε απλώς το cake με το ούτως ή άλλως υπέροχο άρωμα του λεμονιού.
-Για τα cakes συνήθως χρησιμοποιώ caster sugar που είναι λεπτότερη ζάχαρη από την κοινή κρυσταλλική και διαλύεται εύκολα. Όταν δεν την έχω, χρησιμοποιώ αναγκαστικά κρυσταλλική, όμως την χτυπάω περισσότερη ώρα με το βούτυρο για να γίνει το cake αφράτο.
-Όπως σας έχω ξαναπεί, η πούδρα αμυγδάλου γίνεται ευκολότατα στο multi, κονιορτοποιώντας ασπρισμένα αμύγδαλα με λίγη ζάχαρη, δουλεύοντας το μηχάνημα με σύντομες διακεκομμένες κινήσεις.

Προς το παρόν πάω να φτιάξω λίγο τσάι και θα το πιω κοιτάζοντας την φωτογραφία του cake, κατά το σοφό γνωμικό “φάτε μάτια ψάρια”! Όσοι την έχετε γλυτώσει, φτιάξτε το cake και απολαύστε το, οι υπόλοιποι, περαστικά μας.