Κυριακή κοντή γιορτή

της Αγάπης Μαργετίδη

Τις Κυριακές τις μισώ από τότε σχεδόν που θυμάμαι τον εαυτό μου. Πέρα από τον προφανή λόγο του άγχους για την εβδομάδα που αρχίζει, έχω την αίσθηση ότι η αδιόρατη μελαγχολία της Κυριακής είναι εγγεγραμμένη στο DNA μου κι έχει ποτίσει τις ρίζες της ψυχοσύνθεσής μου. Ακόμη και σήμερα που δεν έχω την υποχρέωση παρουσίας σε γραφείο τη Δευτέρα, δεν μπορώ να ξεπεράσω αυτό το σύνδρομο και δεν το κουνάω από το σπίτι, παρά μόνον για πολύ συγκεκριμένη υποχρέωση, συνήθως μνημόσυνα (φτου, έξω από ‘δω!). Ενώ οι νορμάλ άνθρωποι πάνε βόλτες κι εκδρομές, για περπάτημα ή μπάνιο, για brunch ή τσάϊ, επισκέπτονται ένα μουσείο, πάνε στο θέατρο ή στο σινεμά και γεμίζουν τις μπαταρίες τους για την ερχόμενη εβδομάδα, εγώ αποφεύγω να πάω έστω και μέχρι το περίπτερο. Γιατρέ μου είναι σοβαρό;

Δεν ξέρω τι θα έλεγε ο ψυχαναλυτής, όμως σας διαβεβαιώ ότι μια χαρά περνάω. Πίνω ατέλειωτους καφέδες, διαβάζω στοιβαγμένα περιοδικά κι εφημερίδες, ακούω μουσική, βάζω και κάνα πλυντήριο αν είναι απολύτως απαραίτητο. Αν έχω κέφια μαγειρεύω, αν δεν μαγειρέψω, γράφω καινούργιες συνταγές και καταστρώνω σχέδια. Ο αγαπημένος μου σύζυγος από τη μεριά του, αναπληρώνει τον ύπνο της εβδομάδας και ξυπνάει το μεσημέρι, ντύνεται, στολίζεται και την κάνει, αφού βεβαίως μου φέρει τον κυριακάτικο τύπο και κάμποσα πακέτα τσιγάρα. Κι εγώ, βασίλισσα, συνεχίζω ανενόχλητη τις αγαπημένες μου ασχολίες, κι έτσι είμαστε κι οι δυο απόλυτα ευχαριστημένοι. Κατά το βραδάκι μου τηλεφωνεί και προσπαθεί να με δελεάσει με κάποια έξοδο με φίλους, μάταιος κόπος.

Την Κυριακή που μας πέρασε, το σενάριο δεν άλλαξε σε τίποτα, όμως άρχισε να αχνοφαίνεται το φθινόπωρο και μου ήρθε η όρεξη να φτιάξω ένα cake με σταφίδες, περίπου σαν το σταφιδόψωμο που έφτιαχνε η συνονόματη γιαγιά μου, ολίγον τι πειραγμένο. Ήταν υπέροχο, φουσκωτό κι αφράτο, νόστιμο και πανέμορφο. Είναι εύκολο γιατί δεν χρειάζεται mixer και αρκετά υγιεινό γιατί έχει ελαιόλαδο.

Cake με σταφίδες και κράνα

Μουσκεύουμε 100 γρ. μαύρες αποξηραμένες σταφίδες, 50 γρ. ξανθές αποξηραμένες σταφίδες και 50 γρ. αποξηραμένα κράνα (cranberries) σε 50 γρ. cognac για τουλάχιστον 30’. Σε μπολ ανακατεύουμε με ξύλινη κουτάλα 200 γρ. απαλό ελαιόλαδο, 200 γρ. φρέσκο χυμό πορτοκαλιού, ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι και 220 γρ. ζάχαρη άχνη, έως ότου διαλυθεί εντελώς η ζάχαρη. Προσθέτουμε 400 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις που έχουμε κοσκινίσει με 1 κ. γλ. baking powder, μια πρέζα αλάτι και 1 κ. γλ. τριμμένο μοσχοκάρυδο και αναμιγνύουμε καλά με την κουτάλα. Στραγγίζουμε τα φρούτα και τα προσθέτουμε στο μίγμα (θα έχουν απορροφήσει την μεγαλύτερη ποσότητα του ποτού). Το αδειάζουμε σε λαδωμένη και αλευρωμένη μακρόστενη φόρμα, μήκους 30 εκ. περίπου. Πασπαλίζουμε την επιφάνεια με καστανή ζάχαρη και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για τα πρώτα 30’, κατόπιν χαμηλώνουμε στους 160 βαθμούς και συνεχίζουμε το ψήσιμο για ακόμη 30’. Αφήνουμε το cake να κρυώσει ελαφρά για 15’ και κατόπιν το ξεφορμάρουμε και κρυώνουμε εντελώς πάνω σε σχάρα.

Tips
*Φαντάζομαι πως γνωρίζετε ότι όταν λαδώνουμε την φόρμα του cake, την βάζουμε στο ψυγείο έως ότου ετοιμάσουμε το μίγμα και μετά την αλευρώνουμε. Δεν παραλείπουμε να αναποδογυρίσουμε την φόρμα πάνω από τον νεροχύτη και να την χτυπήσουμε δυνατά με τα χέρια μας για να φύγει όλο το περίσσιο αλεύρι. Το ίδιο κάνουμε και όταν χρησιμοποιούμε βούτυρο.
*Το κρύωμα του cake πάνω σε σχάρα κι όχι μέσα στην φόρμα είναι απαραίτητο, γιατί έτσι μόνον φεύγει η υγρασία και το cake δεν λασπώνει.
*Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όποιο αποξηραμένο φρούτο σας αρέσει, σε όποιο συνδυασμό σας συγκινεί.
*Μπορείτε να ανταλλάξετε τα πορτοκάλια με μανταρίνια, όταν με το καλό βγουν τον επόμενο μήνα.
*Το cognac είναι σίγουρα το τέλειο αλκοόλ για τις σταφίδες. Μπορείτε όμως κάλλιστα να το αντικαταστήσετε με whisky, bourbon, liqueur πορτοκάλι ή μανταρίνι. Επειδή τα liqueurs είναι γλυκά, μειώστε λίγο τη ζάχαρη.
*Μπορείτε να μοιράσετε το μίγμα στα δύο και να φτιάξετε δύο μικρότερα cake. Αφού τα ψήσετε, θα βάλετε το ένα στην κατάψυξη καλά τυλιγμένο με διπλή μεμβράνη. Όταν το αποψύξετε, θα είναι σαν να το φτιάξατε εκείνη τη στιγμή. Μπορείτε βεβαίως να το μοιραστείτε τη Δευτέρα στο γραφείο, οι συνάδελφοί σας θα σας ευγνωμονούν για τη γλυκιά αρχή της εβδομάδας.

Κι έτσι, την περασμένη Κυριακή, μετά από μία σύντομη σιέστα στον καναπέ μου, απόλαυσα με την ησυχία μου το υπέροχο φθινοπωρινό απόγευμα, χωρίς καμία μελαγχολία, με μία φέτα cake, ένα φλιτζάνι αχνιστό καφέ και το βιβλίο μου. Γιατρέ μου συμφωνείτε ή θα μου περάσετε ζουρλομανδύα;