Σπιτάκια: Πάμε σαν άλλοτε... στο Γκάζι

Έχει ακόμα σχετικά ήσυχες περιοχές το Γκάζι. Γωνιές στις οποίες τα ντεσιμπέλ της πλατείας φτάνουν μόνο ως μακρινός απόηχος, γειτονιές στα χαμηλά σπιτάκια των οποίων δεν έχουν ακόμα κρεμαστεί πολύχρωμες ταμπέλες με ονόματα μαγαζιών. Μία από αυτές είναι η άκρη της Δεκελέων, στην οποία φιγουράρει ένα νεο-ταβερνάκι με στυλ και χαρακτήρα, που ακροβατεί μεταξύ δημιουργικότητας και παράδοσης, χωρίς να καταφεύγει σε "μοντερνιές".

Τρεις παλιές μονοκατοικίες έχουν ενωθεί για να αποτελέσουν έναν ενιαίο –ή σχεδόν ενιαίο, αν συνυπολογίσουμε την ύπαρξη διαφορετικών επιπέδων και "δωματίων"– χώρο. Το πρώτο πράγμα που εντυπωσιάζει τον νεοφερμένο επισκέπτη εδώ, είναι ότι παρά το ασυνήθιστα μεγάλο για νεο-ταβερνάκι μέγεθος, ο χώρος αποπνέει ζεστασιά ήδη από την πρώτη στιγμή που θα περάσεις την πόρτα.

Ίσως είναι οι τραχιοί, ασβεστωμένοι τοίχοι που παραπέμπουν σε κυκλαδίτικες αυλές, η πέτρα που έχει αφεθεί εμφανής σε κάποιους από αυτούς, τα ρουστίκ πλακάκια στο πάτωμα, οι arty λεπτομέρειες εδώ κι εκεί: ξύλινες καρέκλες κρεμασμένες ανάποδα πάνω από την μικρή μπάρα, ένα λευκό πουκάμισο κρεμασμένο σε μια παλιά πόρτα, μεταλλικοί πολυέλαιοι δίπλα σε ξύλινες τάβλες από τις οποίες κρέμονται γυμνές λάμπες.

Η μουσική παίζει στη σωστή ένταση –εκείνη που δεν καλύπτει τις συζητήσεις, αλλά δεν αφήνει και τα τραγούδια να περνούν απαρατήρητα– έντεχνο και ελληνικό ροκ. Παρασκευές και Σάββατα, μας ενημέρωσαν, υπάρχει ζωντανή μουσική, η οποία κινείται στα ίδια μουσικά μονοπάτια αρχικά, και ξεφεύγει προς τα ελαφρολαϊκά μετά τις 12.00, στήνοντας αυθόρμητα γλέντια που κρατούν μέχρι και τις 6.00 (!) το πρωί.

Το σέρβις είναι φιλικό κι ευχάριστο, πρόθυμο να ξεδιαλύνει οποιαδήποτε απορία σχετικά με το μενού, αλλά και να σας προτείνει πιάτα αν χαθείτε ανάμεσα στις επιλογές του, που φαίνονται με μια πρώτη ματιά όλες δελεαστικότατες. Εμείς ξεκινήσαμε με εξαιρετικό χούμους με κουκουνάρι, νοστιμότατη μελιτζάνα με τυρί που λιώνει στο στόμα και σωστά τηγανισμένη φέτα με σουσάμι, στην οποία θα θέλαμε ίσως λίγο περισσότερο μέλι. Η σαλάτα Σπιτάκια με ρόκα και λιαστή ντομάτα είναι ένα ευφάνταστο συν στο τραπέζι -αν και τα ντοματίνια παραφωνούν κάπως με τα υπόλοιπα υλικά.

Στα κυρίως, έχετε να επιλέξετε μεταξύ πιάτων ημέρας -τα οποία κινούνται κατά κύριο λόγο μεταξύ παραδοσιακής κατσαρόλας και δημιουργικής φαντασίας- σχάρας και λίγων πιάτων με ζυμαρικά, εκ των οποίων ξεχωρίζει η γαριδομακαρονάδα. Δοκιμάσαμε, και συστήνουμε ανεπιφύλακτα, το μενταγιόν από φιλέτο χοιρινό με εκπληκτική σος μαδέρα, και μοσχαρίσια μπριζόλα γάλακτος. Και τα δύο ήρθαν συνοδευόμενα από ρύζι με λαχανικά, χαρίζοντας στο εστιατόριο έξτρα πόντους για την ευχάριστη λοξοδρόμηση από την τηγανιτή πατάτα. Οι fans, βέβαια, μπορούν να παραγγείλουν τις πατάτες τους ξεχωριστά, χωρίς κανέναν ενδοιασμό: θα έρθουν σε ξεχωριστό πιατάκι, τραγανές, καλοτηγανισμένες και πάντοτε κομμένες στο χέρι.

Το επιδόρπιό μας ήρθε κερασμένο (ίσως λόγω των γιορτινών ημερών;) αμέσως πριν τον λογαριασμό: μια γενναία πιατέλα πανακότες περιχυμένες με σιρόπι σοκολάτας, ιδανικό κλείσιμο για το λουκούλλειο γεύμα.

Τα Σπιτάκια σερβίρουν καθημερινά, από το μεσημέρι έως τις 2.00 μετά τα Μεσάνυχτα. Για ένα υπέρ-πλήρες γεύμα, υπολογίστε περί τα 25 ευρώ το άτομο.

Ηρώ Κουνάδη

Σπιτάκια, Δεκελέων 24, Γκάζι, τηλ.: 210 3412323