10 σημάδια για να μην φας σε ένα εστιατόριο
Δέκα σημάδια που σου φωνάζουν «φύγε», ή ένας σύντομος οδηγός για το πώς (δεν) διαλέγουμε εστιατόριο σε περιοχές που δεν γνωρίζουμε.
της Ηρώς Κουνάδη
Σε γενικές γραμμές, στην πόλη σου ξέρεις πού να πας να φας: Ξέρεις πού βρίσκονται οι τουριστοπαγίδες (και οι εξαιρέσεις τους), ξέρεις τι είναι πανάκριβο χωρίς λόγο, ξέρεις ποια γειτονιά φημίζεται για τι και επιλέγεις καταλλήλως. Τι γίνεται, όμως, όταν είσαι επισκέπτης ή νεοφερμένος κάπου, και δεν έχεις προλάβει να κάνεις την σχετική έρευνα στα social media, οπότε απλά περιδιαβαίνεις πεινασμένος και αναρωτώμενος πού είναι καλά να καθίσεις για φαγητό; Για τέτοιες περιπτώσεις, υπάρχουν δέκα πολύ χαρακτηριστικά σημάδια που φωνάζουν «τρέχα μακριά». Τα συγκεντρώσαμε σε μια λίστα που καλό θα ήταν να απομνημονεύσεις.
1. Έχει φωτογραφίες των πιάτων έξω από την πόρτα, συνήθως σε κακή εκτύπωση με κόκκους και ανορθόγραφες περιγραφές στα αγγλικά τύπου “chiken cotlets”. Τρέχα.
2. Έχει απέξω κράχτη, που πρώτα σε χαιρετά με “good evening my friend” και μετά επιμένει να «ρίξεις μια ματιά στο μενού μας».
3. Ακόμα χειρότερα, έχει απέξω κράχτη ντυμένο με παραδοσιακή φορεσιά.
4. Βρίσκεται στο τουριστικότερο των τουριστικών σημείων της πόλης, κοιτά στα μάτια το νούμερο ένα αξιοθέατο και κάνει καραμπάμ πως απευθύνεται σε τουρίστες. Εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα υπάρχουν (τρανό παράδειγμα το Καφενείο στην Πλάκα), θα τις καταλάβεις από το πόσο μοιάζουν με μαγαζάκια που θα έβρισκες και σε άλλη γειτονιά.
5. Έχει χιλιάδες κριτικές, όλες από ξένους επισκέπτες της πόλης, που ορκίζονται ότι σερβίρει “great food”. Δεν θέλουμε να πέσεις από τα σύννεφα, αλλά great θεωρούν την ελληνική κουζίνα γενικώς –επίσης, είναι διακοπές, ό,τι και να τρώνε ωραίο τους φαίνεται· το κάνει αυτό η ψυχολογία των διακοπών.
6. Έχει την χωριάτικη 8€ και βάλε. Και δεν είναι ας πούμε αποδομημένη χωριάτικη, με τζελ αγγουριού και αφρό φέτας. Είναι μια κανονική χωριάτικη.
7. Έχει στο μενού τα πάντα, από παϊδάκια μέχρι σούσι και από ζυμαρικά μέχρι pad thai, brunch, κοκτέιλ και πίτσα. Φύγε, δεν πετυχαίνει τίποτα από αυτά.
8. Έχει το μενού γραμμένο σε εννιά διαφορετικές γλώσσες. Τι άλλο θες για να πειστείς ότι είναι τουριστικό;
9. Δεν τρίζει από καθαριότητα. Όχι επειδή ας πούμε είναι ώρα αιχμής και ένα τραπέζι που έφυγε δεν πρόλαβε να μαζευτεί, αλλά γιατί μια ματιά στο πάτωμα δεν σου δημιουργεί αίσθηση εμπιστοσύνης. Γενικώς, το ένστικτό σου σε τέτοιες περιπτώσεις είναι καλός οδηγός, να το ακούς.
10. Έχει πελατεία μόνο τουρίστες, ή μόνο 20χρονους που δεν τρώνε, μόνο πίνουν, και είναι εμφανώς εκεί «για τη φάση», όχι για το φαγητό. Σε γενικές γραμμές, ένας ανεβασμένος μέσος όρος ηλικίας ντόπιων είναι πάντα εγγύηση για το φαγητό ενός μαγαζιού –ναι, κυρίως γιατί όσο γερνάμε παραξενεύουμε, όταν είσαι 20 όλα ωραία είναι.
Σε γενικές γραμμές, στην πόλη σου ξέρεις πού να πας να φας: Ξέρεις πού βρίσκονται οι τουριστοπαγίδες (και οι εξαιρέσεις τους), ξέρεις τι είναι πανάκριβο χωρίς λόγο, ξέρεις ποια γειτονιά φημίζεται για τι και επιλέγεις καταλλήλως. Τι γίνεται, όμως, όταν είσαι επισκέπτης ή νεοφερμένος κάπου, και δεν έχεις προλάβει να κάνεις την σχετική έρευνα στα social media, οπότε απλά περιδιαβαίνεις πεινασμένος και αναρωτώμενος πού είναι καλά να καθίσεις για φαγητό; Για τέτοιες περιπτώσεις, υπάρχουν δέκα πολύ χαρακτηριστικά σημάδια που φωνάζουν «τρέχα μακριά». Τα συγκεντρώσαμε σε μια λίστα που καλό θα ήταν να απομνημονεύσεις.
1. Έχει φωτογραφίες των πιάτων έξω από την πόρτα, συνήθως σε κακή εκτύπωση με κόκκους και ανορθόγραφες περιγραφές στα αγγλικά τύπου “chiken cotlets”. Τρέχα.
2. Έχει απέξω κράχτη, που πρώτα σε χαιρετά με “good evening my friend” και μετά επιμένει να «ρίξεις μια ματιά στο μενού μας».
3. Ακόμα χειρότερα, έχει απέξω κράχτη ντυμένο με παραδοσιακή φορεσιά.
4. Βρίσκεται στο τουριστικότερο των τουριστικών σημείων της πόλης, κοιτά στα μάτια το νούμερο ένα αξιοθέατο και κάνει καραμπάμ πως απευθύνεται σε τουρίστες. Εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα υπάρχουν (τρανό παράδειγμα το Καφενείο στην Πλάκα), θα τις καταλάβεις από το πόσο μοιάζουν με μαγαζάκια που θα έβρισκες και σε άλλη γειτονιά.
5. Έχει χιλιάδες κριτικές, όλες από ξένους επισκέπτες της πόλης, που ορκίζονται ότι σερβίρει “great food”. Δεν θέλουμε να πέσεις από τα σύννεφα, αλλά great θεωρούν την ελληνική κουζίνα γενικώς –επίσης, είναι διακοπές, ό,τι και να τρώνε ωραίο τους φαίνεται· το κάνει αυτό η ψυχολογία των διακοπών.
6. Έχει την χωριάτικη 8€ και βάλε. Και δεν είναι ας πούμε αποδομημένη χωριάτικη, με τζελ αγγουριού και αφρό φέτας. Είναι μια κανονική χωριάτικη.
7. Έχει στο μενού τα πάντα, από παϊδάκια μέχρι σούσι και από ζυμαρικά μέχρι pad thai, brunch, κοκτέιλ και πίτσα. Φύγε, δεν πετυχαίνει τίποτα από αυτά.
8. Έχει το μενού γραμμένο σε εννιά διαφορετικές γλώσσες. Τι άλλο θες για να πειστείς ότι είναι τουριστικό;
9. Δεν τρίζει από καθαριότητα. Όχι επειδή ας πούμε είναι ώρα αιχμής και ένα τραπέζι που έφυγε δεν πρόλαβε να μαζευτεί, αλλά γιατί μια ματιά στο πάτωμα δεν σου δημιουργεί αίσθηση εμπιστοσύνης. Γενικώς, το ένστικτό σου σε τέτοιες περιπτώσεις είναι καλός οδηγός, να το ακούς.
10. Έχει πελατεία μόνο τουρίστες, ή μόνο 20χρονους που δεν τρώνε, μόνο πίνουν, και είναι εμφανώς εκεί «για τη φάση», όχι για το φαγητό. Σε γενικές γραμμές, ένας ανεβασμένος μέσος όρος ηλικίας ντόπιων είναι πάντα εγγύηση για το φαγητό ενός μαγαζιού –ναι, κυρίως γιατί όσο γερνάμε παραξενεύουμε, όταν είσαι 20 όλα ωραία είναι.
