Πώς να διαλέξεις πού θα φας σε άγνωστο μέρος
Τι να αποφεύγεις, τι να προσέχεις και πώς θα μάθεις να διαλέγεις τα «σωστά» μέρη για φαγητό όπου και αν βρεθείς.
της Ηρώς Κουνάδη
Υπάρχουν μέρη, σαν το Πήλιο ας πούμε ή τα Ζαγοροχώρια, που απλώς δεν παίζει να φας άσχημα. Κάθεσαι σ’ όποιο ταβερνάκι/ εστιατόριο/ κουτούκι/ καφενείο βρεις μπροστά σου, και μπορείς να είσαι σίγουρος πως ό,τι προσγειωθεί στο τραπέζι σου θα είναι τέλειο –κατά κύριο λόγο, επειδή είναι τέλεια η τοπική κουζίνα τους. Μετά, υπάρχουν κι όλα τα άλλα: Τα μέρη που έχουν γαστρονομικά διαμαντάκια, έχουν και τουριστο-παγίδες, που θα σε ταΐσουν προχθεσινό μουσακά ζεσταμένο σε φούρνο μικροκυμάτων –ή το τοπικό αντίστοιχό του. Πώς θα μάθεις να τις αποφεύγεις, και να διαλέγεις πού θα φας, ξένος σε ξένο τόπο; Με την εμπειρία –ξεκινώντας από κάποιες πολύ βασικές συμβουλές.
Μείνε μακριά από…
- Μαγαζιά με κράχτη απέξω. Ειδικά αν είναι ντυμένος με κάποιου είδους παραδοσιακή φορεσιά.
- Εστιατόρια με φωτογραφίες των πιάτων του μενού, αναρτημένες σε πινακίδα με σχήμα Λ έξω από την πόρτα.
- Εστιατόρια με μενού σε εννιά γλώσσες.
- Μέρη των οποίων το μενού περιλαμβάνει καφέ, μαγειρευτά, πίτσα, μπριζόλες, sushi, κοκτέιλ, burgers και ζυμαρικά όλα μαζί ταυτόχρονα (ναι, ναι, μη γελάς, το έχουμε δει –στη Χαλκιδική, αλλά πιθανότατα υπάρχει και αλλού).
Τα βασικά, για να ξεκινήσεις
Η τεχνολογία είναι φίλος σου. Ειδικά το Foursquare, μας έχει στείλει σε μαγαζάκια-τρύπες που αποδείχτηκαν διαμάντια, και τα οποία δεν θα είχαμε ανακαλύψει αλλιώς. Άλλες εφαρμογές με κριτικές χρηστών είναι το Yelp (χρήσιμο κυρίως στο εξωτερικό) και το Tripadvisor. Και φυσικά, για την Αθήνα το ask4food.
Ρώτα τους ντόπιους. Ναι, υπάρχει πάντα περίπτωση να σε στείλουν στην ταβέρνα του ξαδέρφου τους. Δεν είναι, όμως, τόσο συχνή όσο ίσως φαντάζεσαι. Ρώτα τον άνθρωπο που σου νοικιάζει το δωμάτιο, ή που δουλεύει στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, πού πηγαίνει συνήθως για φαγητό. Εννιά φορές στις δέκα, θα μάθεις το μυστικό των ντόπιων, που δεν θα το βρεις σε ταξιδιωτικούς οδηγούς.
Ρίξε μια ματιά στο μενού απέξω. Πάντα υπάρχει μενού απέξω –αν δεν το έχεις προσέξει, κάτι κάνεις λάθος. Αφού βεβαιωθείς ότι δεν έχει τις φωτογραφίες ή τις εννιά γλώσσες που λέγαμε προηγουμένως, μερικοί χρυσοί κανόνες είναι οι εξής:
- Όσο πιο μικρό το μενού (αν μιλάμε για εστιατόριο/ ταβερνάκι, κι όχι για καφετέρια) τόσο μεγαλύτερη η εξειδίκευση, και άρα τόσο περισσότερες οι πιθανότητες να φας κάτι αξέχαστο.
- Με όσο περισσότερες λέξεις περιγράφεται το κάθε πιάτο, τόσο πιο δημιουργική/ ορεξάτη η κουζίνα.
- Αν ντρέπεσαι να σε βλέπει ο κόσμος να ξεφυλλίζεις μενού έξω από εστιατόρια (γιατί τα παλιά κόμπλεξ πεθαίνουν δύσκολα) και θέλεις απλώς να βεβαιωθείς ότι δε θα πληρώσεις μια περιουσία για να φας εδώ, η τιμή της χωριάτικης είναι ενδεικτική για το εύρος των τιμών: Αν έχει πάνω από 6€, φύγε.
Εμπιστεύσου το ένστικτό σου. Συχνά, το ταβερνάκι που σου τράβηξε το μάτι εκεί που βόλταρες είναι και το σωστό.
Και τέλος, τσέκαρε τον κόσμο που ήδη κάθεται εκεί. Ένας σχετικά ανεβασμένος μέσος όρος ηλικίας είναι πάντα εγγύηση όταν μιλάμε για φαγητό –ναι, και γιατί όσο μεγαλώνουμε παραξενεύουμε και μας αρέσουν λιγότερα πράγματα, αλλά και γιατί οι 20άρηδες συχνά δεν είναι εκεί για το φαγητό, αλλά για το ποτό-τη φάση-την παρέα.
Υπάρχουν μέρη, σαν το Πήλιο ας πούμε ή τα Ζαγοροχώρια, που απλώς δεν παίζει να φας άσχημα. Κάθεσαι σ’ όποιο ταβερνάκι/ εστιατόριο/ κουτούκι/ καφενείο βρεις μπροστά σου, και μπορείς να είσαι σίγουρος πως ό,τι προσγειωθεί στο τραπέζι σου θα είναι τέλειο –κατά κύριο λόγο, επειδή είναι τέλεια η τοπική κουζίνα τους. Μετά, υπάρχουν κι όλα τα άλλα: Τα μέρη που έχουν γαστρονομικά διαμαντάκια, έχουν και τουριστο-παγίδες, που θα σε ταΐσουν προχθεσινό μουσακά ζεσταμένο σε φούρνο μικροκυμάτων –ή το τοπικό αντίστοιχό του. Πώς θα μάθεις να τις αποφεύγεις, και να διαλέγεις πού θα φας, ξένος σε ξένο τόπο; Με την εμπειρία –ξεκινώντας από κάποιες πολύ βασικές συμβουλές.
Μείνε μακριά από…
- Μαγαζιά με κράχτη απέξω. Ειδικά αν είναι ντυμένος με κάποιου είδους παραδοσιακή φορεσιά.
- Εστιατόρια με φωτογραφίες των πιάτων του μενού, αναρτημένες σε πινακίδα με σχήμα Λ έξω από την πόρτα.
- Εστιατόρια με μενού σε εννιά γλώσσες.
- Μέρη των οποίων το μενού περιλαμβάνει καφέ, μαγειρευτά, πίτσα, μπριζόλες, sushi, κοκτέιλ, burgers και ζυμαρικά όλα μαζί ταυτόχρονα (ναι, ναι, μη γελάς, το έχουμε δει –στη Χαλκιδική, αλλά πιθανότατα υπάρχει και αλλού).
Τα βασικά, για να ξεκινήσεις
Η τεχνολογία είναι φίλος σου. Ειδικά το Foursquare, μας έχει στείλει σε μαγαζάκια-τρύπες που αποδείχτηκαν διαμάντια, και τα οποία δεν θα είχαμε ανακαλύψει αλλιώς. Άλλες εφαρμογές με κριτικές χρηστών είναι το Yelp (χρήσιμο κυρίως στο εξωτερικό) και το Tripadvisor. Και φυσικά, για την Αθήνα το ask4food.
Ρώτα τους ντόπιους. Ναι, υπάρχει πάντα περίπτωση να σε στείλουν στην ταβέρνα του ξαδέρφου τους. Δεν είναι, όμως, τόσο συχνή όσο ίσως φαντάζεσαι. Ρώτα τον άνθρωπο που σου νοικιάζει το δωμάτιο, ή που δουλεύει στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, πού πηγαίνει συνήθως για φαγητό. Εννιά φορές στις δέκα, θα μάθεις το μυστικό των ντόπιων, που δεν θα το βρεις σε ταξιδιωτικούς οδηγούς.
Ρίξε μια ματιά στο μενού απέξω. Πάντα υπάρχει μενού απέξω –αν δεν το έχεις προσέξει, κάτι κάνεις λάθος. Αφού βεβαιωθείς ότι δεν έχει τις φωτογραφίες ή τις εννιά γλώσσες που λέγαμε προηγουμένως, μερικοί χρυσοί κανόνες είναι οι εξής:
- Όσο πιο μικρό το μενού (αν μιλάμε για εστιατόριο/ ταβερνάκι, κι όχι για καφετέρια) τόσο μεγαλύτερη η εξειδίκευση, και άρα τόσο περισσότερες οι πιθανότητες να φας κάτι αξέχαστο.
- Με όσο περισσότερες λέξεις περιγράφεται το κάθε πιάτο, τόσο πιο δημιουργική/ ορεξάτη η κουζίνα.
- Αν ντρέπεσαι να σε βλέπει ο κόσμος να ξεφυλλίζεις μενού έξω από εστιατόρια (γιατί τα παλιά κόμπλεξ πεθαίνουν δύσκολα) και θέλεις απλώς να βεβαιωθείς ότι δε θα πληρώσεις μια περιουσία για να φας εδώ, η τιμή της χωριάτικης είναι ενδεικτική για το εύρος των τιμών: Αν έχει πάνω από 6€, φύγε.
Εμπιστεύσου το ένστικτό σου. Συχνά, το ταβερνάκι που σου τράβηξε το μάτι εκεί που βόλταρες είναι και το σωστό.
Και τέλος, τσέκαρε τον κόσμο που ήδη κάθεται εκεί. Ένας σχετικά ανεβασμένος μέσος όρος ηλικίας είναι πάντα εγγύηση όταν μιλάμε για φαγητό –ναι, και γιατί όσο μεγαλώνουμε παραξενεύουμε και μας αρέσουν λιγότερα πράγματα, αλλά και γιατί οι 20άρηδες συχνά δεν είναι εκεί για το φαγητό, αλλά για το ποτό-τη φάση-την παρέα.
