Nikkei Peruvian Resto-Bar: Στιγμές ευδαιμονίας

της Αγάπης Μαργετίδη

Αν και ο όρος “fusion cuisine” είναι σχετικά πρόσφατος, η ανταλλαγή υλικών και τεχνικών στις κουζίνες του κόσμου είναι παμπάλαια και ξεκίνησε από τότε που οι άνθρωποι άρχισαν να μετακινούνται. Όταν οι διαφορετικές κουλτούρες άρχισαν να εισχωρούν η μία στην άλλη γεννήθηκαν νέοι συναρπαστικοί γαστρονομικοί πολιτισμοί. Η κουζίνα Nikkei την οποία ανακαλύψαμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια δεν είναι ακόμα μια μόδα, αντιθέτως, είναι η κουζίνα της ανάγκης, της θύμησης‧ θα τολμούσα να πω της σοφίας και της αγάπης. Κρατάει από τον 19ο αιώνα, όταν Ιάπωνες εργάτες, στην πλειοψηφία τους καλλιεργητές γης, μετανάστευσαν στο Περού και, νοσταλγώντας την πατρίδα τους, πειραματίστηκαν με τα ντόπια υλικά. H κουζίνα Nikkei είναι η συνάντηση της ιαπωνικής φινέτσας με τη λατινοαμερικάνικη ψυχή.

Αυτή είναι η φιλοσοφία της κουζίνας του Nikkei Peruvian Resto-Bar, ενός εστιατορίου που εξελίσσεται συνεχώς, κάνοντας μοναδική την κάθε βραδιά που θα περάσεις εκεί. Το σκηνικό είναι επιβλητικό, κι αν το πρώτο που θα σου τραβήξει το βλέμμα είναι το μπαρ-ενυδρείο, αυτό που θα σου κλέψει την καρδιά είναι το παγώνι στην σκάλα. Νομίζεις πως όπου να ‘ναι θα ανοίξει τη μεγαλειώδη ουρά του και θα πει “bienvenidos amigos mios!”.

 
Έτσι ξεκινάει το ταξίδι στο Περού και τις γεύσεις του. Κι όταν έρχεται στο τραπέζι σου η εντυπωσιακή κυρία του μπαρ Μαίρη Ταλαιπώρου και αρχίσει να σου μιλάει για το κάθε κοκτέιλ αναλύοντας το κάθε αναπάντεχο υλικό του με περισσή γλαφυρότητα, λες και σου διηγείται μια ιστορία, δεν ξέρεις ποιο να πρωτοδιαλέξεις. Η Μαίρη όμως ξέρει! Ξέρει, γιατί θα σε ρωτήσει πρώτα τι έχεις όρεξη να φας. Κι εκεί καταλαβαίνεις πως τίποτα δεν είναι αφημένο στην τύχη του. Το κάθε πιάτο και το κάθε ποτό έχει μελετηθεί από τη Μαίρη Ταλαιπώρου και τον σεφ Σπύρο Μαυροειδή ώστε η απόλαυση του συνδυασμού τους να σε πάει μακριά. Ό,τι δοκίμασα το βράδυ που πήγα στο ιδιαίτερο αυτό εστιατόριο, σε φαγητό και σε ποτό, ήταν ολοφάνερο πως έχει σχεδιαστεί κι εκτελεσθεί με γνώση και πολλή όρεξη, για να χαρίσει ευδαιμονία.

 
Αν κι έχει περάσει σχεδόν μήνας από εκείνο το βράδυ, τα θυμάμαι όλα. Θυμάμαι την έκπληξη από τα δύο ceviche, το ένα με βάση τον τόνο και το άλλο το μυλοκόπι, συνδυασμένα με μαστοριά ώστε να εκρήγνυνται στο στόμα το ξινό και το πικάντικο, η φρεσκάδα των εσπεριδοειδών και η ακαταμάχητη ευωδία του ιωδίου της θάλασσας. Θυμάμαι την αίσθηση από το nigiri χτενιού και από το maki τόνου και αχινού, τόσο απαλή κι όμως τόσο ζωντανή. Στο ποτήρι, το κοκτέιλ Tormenta Roja με πικρούτσικο Aperol, αρωματικό ιβίσκο, ντελικάτο χαμομήλι και strawberry bitter είναι απίθανο σε συνδυασμούς κι ακόμα πιο απίθανο στο στόμα.

 

Θέλετε να σας πω και για το χταπόδι; Μαστιχωτό και μελωμένο συγχρόνως, τονίζει τη γλύκα του με το όξινο από τις πίκλες κρεμμυδιού και παντζαριού, το καυτερό από το τσίλι, τη δροσιά από τον φρέσκο κόλιανδρο, ενώ ο γήινος αμάρανθος σκάει στο στόμα σαν μίνι ποπ κορν. Θέλετε να σας πω και για το κοτόπουλο; Έρχεται σε μπουκιές περασμένες σε σουβλάκι, ψημένες στην εντέλεια, ενώ στο στόμα παιχνιδίζουν το ελαφρώς ξινό και το πικάντικο. Στο wagyu tataki ο μαέστρος Σπύρος Μαυροειδής αφήνει να μιλήσει πρώτα το εξαιρετικής ποιότητας κρέας, με σεγόντο τα υπόλοιπα συστατικά του πιάτου : το yuzu kosho (Ιαπωνικό καρύκευμα από το εσπεριδοειδές yuzu μαζί με chili), η σάλτσα ponzu, η ρέβα και τα τραγανά φουντούκια φτιάχνουν μπουκιές που δεν ξεχνάς. Τα τρυφερά αρνίσια παϊδάκια κάνουν ζευγάρι με βελούδινο πουρέ από γλυκό Περουβιανό καλαμπόκι και παίρνουν ζωντάνια από το kimchi και το ginger. Για πρώτη φορά δοκίμασα και μου άρεσε πολύ η τηγανιτή γιούκα, η λατινοαμερικάνικη ρίζα που στην όψη μοιάζει με γλυκοπατάτα, είναι λιγότερο γλυκιά από αυτήν, με υφή μεστή και έντονα αμυλώδη.

 

Το γλυκό dorayaki παίρνει το όνομά του από το ομώνυμο Ιαπωνικό pancake που συνήθως γεμίζεται με πάστα φασολιών. Στην κατά Nikkei εκδοχή έρχεται με σέξι κρεμέ από φρούτα του πάθους και συνοδεύεται από αρωματικό κονφί φρέσκου ανανά και ένα απίθανο παγωτό από μαύρο σουσάμι.

 
Για το δεύτερο μέρος του δείπνου η Μαίρη Ταλαιπώρου ετοίμασε ένα εκπληκτικό Bloody Mary το οποίο κέρδισε την πρώτη θέση στα άπειρα Bloody Marys που έχω πιει στη ζωή μου, ακόμα κι από εκείνο που είχα γευθεί στη Νέα Υόρκη. Το βάφτισε Ayahuasca από το ομώνυμο ψυχοτρόπο τσάι της Λατινικής Αμερικής και το έφτιαξε προσθέτοντας στην βότκα Campari Cask Tales (μια σπέσιαλ έκδοση του Campari που περνάει από βαρέλι bourbon), τριών ειδών tomatillos, παντζάρι και χρένο. Aye, aye, aye! Εννοείται πως δοκίμασα και το εθνικό κοκτέιλ του Περού, το pisco sour, λαμπερό, φίνο, αλλά και δυνατό. Δείτε τώρα σατανική σύμπτωση : από την Wikipedia πληροφορήθηκα πως το πρώτο Σάββατο του Φεβρουαρίου έχει κηρυχθεί ως Día Nacional del Pisco Sour. Τώρα ξέρετε πού θα πάτε αύριο!

Nikkei Peruvian Resto-Bar
Ξανθίππου 10 & Δεινοκράτους 1
Δεξαμενή – Κολωνάκι
Τηλ. 210 723 9366

Τιμές : Κοκτέιλ € 13 - € 17
            Ορεκτικά € 16 - € 27
            Κυρίως πιάτα € 18 - € 45
            Επιδόρπια € 12