Bacanal: Νόστιμη ψαροφαγία στο κέντρο της πόλης

Πάνε χρόνια τώρα που το «πάμε για ψαράκι» δεν σημαίνει αυτόματα βόλτα στην παραλία. Ούτε είναι μυστικό πως κάποια από τα πιο αξιόλογα ψαροφαγικά στέκια βρίσκονται είτε στα βόρεια προάστια της Αθήνας είτε στο κέντρο της πόλης. Τώρα τελευταία, μάλιστα, οι επιλογές όσων αγαπούν το ψάρι και τα θαλασσινά και δεν θέλουν να κατέβουν στα νότια αυξάνουν με γοργούς ρυθμούς. Έτσι, δεν είναι διόλου περίεργο που στη λίστα προστέθηκε, εδώ και λίγους μήνες, το Bacanal στο Κολωνάκι και συγκεκριμένα στο ισόγειο του Εμπορικού Κέντρου Λαιμού επί της οδού Καρνεάδου. Η ίδια διεύθυνση, άλλωστε, φιλοξένησε στο παρελθόν ένα μεζεδοπωλείο που μεσουράνησε για χρόνια, το Ουζάδικο, πριν μετατραπεί σε ένα μπαρ που έγραψε ιστορία στην πόλη, το θρυλικό Doors. Ο Ανδρέας Ανδρουλάκης, δημιουργός του Doors, αλλάζοντας πορεία και συμπράττοντας με τον επιχειρηματία Γιώργο Παπαχριστοφόρου, επέστρεψε στα παλιά του λημέρια και μαζί έφτιαξαν το Bacanal.

Στο μαγαζί που στήθηκε τώρα εδώ, που δεν είναι αμιγώς ψαροφαγικό αφού στον κατάλογο υπάρχουν και κάποιες επιλογές σε κρέας, το ψάρι και τα θαλασσινά παίρνουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Να πω, επίσης, πως δεν είναι καν ένα κλασικό εστιατόριο γιατί λίγο το ντεκόρ, λίγο οι μουσικές, λίγο η μπάρα στον εξωτερικό χώρο, αλλά και το γεγονός πως τα απογεύματα του Σαββάτου καταλήγουν σε πάρτι, το Bacanal ξεφεύγει από τον ορισμό του εστιατορίου. Παρόλα αυτά, όσα θα διαβάσετε παρακάτω έχουν να κάνουν με το φαγητό γιατί η επίσκεψή μου εκεί, λίγες μέρες πριν, αφορούσε τη γνωριμία μου με την κουζίνα του.

Ο Διονύσης Κοκαλάρας είναι ένας νέος σε ηλικία σεφ ο οποίος, μετά από μια ενδιαφέρουσα πορεία σε αξιόλογα εστιατόρια, ανέλαβε εδώ να εκφράσει τις γνώσεις, την εμπειρία και τις γευστικές του μνήμες και το πετυχαίνει καλά, τόσο σε νοστιμιά όσο και σε τεχνικές που αναδεικνύουν τα πολύ καλής ποιότητας υλικά που επιλέγει για τα πιάτα του.

Μεγάλη έμφαση έχει δοθεί στις ωμές παρασκευές των ψαριών, κάτι που αφενός με ενθουσιάζει προσωπικά και αφετέρου στο Bacanal το κάνουν πολύ πετυχημένα, χωρίς να μπλέκονται άπειρα υλικά, γεγονός που μπαίνει στα συν. Τα εσπεριδοειδή σε αυτή την κατηγορία κυριαρχούν, προσφέροντας δροσιά και λεπτά αρώματα, όπως π.χ. το κουμκουάτ στο ταρτάρ λευκού ψαριού (€ 17) και το μοσχολέμονο στον τόνο (€ 18). Παράλληλα, κάποια ακόμη υλικά, όπως το πράσινο μήλο στο πρώτο και το αβοκάντο στο δεύτερο, συγκεράζονται όμορφα με το ωμό ψάρι και κάνουν το σύνολο απολαυστικό.

Την ίδια φιλοσοφία των καθαρών γεύσεων ακολουθεί ο σεφ και στην κακαβιά (€ 13), που έρχεται πηχτή και ξινούτσικη όσο πρέπει, με ευδιάκριτο ψάρι και ζωμό βαθιά νόστιμο. Το ίδιο νόστιμο είναι και το γιουβέτσι κριθαράκι με φαγκρί (€ 23), αν και έχω μια προσωπική ένσταση ως προς το γλυκό Μοσχάτο Λήμνου που αφήνει μια αρκετά έντονα γλυκιά επίγευση. Επιτόπου βάζω μια παρένθεση για να σημειώσω πως παρατηρώ ότι οι γλυκές γεύσεις στα φαγητά αρέσουν γενικά ολοένα και περισσότερο, κάτι που δεν συμμερίζομαι, αλλά εδώ μπαίνει το γνωστό γνωμικό περί ορέξεως και κολοκυθόπιτας.

Σε αυτό το σημείο κουμπώνει κι άλλο ένα προσωπικό μου γούστο, παράξενο για πολλούς και κατακριτέο για άλλους, το ότι το χταπόδι με το κοφτό μακαρονάκι φιγουράρει στην κορυφαία τριάδα των πιο μισητών μου φαγητών. Δεν έχει να κάνει με τον συνδυασμό των γεύσεων αλλά με την υφή των υλικών, λόγω του συνήθως εξοντωτικού μαγειρέματος του χταποδιού και του ζυμαρικού, ενώ η υπερβολική κανέλα δίνει τη χαριστική βολή. Ποιος θα μου το ‘λεγε πως στο Bacanal θα άλλαζα γνώμη; Κι όμως, ο Διονύσης Κοκαλάρας φέρνει ένα φαγητό που θα έτρωγα και πάλι με μεγάλη ευχαρίστηση, με ψητό στο josper χταπόδι, μαστιχωτό και πεντανόστιμο, σερβιρισμένο με άψογα σιουφιχτά που έχουν μαγειρευτεί σε ελαφριά σάλτσα από ημίλιαστη ντομάτα (€ 21). Το φαγητό αυτό συγκαταλέγεται στον νηστίσιμο κατάλογο που προτείνει ο σεφ για τη Σαρακοστή αλλά ελπίζω να μείνει για πάντα, με μια μικρή διόρθωση προς τα κάτω στην ποσότητα του ξιδιού. Από τον ίδιο κατάλογο γεύτηκα και άψογα τηγανισμένα καλαμαράκια με λεμονάτο τζελ και μαγιονέζα μαύρου σκόρδου (€ 16).

Από τα επιδόρπια ξεχώρισα το πληθωρικό εκμέκ πάβλοβα (€ 16) σε ένα πετυχημένο φλερτ Ανατολής-Δύσης, που μοιράζονται άνετα δυο και τρεις συνδαιτυμόνες. Ο σιμιγδαλένιος χαλβάς με τα τραγανά μπισκότα κανέλας (€ 9) ήταν ένα γλυκό του νηστίσιμου καταλόγου που θεωρώ ότι αξίζει να μπει στο κανονικό μενού, ως ένα από τα πιο ταιριαστά με την ψαροφαγία επιδόρπια.

Δεν μένει παρά να σας προτείνω να πάτε στο Bacanal για να γευτείτε μια σύγχρονη αλλά όχι υπέρ-εξεζητημένη κουζίνα που βασίζεται κυρίως στην ποιότητα και τη νοστιμιά, χαρακτηριστικά τα οποία, ως οφείλουν, έχουν τον πρώτο λόγο όταν πάμε σε ένα εστιατόριο. Σε ό,τι με αφορά, έχω αφήσει και ανοιχτούς λογαριασμούς γιατί όχι μόνο θα ήθελα να ξαναφάω όσα περιέγραψα, αλλά και να δοκιμάσω και τα κρεατοφαγικά πιάτα για τα οποία έχω ακούσει πολύ καλά λόγια.

Bacanal
Καρνεάδου 25-29 (Εμπορικό Κέντρο Λαιμού), Κολωνάκι, Αθήνα 10675
Τηλ. 210 729 4056
Ανοιχτά καθημερινά 12:00 - 2:00

Instagram
Facebook