Το Κτήμα Κυρ-Γιάννη διηγείται
Μία οικογενειακή ιστορία αγάπης του περασμένου αιώνα εμπνέει τη δημιουργία δύο ποτών του σήμερα.
Μία οικογενειακή ιστορία αγάπης του περασμένου αιώνα εμπνέει τη δημιουργία δύο ποτών του σήμερα.
της Αγάπης Μαργετίδη
Δεν είναι η πρώτη φορά που το Κτήμα Κυρ-Γιάννη μας εκπλήσσει και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία. Κάθε τι που δημιουργεί έχει από πίσω μια συναρπαστική ιστορία και η σημερινή, που μας πάει κάπου εκατό χρόνια πίσω, έχει ένα όνομα. Τη λένε Βερώνη. Η Βερώνη ήταν η αγαπημένη σύζυγος του Κωστάκη Νιτσιώτα, θείου του Γιάννη Μπουτάρη. Ο Κωστάκης Νιτσιώτας, αν και δάσκαλος στο επάγγελμα, είχε μεγάλη αγάπη για το κρασί και μάλιστα βοήθησε την εταιρεία να κρατηθεί στα χρόνια του Μεσοπολέμου, αναλαμβάνοντάς την μέχρι να ενηλικιωθεί ο Στέλλιος Μπουτάρης ο πρεσβύτερος. Χάρη σ’ αυτόν καλλιεργήθηκε και δυνάμωσε η πολύτιμη σχέση με οκτακόσιους και πλέον, αμπελουργούς της Νάουσας. Το 1925 ο Κωστάκης Νιτσιώτας παντρεύτηκε την αγαπημένη του Βερώνη, μια τυπική γυναίκα της Νάουσας εκείνης της εποχής.
Η Βερώνη, εκτός από τον Κωστάκη, αγαπούσε να κάνει μεγάλες βόλτες στις πλαγιές του Βερμίου και να μαζεύει τα βότανα του ονομαστού βουνού. Η Βερώνη αγαπούσε και το βερμούτ, ένα βοτανικό ποτό από κρασί, που είχε αρχίσει να γίνεται της μόδας ήδη από τη δεκαετία του ’30 και το οποίο συνέχισε να μεσουρανεί μέχρι και τη δεκαετία του ’70. Ο Κωστάκης, που χατίρι δεν χαλούσε στη λατρεμένη του Βερώνη, παρασκεύασε για χάρη της το βερμούτ Μπουτάρη, εμπλουτίζοντάς το με τα βότανα που μάζευε εκείνη στις βόλτες της στο βουνό.
Ο Στέλλιος Μπουτάρης ο νεότερος, ο σημερινός ηγέτης του Κτήματος Κυρ-Γιάννη, τιμώντας τον Κωστάκη και τη Βερώνη, αποφάσισε να αναβιώσει το βερμούτ και να το φέρει στον 21ο αιώνα. Με την βοήθεια του έμπειρου αποσταγματοποιού Δημήτρη Μελισσανίδη δημιούργησε το premium βερμούτ Veroni σε δύο εκδοχές: το χρυσαφί dry και το βαθύ γκρενά rosso. Δύο φιάλες με πανέμορφες ετικέτες, δύο ποτά με ξεχωριστά, δυνατά και συγχρόνως φίνα αρώματα.
Περιττό να σας πω πως το πρώτο αλκοολούχο ποτό της νιότης μου, αυτό που πίναμε στα πάρτι των σέβεντις, ήταν το βερμούτ‧ άλλωστε δεν υπήρχε κάτι άλλο, εκτός ίσως από το γλυκερό τσέρι. Τα δυνατά ποτά, αν υπήρχαν, διπλοκλειδώνονταν πριν από το πάρτι από τους γονείς στις σερβάντες και τα ντουλάπια. Οπότε μπορείτε να φανταστείτε τη συγκίνηση που ένιωσα όταν έφερα στο στόμα μου το Veroni. Αρχίζοντας από το dry και πηγαίνοντας στο rosso, κατάλαβα αμέσως τι ήθελε να πει και να δώσει το Κτήμα Κυρ-Γιάννη με τα δύο ποτά: Πως το 2021, εκατό χρόνια μετά, ένα εξ ορισμού παλιομοδίτικο ποτό μπορεί κάλλιστα να σταθεί στα πιο σύγχρονα και εξελιγμένα μπαρ και να γίνει απεριτίφ, ντιζεστίφ και κοκτέιλ. Να διηγηθεί ιστορίες, να μιλήσει στην καρδιά και να εμπνεύσει τον έρωτα, την αγάπη και τη συντροφικότητα. Και πως η οικογένεια του Γιάννη Μπουτάρη τιμά την ιστορία της, με τον τρόπο που γνωρίζει να κάνει, για παραπάνω από έναν αιώνα.