Το παιχνίδι της Πολυάννας

της Αγάπης Μαργετίδη

Για να θυμάται κάποιος την Πολυάννα πρέπει μάλλον να τα ‘χει τα χρονάκια του, σαν κι εμένα δηλαδή.  Ένα παιδικό βιβλίο είναι η Πολυάννα, αμερικανιά ολκής και παλαιάς κοπής (γράφτηκε πάνω από έναν αιώνα πριν, το 1913), που όμως έκανε πολλά παιδάκια, μεταξύ αυτών κι εμένα, να κλαίνε με μαύρο δάκρυ με τις περιπέτειες της ηρωίδας. Η Πολυάννα, που λέτε, ήταν ένα ορφανό κοριτσάκι που το μεγάλωνε μια κακιασμένη θεία, από αυτές τις αγέλαστες με τον σφιχτό κότσο.  Ο πατέρας της Πολυάννας ήταν πάστορας (εμ πώς;) και πριν πεθάνει, της είχε διδάξει να βρίσκει το καλό σε κάθε αναποδιά, μεγάλη ή μικρή, που θα μπορούσε να της τύχει. Πώς τα είχε καταφέρει;  Όντας σε κάποια μακρινή ιεραποστολή με την κόρη του, το δέμα με το Χριστουγεννιάτικο δώρο που έλαχε στη μικρή Πολυάννα ήταν ένα ζευγάρι δεκανίκια (για όνομα…) και ο πατέρας/πάστορας βρήκε ευκαιρία να τη νουθετήσει, λέγοντάς της, πως κοίτα, αντί να κλαις που δεν πήρες παιχνίδι, σκέψου πόσο τυχερή είσαι που δεν χρειάζεσαι τα δεκανίκια! (για όνομα και πάλι…).  Τέλος πάντων, ο μπαμπάς πέθανε κι αυτός και η πεντάρφανη πλέον Πολυάννα πήγε στο σπίτι της στριμμένης θείας.  Το κοριτσάκι έκανε όλη τη μικρή πόλη να το αγαπήσει αλλά δεν κατάφερνε με τίποτα να μαλακώσει τη θεία.  Για να μην μακρηγορώ, μια μέρα την Πολυάννα την χτύπησε αυτοκίνητο κι έμεινε παράλυτη (για όνομα, τρίτη φορά).  Κάθε μέρα στο κρεβάτι του πόνου έπαιζε το παιχνίδι της χαράς και ω του θαύματος, όχι μόνο ξαναπερπάτησε, αλλά κατόρθωσε το ακατόρθωτο: να βγάλει από τη στρίγκλα θεία τη χρυσή καρδιά που έκρυβε μέσα της. Σιγά που δεν θα είχε happy end! 

 
Πώς μου ήρθε τώρα και θυμήθηκα αυτό το βιβλίο;  Μα είναι ηλίου φαεινότερο, ας όψεται η δεύτερη καραντίνα που μόλις ξεκίνησε.  Ως άλλη Πολυάννα, θα προσπαθήσω να βρω λόγους να αισιοδοξούμε για να την βγάλουμε καθαρή κι αυτή τη φορά.  Παίζουμε; 
 
Το timing

Ως γνωστόν, το timing, το σωστό, είναι το ήμισυ του παντός.  Το πρώτο lockdown ήταν άνοιξη και το δεύτερο φθινόπωρο, τις κατ’ εξοχήν καταλληλότερες δύο εποχές για ξεσηκώματα, καθαρίσματα και ξεκαθαρίσματα.  Τα σπίτια μας θα αστράψουν από καθαριότητα, τα συρτάρια και τα ντουλάπια θα είναι καλύτερα τακτοποιημένα κι από αυτά της Marie Kondo κι ό, τι πρέπει να πεταχτεί θα πάρει την άγουσα. Εδώ που τα λέμε, καλό θα ήταν να ξεκαθαρίζαμε και με τα άυλης φύσης πράγματα που μας βαραίνουν.  Έχοντας περισσότερο χρόνο για να σκεφτούμε, ας τον εκμεταλλευτούμε προς όφελος της ψυχικής μας υγείας.  Για τη σωματική, υπάρχει η μετακίνηση με τον κωδικό 6 και μπορούμε κάλλιστα να συνδυάσουμε και τα δύο. 

Η εμπειρία

Από το πρώτο lockdown έχουμε όλοι μαζέψει πολύτιμη εμπειρία και δεν θα ξανακάνουμε τα ίδια λάθη (χλωμό το βλέπω, αλλά λέμε τώρα).  Δεν χρειάζεται να στοκάρουμε είδη πρώτης ανάγκης, αφήστε που είμαι σίγουρη πως από αλεύρι και μαγιά είστε υπερπλήρεις γιατί με το που άνοιξαν οι πόρτες της φυλακής στο τέλος της άνοιξης, τέλειωσαν και τα ζυμώματα.  Ελπίζω μόνο να είχατε την προνοητικότητα να τα φυλάξετε στο ψυγείο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και να μην έχετε γεμίσει μαμούνια!  Όσο για τα αντισηπτικά και τις μάσκες, έχουμε συλλογές κι από τα δύο για πολλά lockdowns ακόμα (μπα που να φάω τη γλώσσα μου!). 

 
Τηλεργασία και χαρά

Χάριν του παιχνιδιού, αφήνουμε κατά μέρος τα αρκετά προβλήματα που δημιουργεί (τόσο σε πρακτικά θέματα, κυρίως όσον αφορά τις οικογένειες με παιδιά, όσο και σε σοβαρά εργασιακά ζητήματα τα οποία χρήζουν νομοθετικής ρύθμισης) και εστιάζουμε στα θετικά.  Πρώτο και κυριότερο, δεν σπάνε τα νεύρα μας στην κίνηση ή στο στρίμωγμα στο μετρό, κάνουμε και οικονομία στη βενζίνη και τα εισιτήρια : εδώ φαντάζομαι ότι έχουμε την απόλυτη ομοφωνία.  Δεύτερον, ντυνόμαστε όπως γουστάρουμε κι αν πρέπει να συνδεθούμε με την κάμερα, στρώνουμε όπως όπως το μαλλί, βάζουμε ένα πουλόβερ πάνω από τις πυτζάμες, οι κυρίες λίγο κραγιόν και τελειώσαμε στο πιτς φυτίλι. Τις παντόφλες δεν τις βλέπει κανείς! Καλό θα ήταν πάντως να κάναμε μια προσπάθεια να μην τριγυρνάμε με τις πυτζάμες και τις φόρμες όλη μέρα.  Τρίτον, δεν μας λείπουν καθόλου κάποιοι σπαστικοί συνάδελφοι, ούτε και οι βαρετοί, αφήστε που υπάρχει και ο ανίκητος συνδυασμός των δύο!  Κι αντί για ανούσιες, τις περισσότερες φορές, συζητήσεις, ακούμε μουσική, όσοι βεβαίως μπορούν να συγκεντρωθούν στη δουλειά με μουσική (δυστυχώς δεν είναι η περίπτωσή μου).  Τέταρτον, καθόλου ασήμαντο όμως, μαγειρεύουμε κανονικά φαγητά, από αυτά που χρειάζονται πολλές ώρες και που δεν βρίσκαμε ποτέ τον χρόνο να φτιάξουμε.  Μιλάω γι’ αυτά που τα βάζεις στον φούρνο ή στην κατσαρόλα και σχεδόν τα ξεχνάς (θα ακολουθήσουν σχετικές συνταγές πολύ σύντομα).

 

Delivery από εστιατόρια

Όλο και περισσότερα εστιατόρια κάνουν πλέον delivery (κι ας με συγχωρήσει ο κύριος Μπαμπινιώτης για την αγγλικούρα, αλλά τη λέξη τροφοδιανομή δεν πρόκειται να την χρησιμοποιήσω!).  Μιλάω για κανονικά εστιατόρια, όχι για πίτσες, σουβλάκια και κάθε είδους junk και fast food (ώπα, πάλι θα με μαλώσει ο καθηγητής).  Η λίστα αυτών των εστιατορίων μεγαλώνει καθημερινά και νομίζω πως όσο μπορούμε, οφείλουμε να τα στηρίξουμε, επιλέγοντας να παραγγείλουμε από εκεί, με την ίδια συχνότητα που προγραμματίζαμε να τα επισκεφθούμε προ καραντίνας.  Ο κλάδος της εστίασης, από τον οποίο εξαρτώνται κι άλλοι, πάμπολλοι κλάδοι επαγγελματιών, πρέπει να μείνει όρθιος, φαντάζομαι να συμφωνείτε μαζί μου.  Ακολουθήστε τα αγαπημένα σας εστιατόρια στα social media για να μαθαίνετε τα νέα και γραφτείτε στις διάφορες πλατφόρμες εξυπηρέτησης.
 

Μικρά καταστήματα αντί για το σουπερμάρκετ

Τα καταστήματα τροφίμων και ποτών της γειτονιάς μας μάς έχουν απόλυτη ανάγκη κι όχι μόνο τώρα, αλλά και γενικά.  Κρεοπωλεία, μανάβικα, φούρνοι, μικρά παντοπωλεία και delicatessen, κάβες κι ένα σωρό άλλα εξειδικευμένα καταστήματα προσφέρουν εξατομικευμένη εξυπηρέτηση και πολύτιμες συμβουλές.  Αυτά, κάνουν τελικά τη γκάμα των επιλογών μας πολύ πιο ευρεία, ακόμα και από αυτές που προσφέρει το μεγαλύτερο σουπερμάρκετ.  Σας φαίνεται παράξενο;  Κι όμως, δεν είναι.  Ας πάρουμε μια κάβα, για παράδειγμα.  Αναπτύσσοντας τη σχέση με τον ιδιοκτήτη και τους υπαλλήλους θα ανακαλύψετε διαμάντια σε ποικιλίες κρασιών και άλλων ποτών, ανάλογα με τα γούστα και το βαλάντιό σας, που δεν θα βρείτε σε κανένα σουπερμάρκετ.

 
Διάβασμα

Έχω μια ιδέα.  Υπολογίστε τον κερδισμένο χρόνο από τις μετακινήσεις που είχατε στην προ καραντίνας καθημερινότητά σας και βάλτε πρόγραμμα να τον αφιερώσετε εξ ολοκλήρου στο διάβασμα.  Το πραγματικό όμως, το διάβασμα ενός βιβλίου, όχι το χαζολόγημα στην οθόνη του κινητού.  Είμαι σίγουρη πως όλοι έχουμε στα σπίτια μας μικρές ή μεγαλύτερες ντάνες από αδιάβαστα βιβλία, ή ακόμα και από βιβλία που θέλουμε να ξαναδιαβάσουμε.  Κι όχι, δεν εννοώ την Πολυάννα!

 

Δείτε τώρα τι συνέβη στη σχέση μου με την Πολυάννα.  Όπως σας είπα στην εισαγωγή, είχα διαβάσει το βιβλίο όταν ήμουν μικρή και είχα κλάψει από λύπη για τα παθήματα της ηρωίδας και από ανακούφιση για το ευτυχές τέλος.  Φυσιολογικό για ένα κορίτσι των σίξτις. Λίγα χρόνια μετά αποκήρυξα την Πολυάννα και την προτεσταντική ηθική του αναγνώσματος, όσο σημαντική κι αν είναι η κεντρική ιδέα του να ψάχνουμε το καλό στο κακό και την αχτίδα του φωτός στη σκοτεινιά.  Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι, κι άλλα βιβλία. 
 
Όταν αποφάσισα να γράψω το σημερινό άρθρο τηλεφώνησα στο αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο, το Booktique, και εκεί έμαθα, προς μεγάλη μου έκπληξη, πως η Πολυάννα χαίρει άκρας υγείας και πως το βιβλίο έχει ακόμη πέραση.  Όχι, δεν σκοπεύω να χαρίσω την Πολυάννα στη μικρή μου ανιψιά, δεν φταίει σε τίποτα το κοριτσάκι να το ταράξω!  Μιας και μίλησα για τα βιβλιοπωλεία, ισχύει και γι’ αυτά όσα είπα για τα μικρά καταστήματα.  Αποφύγετε, εάν μπορείτε, τις μεγάλες αλυσίδες.  Δεν είπα να μην ψωνίζουμε ποτέ από εκεί, όλα τα βιβλιοπωλεία πρέπει να μείνουν στη θέση τους, όμως η σχέση που χτίζουμε με τους ανθρώπους των μικρότερων βιβλιοπωλείων είναι πολύτιμη. Ειρήσθω εν παρόδω, το Booktique έχει μια καταπληκτική συλλογή παιδικών βιβλίων, ελληνικών και αγγλόφωνων, οργανώνει πολύ ωραία events με παιδιά και θα σας περιμένει αμέσως μετά το άνοιγμα με εξαιρετικές επιλογές.  Όσο για εμάς, τους ενήλικες, ένα θα σας πω, πως όταν μπείτε και πιάσετε την κουβέντα για τα βιβλία με τα τρία κορίτσια, την Φανή, την Αγγελική και την Ηλιάννα, θα περάσει πολλή ώρα μέχρι να βγείτε κι όταν γίνει αυτό, το χαμόγελο θα φτάνει μέχρι τα αυτιά σας. 

Εδώ κάπου σας αφήνω για σήμερα και σπεύδω να ετοιμάσω λίστες με συνταγές για τις επόμενες τρεις εβδομάδες.  Το μενού θα έχει απ’ όλα τα καλά.  Προς το παρόν εύχομαι καλή δύναμη και υπομονή κι όποτε σας ζώνουν τα φίδια, παίξτε το παιχνίδι της Πολυάννας!