Η Κορώνη και η περίφημη κληρονομιά της

Της Αγάπης Μαργετίδη

Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος.  Έτσι λέει η παροιμία.  Σήμερα είναι Κυριακή, 29 Ιουλίου του 2018.  Την περασμένη Κυριακή, όπως κάνω σχεδόν κάθε βδομάδα, κάθισα στον υπολογιστή να γράψω για μιαν υπέροχη βραδιά που μοιράστηκα με καλούς φίλους, για ένα φαγητό από το Μαρόκο και τη συνταγή του, καθώς και για 7 μεσογειακές πόλεις, πρέσβειρες της UNESCO, για τη διάσωση και διάδοση της μεσογειακής διατροφής, αυτής της πολύτιμης άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας.  Έτσι έκλεινε το άρθρο, κι έτσι θα άνοιγε το επόμενο, που θα καταπιανόταν με το ρεπορτάζ του διήμερου φεστιβάλ στην Κορώνη, την ελληνική πόλη από τις 7.  Την περασμένη Δευτέρα όμως έγινε η καταστροφή στο Μάτι.  Πού μυαλό για γράψιμο;

Σήμερα είναι πάλι Κυριακή και πρέπει πια να στρωθώ να γράψω, γιατί όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται, όσο κοινότοπο κι αν πράγματι είναι, η ζωή συνεχίζεται.  Καρφωμένη στον υπολογιστή από το πρωί, σε μιαν Αθήνα αδειανή, που ακόμη και στην Πατησίων υπάρχουν στιγμές που δεν ακούγεται ούτε ένα αυτοκίνητο, έχει σχεδόν μεσημεριάσει κι εγώ με το ζόρι έχω κατορθώσει να γράψω αυτές τις λιγοστές γραμμές. 

Ανοίγω το αρχείο με τις φωτογραφίες, κοιτάζω και ξανακοιτάζω τις σημειώσεις μου.  Ξαναφέρνω στη μνήμη μου τις όμορφες στιγμές που μοιραστήκαμε όσοι παραβρεθήκαμε στο Κορωνέικο φεστιβάλ, ξαναβλέπω τα πρόσωπα των ανθρώπων του τόπου που για τόσο σημαντικά πράγματα μας μίλησαν και που τόσο πολύ μας περιποιήθηκαν και σιγά σιγά, σχεδόν αυτόματα, τα δάχτυλά μου αρχίζουν να κινούνται στο πληκτρολόγιο όλο και ταχύτερα. 

Η Κορώνη, μια μπουκιά όλη κι όλη, έχει απίστευτα πλούσια ιστορία που αποτυπώνεται σε κάθε σπιθαμή της.  Στο κάστρο που κατοικείται ακόμη και σήμερα, εκεί όπου ένα μεσημέρι μας έκαναν το τραπέζι οι μοναχές της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου με εκλεκτά προϊόντα.  Στο λιμάνι που κάποτε οργίαζε η εμπορική δραστηριότητα χάρη στην οποία η Κορώνη οφείλει τον κοσμοπολιτισμό της. Στα στενά δρομάκια του οικισμού, όπου συναντιέται το χθες με το σήμερα και το αύριο, αφού σε απόσταση λίγων μόλις μέτρων, υπάρχουν μαγαζιά με εξαιρετικό γούστο, που ακόμα και στην Αθήνα σπανίζουν. Θα σας πω για δύο από αυτά. Το «Χαρτί & Μολύβι», βιβλιοπωλείο και χαρτοπωλείο όπως δηλώνει το όνομά του, οργανώνει συχνά πυκνά εκθέσεις και δρώμενα, παρουσιάσεις βιβλίων και άλλα πολλά.  Το «Κιάρι», ένα λιλιπούτειο ντελικατέσεν, με προϊόντα από όλη την Ελλάδα, με ιδιαίτερη βεβαίως έμφαση στην ευρύτερη περιοχή, αξιόλογη κάβα οίνων και πολλές ποικιλίες εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου.  Στο Κιάρι γίνονται συχνά οινογευσίες και δοκιμές ελαιολάδου από γνώστες των δύο αυτών εμβληματικών προϊόντων. 

 
Εδώ θα σταθώ λίγο περισσότερο γιατί ένα σημαντικό κομμάτι του φετινού φεστιβάλ αφιερώθηκε, πολύ ορθά, στο ελαιόλαδο, το εξαιρετικό παρθένο, εξυπακούεται.  Και τι δεν έμαθα γι αυτό.  Από τα βασικά, το πώς γίνεται η γευσιγνωσία, ποια είναι τα τρία χαρακτηριστικά που έχει το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο (το φρουτώδες, το πικρό και το πικάντικο), πώς ανιχνεύονται, πώς ισορροπούν.  Πώς οι σύγχρονες επιστημονικές μέθοδοι και ορθές πρακτικές για την καλλιέργεια, τη συγκομιδή, την αποθήκευση και την τυποποίηση που διδάσκονται από πιστοποιημένους και εξειδικευμένους ανθρώπους του χώρου έχουν αρχίσει να καρποφορούν, σπάζοντας μύθους, γκρεμίζοντας επιτέλους τείχη παρωχημένων και λανθασμένων νοοτροπιών που κρατούν δέσμιους τους παραγωγούς και εν τέλει την χώρα ολόκληρη, εμποδίζοντας τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη ενός από τους πλέον σημαντικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Πώς κάθε ποικιλία με τη δική της ταυτότητα συνδυάζεται με διαφορετικές γεύσεις, προϊόντα και τρόπους μαγειρέματος.  Ένα σεμινάριο άρτια οργανωμένο και παρουσιασμένο κατόρθωσε, σε λίγη μόλις ώρα, να ανοίξει το μυαλό αλλά και τους γευστικούς μας κάλυκες. 



Το διήμερο φεστιβάλ της Κορώνης, της ελληνικής πόλης που επιλέχθηκε από την UNESCO, που οργανώθηκε φέτος για πέμπτη χρονιά, είχε πυκνό, άκρως ενδιαφέρον και νοστιμότατο πρόγραμμα.  Είχε live μαγειρέματα στην παραλία των απίθανων φαγητών της περιοχής, ξεναγήσεις, σεμινάρια, γευσιγνωσία, χορούς.  Είχε ζωντάνια, κέφι αλλά και γνώσεις και επαγγελματισμό.  Γιατί αυτά είναι τα σημαντικότερα ζητούμενα στην εποχή που ζούμε, για να μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε, όσο τους αξίζει, κι όσο αξίζει και σε μας, τους θησαυρούς που μας προσφέρει, εδώ και αιώνες, απλόχερα η γη.  Κλείνω με την ευχή που συνήθως ξεστομίζουμε χωρίς να την πολυσκεφτούμε, σαν από κεκτημένη ταχύτητα, που σήμερα όμως, μετά από τα πρόσφατα τραγικά γεγονότα που συντάραξαν την κοινωνία, αποκτά και πάλι την αξία της σημασίας της στο ακέραιο.  Και του χρόνου. 

 
Σας δίνω κι ένα τετ-α-τετ ραντεβού κάπου τον Σεπτέμβριο, σε ελληνο-ιταλική βεγγέρα.  Έχοντας γευτεί ένα απίθανο, χωρίς υπερβολές, φαγητό της Κορώνης που κρατάει από πολύ παλιά, θυμήθηκα ότι σε κάποιο από τα κιτάπια μου έχω γράψει μιαν ιταλική συνταγή με ολόιδια βασικά υλικά αλλά εντελώς διαφορετική νοοτροπία και φιλοσοφία. Χωρίς να σας μαρτυρήσω τίποτε άλλο από σήμερα, σκέφτομαι να μαγειρέψω και τις δύο και να διαλέξουμε την καλύτερη.  Είστε;

 
ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΠΟΥ ΑΝΑΚΗΡΥΧΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ UNESCO ΩΣ ΠΡΕΣΒΕΙΡΕΣ, ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ

• Δημήρης Καφαντάρης / Δήμαρχος Πύλου – Νέστορος
• Πελαγία Λευτάκη / Αντιδήμαρχος Πύλου – Νέστορος
• Δημήτρης Μανιατάκης / Πρόεδρος του Μανιατακείου Ιδρύματος στην Κορώνη
• Γιάννης Καρβέλας / Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Πιστοποιημένος Pro Olive Oil Expert
• Κώστας Τσορώνης / Χημικός Ελαιολόγος, Σύμβουλος Παραγωγής & Ποιότητας Ελαιολάδου
• Παναγιώτης Παπανικολόπουλος / Γαστρονομικός Σύμβουλος Επιχειρήσεων Παραγωγών Ελαιολάδου
• Χρήστος Σιώμος / Sommelier
• Γιάννης Διονυσόπουλος / ΚΙΑΡΙ
• Χρυσοβαλάντη Λευτάκη / ΧΑΡΤΙ & ΜΟΛΥΒΙ και πολλοί άλλοι που εργάστηκαν για την επιτυχία του φεστιβάλ