Νέα ήθη, νέα έθιμα

της Αγάπης Μαργετίδη

Εδώ καλά καλά δεν έχουμε αφομοιώσει το brunch (τρομάρα μας…), άλλη μόδα ξεπήδησε από το πουθενά.  Ξεκίνησε μετά το καλοκαίρι του 2018 και όπως διαβάζω, κάνει θραύση.  Ξεχάστε ό, τι ξέρατε, από δω και στο εξής θα σλαντσάρουμε με μανία.  Τι θα κάνουμε;  Υπομονή, θα σας τα πω όλα με το νι και με το σίγμα. 

Ο νεοπαγής όρος slunch και slunching βγαίνει από το supper/δείπνο και lunch/μεσημεριανό. Η πρώτη μου ένσταση έχει να κάνει με το χρονικά ανάποδο του όρου.  Ενώ το brunch προχωράει μπροστά, ενώνοντας το γεύμα που προηγείται (πρωινό) με αυτό που έπεται (μεσημεριανό), το slunch πάει προς τα πίσω, αρχίζοντας από αυτό που έπεται και τελειώνοντας με αυτό που προηγείται.  Τρελό;
 

Κι αν υποθέσουμε πως δεν τους έβγαινε αλλιώς για να είναι η λέξη εύηχη (λέμε τώρα, γιατί στο δικό μου αυτί, η λέξη slunch, μόνο εύηχη δεν είναι),  ας το δεχτούμε, κι ας είναι ανάποδο.  Όταν όμως διαβάσετε πιο κάτω πώς προέκυψε η νέα μόδα, είμαι σίγουρη πως θα αναφωνήσετε «ε, άντε στο καλό σας!».

Ας δούμε πώς περιγράφει το slunching το Elle à Table, γιατί ξέχασα να σας πω, πως εφευρέθηκε στη Γαλλία. Για δείτε κάτι πράγματα, οι Γάλλοι έπαθαν οξεία… αμερικανίτιδα!  Είναι λοιπόν, λέει, ΤΟ αντίδοτο στην Κυριακάτικη μελαγχολία, αφού θέλει μαζεμένους οικογένεια και φίλους να τσιμπολογάνε χαλαρά, διάφορες νοστιμιές.  Έχει, λέει, κανόνες, δεν τρώμε ό, τι μας κατέβει.  Όλα κι όλα, πού πάμε χωρίς κανόνες;

Δεν στρώνουμε τραπέζι, δεν ανάβουμε μάτια και φούρνους.  Φτιάχνουμε κομψές μπουκίτσες που τις σερβίρουμε στο τραπέζι του σαλονιού, αράζουμε σε καναπέδες και μαξιλάρες και τις τρώμε χωρίς μαχαιροπήρουνα.  Πείτε βρε παιδιά πως είναι finger food, σιγά τα ωά!
 

Άλλη τρέλα είναι η σειρά με την οποία σερβίρονται τα εδέσματα.  Αρχίζουμε από τα γλυκά που κανονικά θα συνόδευαν το απογευματινό τσάι ή το κολατσιό, το περίφημο goûter, που δίνουν συνήθως στα παιδιά όταν επιστρέψουν από το σχολείο το απόγευμα (στη Γαλλία τα παιδιά τρώνε στο σχολείο νωρίς το μεσημέρι, οπότε όταν πάνε στο σπίτι, θα φάνε κάτι ελαφρύ περιμένοντας το δείπνο).  Σε παράταξη λοιπόν τα cakes και τα muffins, οι κρέπες, τα γλυκά ταρτάκια, τα macarons και τα μίνι éclairs. Και φρέσκα φρούτα εποχής, για να μην ξεχνάμε τις βιταμίνες. 

Αφού γλυκαθούμε, περνάμε στα αλμυρά.  Αυτό μάλλον κρίση βουλιμίας μου θυμίζει, παρά κάτι άλλο.  Τέλος πάντων.  Τα αλμυρά θα κινούνται πάλι στο ίδιο πνεύμα.  Μικρές μπουκιές τύπου tapas,  όπως μίνι ντομάτες γεμιστές με τόνο, καναπεδάκια με αγγούρι και αντζούγιες, μπρουσκέτες με τυριά και αλλαντικά, ατομικές τάρτες, κάποια πίτσα (όχι παραφορτωμένη) κομμένη σε μικρά τετράγωνα, λαχανικά με διάφορα dips (αυτό πάλι μυρίζει σεβεντίλα), αλλά και sushi και μεξικάνικα μίνι tacos για το εξωτικόν του πράγματος.  Το σημαντικότερο όλων να είναι άπαντα φρέσκα και εκλεκτά.  Τα τσιπς και παντός είδους γουρουνιές δεν έχουν θέση (παρεμπιπτόντως, εδώ θα συμφωνήσω απολύτως).  Τώρα, πώς στον κόρακα τα cakes και οι πίτσες θα γίνουν χωρίς να ανάψουμε φούρνο, αφού απαγορεύεται δια ροπάλου το προκάτ, τι να σας πω, αυτό δεν διευκρινίζεται στο άρθρο. 

 
Από ποτά θα υπάρχουν υγιεινά smoothies (αλλοίμονο, πώς ζούσαμε τόσα χρόνια χωρίς smoothies;) και χυμοί φρούτων, τσάι και σοκολάτα, ζεστά ή κρύα ανάλογα με την εποχή, αλλά όχι καφές γιατί είμαστε ζεν.  Από αλκοόλ, ίσως λίγο κρασί ή σαμπάνια, Γαλλία γαρ.  Ουίσκι, βότκες και τεκίλες, non, non, non! Πώς θα δουλέψουμε Δευτεριάτικα με hangover;  Και τι ώρα γίνονται αυτά τα θαυμαστά;  Από τις τέσσερις το απόγευμα μέχρι τις οκτώ το βράδυ περίπου.  Μετά, νάνι και φρόνιμα! Εντάξει;

Αφού σας ενημέρωσα ενδελεχώς για να είστε in (μην σας καλέσει κάποιος για slunch και τον κοιτάτε σαν χάνοι), κάπου εδώ σας αφήνω για να αφομοιώσετε το υπέροχο αυτό νέο που σας έφερα, να μελετήσετε καλά τα κιτάπια σας και να με προσκαλέσετε την Κυριακή για slunch. Ωχ, ξέχασα, θα έχουμε εκλογές και πώς θα τις αντέξουμε χωρίς αλκοόλ; Δεν πειράζει, σας δίνω παράταση για την μεθεπόμενη εβδομάδα, έτσι θα έχετε την ευκαιρία να σχεδιάσετε το τέλειο μενού. Δεν αστειεύομαι, θα περιμένω!