Semeli Estate Mantinia 2018

της Αγάπης Μαργετίδη

Θα σας ομολογήσω κάτι.  Εδώ και πολλά χρόνια, όταν άκουγα ή διάβαζα για κρασί ποικιλίας Μοσχοφίλερο δεν έδινα καμία σημασία, για να μην πω ότι το σνομπάριζα.  Το είχα κατατάξει, άτακτα και αβασάνιστα, το παραδέχομαι, στα αδιάφορα κρασιά.  Τα ευκολόπιοτα μεν, αλλά μέχρις εκεί. Είχα βλέπετε δοκιμάσει πολλά τέτοια, κυρίως στις ταβέρνες ανά την Ελλάδα, συνήθως χύμα και πάντα ποιότητας πολλά σκαλοπάτια κάτω του μετρίου.  Έτσι, όποτε άκουγα Μοσχοφίλερο, δεν ήθελα καν να το δοκιμάσω, τέτοια προκατάληψη είχα. 

Πόσο λάθος έκανα!  Δεν έφταιγε η ποικιλία βεβαίως, η εγκληματική κακοποίηση και η καθ’ έξιν νοθεία έφταιγαν, αλλά και η άγνοιά μου.  Το Μοσχοφίλερο είναι όντως ένα κρασί που ρέει εύκολα, αυτό όμως δεν του αφαιρεί ούτε γεύση, ούτε αρώματα‧ το αντίθετο θα έλεγα πως συμβαίνει. Υπεύθυνη για την αντιστροφή της γνώμης μου είναι η Οινοποιία Σεμέλη που παράγει ένα Μοσχοφίλερο που θα χαρακτήριζα σαγηνευτικό. 

Σας μιλώ για το Semeli Estate Mantinia, που πριν από λίγο μόλις καιρό όλοι γνωρίζαμε με το προηγούμενο όνομά της, τo Μαντινεία Νασιάκος.  Τον τελευταίο χρόνο η Οινοποιία Σεμέλη προχώρησε σε μία εκ βάθρων ανανέωση που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, αλλαγές στο όνομα και τις ετικέτες κάποιων από τα εμβληματικά κρασιά της. 

Γι’ αυτές τις αλλαγές και για όλα τα σημαντικά νέα του κτήματος  θα σας μιλήσω εκτενώς σε κάποιο μελλοντικό μου άρθρο.  Προς το παρόν όμως και με την αφορμή του Πάσχα που φτάνει, θα σας πω πως το Semeli Estate Mantinia  είναι ένα κρασί που θα συνοδεύσει άριστα όλα τα πασχαλινά εδέσματα.  Τα φρέσκα αρώματα των λεμονανθών, των εσπεριδοειδών και των ρόδων που κυριαρχούν, θα ταιριάξουν άψογα με την αναστάσιμη μαγειρίτσα που μοσχοβολάει ελληνική άνοιξη, τη λαχταριστή τυρόπιτα με τον δυόσμο, τη ριγανάτη συκωταριά και τα ελαφρώς κοκκινιστά γαρδουμπάκια, αλλά και τις αγκινάρες, τα σπαράγγια και όλα τα τρυφερά εαρινά ζαρζαβατικά που θα παρελάσουν στο γιορτινό μας τραπέζι.  Ακόμα και στο νεαρό αρνάκι ή κατσικάκι της σούβλας ή του φούρνου θα κάνει συντροφιά, για όσους προτιμούν την φρεσκάδα του λευκού κρασιού.

Ακόμη δεν ξέρω πού θα είμαι το Πάσχα, ένα μόνο γνωρίζω με βεβαιότητα.  Αν βρεθώ σε κάποιο σπίτι θα πάω δώρο το Semeli Estate Mantinia.  Αν πάλι είμαι σε ταβέρνα ή εστιατόριο και δεν το διαθέτουν στην κάβα τους, ή δεν διαθέτουν έστω κάποια άλλη εφάμιλλη μάρκα, θα πιω μπύρα.  Τόσο απλά.  Με την ευκαιρία αυτού του άρθρου, σας παροτρύνω να αρχίσετε να αντιστέκεστε σθεναρά στα κακά χύμα κρασιά των ταβερνών.  Μόνο καλό θα κάνετε έτσι, πρώτα στον εαυτό σας και κατόπιν στην οικονομία της χώρας μας και τους σοβαρούς Έλληνες οινοποιούς που έχουν καταφέρει, με πολύ μόχθο, επιστημονικές γνώσεις και μεγάλες επενδύσεις, να βάλουν σε περίοπτη θέση το ελληνικό κρασί στην παγκόσμια και ιδιαίτερα ανταγωνιστική αγορά του οίνου.