Rock n’ Roll, σαρδέλες και... τσιφτετελοπόπ!!!

Οι περισσότεροι 30-40 something Αθηναίοι θυμούνται από την πρώτη... νιότη τους το ”Rock n’ Roll” ως ένα από τα πιο ”in” clubs της πόλης. Σκληρή πόρτα, καλό φαγητό και ποτό, ωραίες παρουσίες και φυσικά πολύ... rock n’ roll. Σήμερα κάποια πράγματα έχουν αλλάξει στο ”στέκι” της οδού Λουκιανού. Για παράδειγμα, το rock n’ roll εδρεύει στο... ”Rock n’ Roll” μόνο 6 ημέρες την εβδομάδα. Τη δε... εβδόμη οι θεοί του rock λουφάζουν και τα ελληνικά τσιφτετελοπόπ ανεβάζουν τις νεαρές θαμώνες στα τραπέζια όπου εκτυλίσσονται σκηνές πραγματικά... ροκ. Επιπρόσθετα, οι πάντες θέλουν -και συνήθως... μπορούν- να μπουν στο bar, με αποτέλεσμα αν προσπαθήσεις για κάποιο λόγο να διασχίσεις το μαγαζί στις 2 το ξημέρωμα (π.χ. για να επισκεφθείς την τουαλέτα) να χρειάζεσαι γερά νεύρα, γνώσεις... ράγκμπι και περίπου 20 λεπτά από το χρόνο σου. Οι ιδιοκτήτες σε μια προσπάθεια να ικανοποιήσουν όλο τον κόσμο έχουν υποπέσει στο σοβαρότερο ατόπημα για ένα καλό μαγαζί: στριμώχνουν τον κόσμο στα τραπέζια και η κατάσταση σε συνδυασμό με όσους μπαίνουν ”για να κάτσουν στο bar” γίνεται αφόρητη. Ιδίως τις Κυριακές, δεν είναι απίθανο να δεις το μπιφτέκι σου καρφωμένο από τη γόβα στιλέτο της παρακείμενης δεσποινίδος που στο τσακίρ κέφι (και ελλείψει χώρου για να λέμε και του στραβού το δίκιο) ανεβαίνει στο τραπέζι που φιλοξενεί το φαγητό σου. Κοινώς, οι πελάτες στριμώχνονται πλέον σαν... σαρδέλες στο κουτί (εξ ου και η φωτό μας), κι αυτό μπορεί σε κάποιους να αρέσει -ιδίως όταν περιλαμβάνονται ωραίες υπάρξεις στο... στρίμωγμα- σε πολλούς άλλους, όμως, δεν αρέσει καθόλου. Υ.Γ. Είναι εντύπωσή μας, ή μήπως τελευταία αρκετοί θαμώνες του μαγαζιού θυμίζουν περισσότερο πελατεία νυχτερινού (πολιτιστικού πάντα) κέντρου της Εθνικής Οδού; Κι αν συμβαίνει αυτό, μήπως οφείλεται στις σχετικά πρόσφατες αλλαγές... ”στελεχιακού” δυναμικού;