Δεν έχει σημασία τι ήταν ο Ιωνάς Καρούσης

Ήταν «απλός πολίτης» ο Έλληνας που σκοτώθηκε στις επιθέσεις αυτοκτονίας στο Τελ Αβίβ; Μήπως είχε συστρατευθεί με τους ισραηλινούς σφαγείς και άρα η αθωότητά του είναι κατασκεύασμα των φιλοϊσραηλινών;

Το ερώτημα φαίνεται να απασχολεί την ελληνική διαδικτυακή κοινότητα που φαίνεται ότι πολύ θα ήθελε να μπορούσε να δώσει μια απάντηση και να ησυχάσει.

Επειδή όμως δεν μπορεί να δώσει μια απάντηση, διχάζεται και δίνει δύο. Από τη μια η παλαιστινιακή κοινότητα που, μέσω των social media ανάρτησε φωτογραφίες του νεαρού Ιωνά Καρούση με πολεμικό ιματισμό του Ισραήλ επισημαίνοντας στην ουσία πως επρόκειτο για στρατιώτη, και από την άλλη αρκετοί έσπευσαν να χαρακτηρίσουν έως και παράνομες τις αναφορές υποστήριξης στις τρομοκρατικές επιθέσεις.

Όμως το ζήτημα δεν είναι απλό και το να ασχολούμαστε με τη μικρή εικόνα όταν εξελίσσεται ένας ευρύτερος πόλεμος είναι σαν να προσπαθούμε να εξάγουμε μια μικροϊστορία της σύρραξης για να ζήσουμε το δράμα σε μια κλίμακα που μπορούμε να αισθανθούμε την τραγωδία. Από την άλλη πάλι είναι άδικο να λέμε «και γιατί δεν έφευγε και αυτός από εκεί;»- μια ερώτηση που θυμίζει λίγο «τι φορούσε όμως και αυτή;». Όταν υπάρχει πόλεμος, ο εχθρός, το άδικο είναι ο πόλεμος.

Οι «ηθικές» στιγμές του πολέμου, που αναφέρονται κατ΄ αντιπαράθεση με τις «ανήθικες», δεν υπάρχουν. Είναι μόνο για πολεμικές ταινίες και για όσους αποδέχονται τους πολέμους ως κάτι φυσιολογικό και αναζητούν στο περιβάλλον αυτό τους «ήρωες». Για όλους τους υπόλοιπους ο πόλεμος είναι μια φρικτή βρωμοδουλειά για την οποία χάνονται ανθρώπινες ζωές. Ο συγκεκριμένος δε, είναι ακόμη χειρότερος αφού σε αυτόν μια πανίσχυρη σύγχρονη «Σπάρτη» διαπράττει συστηματικά εγκλήματα με δολοφονίες αμάχων και παιδιών, έχοντας την υποστήριξη μιας υπερδύναμης που όποτε χρειάζεται είναι στο πλευρό της.

Συχνά, όπως τώρα, οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές δεν ξεκινούν από το ίδιο σημείο, ούτε μεταφέρουν τον ίδιο βαθμό ενοχής. Δεν υπάρχει όμως «δίκαιος» πόλεμος ή δίκαιη επέμβαση, δεν υπάρχει δίκαιο χτύπημα και δεν υπάρχει δίκαιη αφαίρεση ζωής. Ο πόλεμος είναι το τέρας και οι άνθρωποι βορά στα δόντια του κτήνους. Ούτε λοιπόν που ήταν Έλληνας έχει σημασία, ούτε που δεν έφυγε από εκεί, ούτε που για κάποιους λόγους προσμετρήθηκε στους ισραηλινούς. Είναι απλώς άλλος ένας σε μια σφαγή που πρέπει να σταματήσει.        

Πρέπει να αντισταθούμε στο να γινόμαστε δικαστές εκ του προχείρου και να κρίνουμε πολεμικές θηριωδίες. Και αυτό δεν έχει να κάνει με «ίσες αποστάσεις» ή με το ποιον υποστηρίζουμε, αλλά με την ανάγκη να μην χάσουμε την ανθρωπιά μας.