Ενας θεατρικός ”μπαμπάς” για... κλάματα

Από πέρυσι θέλαμε να δούμε την θεατρική παράσταση ”Μπαμπά μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή” των Ρήγα- Αποστόλου. Δεν τα καταφέραμε. Σταθήκαμε, όμως... άτυχοι φέτος. Καταφέραμε να κλείσουμε τα εισιτήριά μας και να πάμε σε μια παράσταση η οποία δυστυχώς δεν ανταποκρίθηκε με τίποτα στις προσδοκίες μας, ενώ δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε για ποιο λόγο παίζεται και για δεύτερη χρονιά. Οι διάλογοι απλά συμπαθητικοί. Ενημερωμένοι, όμως, και κατά πως φάνηκε και από την ατάκα: ”πουτ δε κοτ ντάουν” εμπλουτίζονται διαρκώς. Το χειρότερο, όμως, ήταν οι... τσιρίδες. Ξεκινώντας από αυτές της κας Παπουτσή (καμία σχέση με την ερμηνεία της πέρυσι στο ”Ποια Ελένη”) και συνεχίζοντας με εκείνες του κ. Μποσταντζόγλου. Δυστυχώς οι φωνές τους ήταν τόσο δυνατές κάποιες στιγμές που πράγματι δεν μπορούσαμε να κατανοήσουμε τι ακριβώς έλεγαν. Κατά τα άλλα συμπαθητικοί (και πάλι απλά) οι Κόκλας, Μπαξεβάνη, Ανδρίτσου. Τα καλά μας λόγια θα τα περιορίσουμε αναγκαστικά στα σκηνικά, αλλά και στις αναπαυτικές και σωστά τοποθετημένες θέσεις του θεάτρου. Στα συν το γεγονός ότι το νερό στο μπαρ κοστίζει 0,50 ευρώ.