Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ
Θα βάλει η κυβέρνηση χέρι στα Εξάρχεια και θα "προδώσει τα ιδανικά της" ή θα αφήσει ήσυχους τους αντιεξουσιαστές και θα στενοχωρεί τους νοικοκυραίους;
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Το ότι η Κυβέρνηση επιχειρεί να πατήσει σε δύο βάρκες φαίνεται ξεκάθαρα στην περίπτωση των Εξαρχείων και της επερώτησης που έκαναν βουλευτές της Νεάς Δημοκρατίας.
Η μία βάρκα είναι αυτή της κυβερνητικής νομιμότητας, των δηλώσεων ότι «η αστυνομία λειτουργεί», «κάνει τη δουλειά της» και των διαβεβαιώσεων ότι θα λαμβάνονται όλα τα αναγκαία μέτρα για την ασφάλεια των πολιτών- με δυό λόγια όλα τα «προβλεπόμενα» για μια αστικού τύπου Κυβέρνηση.
Η άλλη βάρκα είναι εκείνη της επαναστατικότητας. Είναι η αδράνεια από το πρώην κλείσιμο του ματιού σε όλους εκείνους τους εναλλακτικούς της εξωκονοβουλευτικής αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου στους οποίους ο Σύριζα- ορθά- έβλεπε μια πιθανή δεξαμενή ψηφοφόρων.
Είναι ο κόσμος που πέταγε τη βομβίτσα του στα μπάχαλα, που τραμπούκιζε το αστυνομικό τμήμα των Εξαρχείων που ένιωθε αντίθετος στο σύστημα με κάθε τρόπο. Αυτόν, μια κυβέρνηση δεν μπορεί να τον καλοπιάνει. Ή για να είμαι ακριβέστερος, μπορεί, αλλά θα πρέπει να είναι έτοιμη αυτό να της στοιχίσει σε ψήφους «νοικοκυρέων», κάτι που σημαίνει ότι δεν θα επανεκλεγεί.
Δεν είναι τυχαίο ότι η πρόσφατη επέμβαση της αστυνομίας στα Εξάρχεια είχε αποκλειστικά στόχο το εμπόριο ναρκωτικών και επικοινωνήθηκε ακριβώς έτσι, αποκλείοντας κάθε πολιτική χροιά που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τον Σύριζα «αστυνομολάτρη» και να πλήξει το κύρος του στον αριστερό χώρο.
Τα Εξάρχεια ασκούν γοητεία ως… θεσμός σε κάποιους που πίστευαν πραγματικά ότι μπορεί να υπάρξει αυτό που λέμε «αριστερή διακυβέρνηση». Μήπως μαζί με τις άλλες αυταπάτες τους πρόκειται να εξαφανιστεί και αυτή. Ίσως όμως κάτι τέτοιο είναι καλύτερο να συμβεί σε περισσότερο χρήσιμο επικοινωνιακά χρόνο.
Επί παραδείγματι, όταν θα επίκεινται δυσάρεστα οικονομικά μέτρα, μια επιχείρηση που «θα αποκαταστήσει την τάξη» σε «μια κατάσταση που είχε παραγίνει» ίσως και να φαίνεται ιδανική.
Η μία βάρκα είναι αυτή της κυβερνητικής νομιμότητας, των δηλώσεων ότι «η αστυνομία λειτουργεί», «κάνει τη δουλειά της» και των διαβεβαιώσεων ότι θα λαμβάνονται όλα τα αναγκαία μέτρα για την ασφάλεια των πολιτών- με δυό λόγια όλα τα «προβλεπόμενα» για μια αστικού τύπου Κυβέρνηση.
Η άλλη βάρκα είναι εκείνη της επαναστατικότητας. Είναι η αδράνεια από το πρώην κλείσιμο του ματιού σε όλους εκείνους τους εναλλακτικούς της εξωκονοβουλευτικής αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου στους οποίους ο Σύριζα- ορθά- έβλεπε μια πιθανή δεξαμενή ψηφοφόρων.
Είναι ο κόσμος που πέταγε τη βομβίτσα του στα μπάχαλα, που τραμπούκιζε το αστυνομικό τμήμα των Εξαρχείων που ένιωθε αντίθετος στο σύστημα με κάθε τρόπο. Αυτόν, μια κυβέρνηση δεν μπορεί να τον καλοπιάνει. Ή για να είμαι ακριβέστερος, μπορεί, αλλά θα πρέπει να είναι έτοιμη αυτό να της στοιχίσει σε ψήφους «νοικοκυρέων», κάτι που σημαίνει ότι δεν θα επανεκλεγεί.
Δεν είναι τυχαίο ότι η πρόσφατη επέμβαση της αστυνομίας στα Εξάρχεια είχε αποκλειστικά στόχο το εμπόριο ναρκωτικών και επικοινωνήθηκε ακριβώς έτσι, αποκλείοντας κάθε πολιτική χροιά που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τον Σύριζα «αστυνομολάτρη» και να πλήξει το κύρος του στον αριστερό χώρο.
Τα Εξάρχεια ασκούν γοητεία ως… θεσμός σε κάποιους που πίστευαν πραγματικά ότι μπορεί να υπάρξει αυτό που λέμε «αριστερή διακυβέρνηση». Μήπως μαζί με τις άλλες αυταπάτες τους πρόκειται να εξαφανιστεί και αυτή. Ίσως όμως κάτι τέτοιο είναι καλύτερο να συμβεί σε περισσότερο χρήσιμο επικοινωνιακά χρόνο.
Επί παραδείγματι, όταν θα επίκεινται δυσάρεστα οικονομικά μέτρα, μια επιχείρηση που «θα αποκαταστήσει την τάξη» σε «μια κατάσταση που είχε παραγίνει» ίσως και να φαίνεται ιδανική.
