Οι Κοξ αυτού του κόσμου είναι διαρκή θύματα
Αν η δολοφονική επίθεση στην βουλευτή των εργατικών κράτησε μια στιγμή, οι συνθήκες που παρήγαγαν αυτό το κλίμα διήρκεσαν πολύ περισσότερο.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Να που οι «παραιτηθείτε» παρέρχονται ήσυχα- ήσυχα, όπως είχα προβλέψει, και παίρνουν μαζί τους και το γόητρο της αντιπολίτευσης που ίσως αποφασίσει να κυνηγήσει άλλου τύπου δράσεις, αφού οι «κινηματικές» δεν φαίνεται να της βγαίνουν.
Πέρα όμως από τις εγχώριες ασημαντότητες- στις οποίες περιλαμβάνω και όσους Συριζαίους επιχαίρουν για το ότι η υπάρχουσα λαϊκή δυσφορία δεν εκδηλώθηκε μέσω της συγκέντρωσης της Τρίτης- το σημαντικό των ημερών είναι η δολοφονία της βρετανίδας βουλευτού των εργατικών.
Οι εντάσεις ακόμη και σε μια σχεδόν πλήρως ελεγχόμενη κοινωνία, όπως η βρετανική, ξεπερνούν τις προβλέψεις και θέτουν για μία ακόμη φορά το ερώτημα ‘τι συμβαίνει στην Ευρώπη;’.
Πόσο ενάντια στους λαούς είναι οι αποφάσεις των κυβερνήσεών τους; Αποφάσεις όπως η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεπάγονται οικονομικά συμφέροντα για ορισμένους και οικονομικές ζημιές για κάποιους άλλους. Όμως δεν θα έπρεπε να έχουν ερωτηθεί οι πληθυσμοί;
Οι «από πάνω» αποφάσεις, αν και ωραιοποιούν τις καταστάσεις, προσφέροντας εικόνα συναίνεσης, συχνά καλύπτουν τις αντιπαραθέσεις και οδηγούν σε συσσώρευση οργής. Η οξύτητα της αντιπαράθεσης για το BRexit ή το BRemain λέει πράγματα και για την Ε.Ε., αλλά και για την ίδια τη Μ. Βρετανία. Οι κοινωνίες της καταστολής- ή μάλλον και οι κοινωνίες της καταστολής- δεν μπορούν να εξαφανίσουν τη βία που δημιουργείται από κοινωνικές ή πολιτισμικές αιτίες.
Αυτή στην πρώτη ευκαιρία, θα εκδηλωθεί. Με αξιοσημείωτη πολιτική και προσωπική γενναιότητα αντιμετώπισε τον τραγικό θάνατο της βουλευτού Κοξ ο σύζυγός της. Με ανακοίνωσή του τόνισε ότι αυτό που θα ήθελε περισσότερο η μητέρα των παιδιών του είναι να μην αναπαραχθεί το μίσος. Όμως αυτά δεν γίνονται με ευχές. Τα γεγονότα αποτελούν κορυφαία στιγμή διαδράσεων που εξελίσσονται για καιρό και όχι στιγμές ανεξάρτητες από οποιαδήποτε αιτιακότητα.
Αν η Βρετανία δυσκολεύεται να αντέξει την πίεση ενός πολιτικού διλήμματος, δεν είναι γιατί μια ωραία ημέρα «κάτι ακραίοι» θύμωσαν, αλλά γιατί κάτω από τα χαμηλωμένα βλέμματα και τους πειθαρχημένους χρήστες του Μετρό βρίσκονται οι συνθήκες που δημιουργούν θυμό. Και αυτές δεν αλλάζουν ούτε με κεράκια, ούτε τα likes όλων ημών που θεωρήσαμε ότι άδικα χάθηκε η βουλευτής Κοξ.
Πέρα όμως από τις εγχώριες ασημαντότητες- στις οποίες περιλαμβάνω και όσους Συριζαίους επιχαίρουν για το ότι η υπάρχουσα λαϊκή δυσφορία δεν εκδηλώθηκε μέσω της συγκέντρωσης της Τρίτης- το σημαντικό των ημερών είναι η δολοφονία της βρετανίδας βουλευτού των εργατικών.
Οι εντάσεις ακόμη και σε μια σχεδόν πλήρως ελεγχόμενη κοινωνία, όπως η βρετανική, ξεπερνούν τις προβλέψεις και θέτουν για μία ακόμη φορά το ερώτημα ‘τι συμβαίνει στην Ευρώπη;’.
Πόσο ενάντια στους λαούς είναι οι αποφάσεις των κυβερνήσεών τους; Αποφάσεις όπως η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεπάγονται οικονομικά συμφέροντα για ορισμένους και οικονομικές ζημιές για κάποιους άλλους. Όμως δεν θα έπρεπε να έχουν ερωτηθεί οι πληθυσμοί;
Οι «από πάνω» αποφάσεις, αν και ωραιοποιούν τις καταστάσεις, προσφέροντας εικόνα συναίνεσης, συχνά καλύπτουν τις αντιπαραθέσεις και οδηγούν σε συσσώρευση οργής. Η οξύτητα της αντιπαράθεσης για το BRexit ή το BRemain λέει πράγματα και για την Ε.Ε., αλλά και για την ίδια τη Μ. Βρετανία. Οι κοινωνίες της καταστολής- ή μάλλον και οι κοινωνίες της καταστολής- δεν μπορούν να εξαφανίσουν τη βία που δημιουργείται από κοινωνικές ή πολιτισμικές αιτίες.
Αυτή στην πρώτη ευκαιρία, θα εκδηλωθεί. Με αξιοσημείωτη πολιτική και προσωπική γενναιότητα αντιμετώπισε τον τραγικό θάνατο της βουλευτού Κοξ ο σύζυγός της. Με ανακοίνωσή του τόνισε ότι αυτό που θα ήθελε περισσότερο η μητέρα των παιδιών του είναι να μην αναπαραχθεί το μίσος. Όμως αυτά δεν γίνονται με ευχές. Τα γεγονότα αποτελούν κορυφαία στιγμή διαδράσεων που εξελίσσονται για καιρό και όχι στιγμές ανεξάρτητες από οποιαδήποτε αιτιακότητα.
Αν η Βρετανία δυσκολεύεται να αντέξει την πίεση ενός πολιτικού διλήμματος, δεν είναι γιατί μια ωραία ημέρα «κάτι ακραίοι» θύμωσαν, αλλά γιατί κάτω από τα χαμηλωμένα βλέμματα και τους πειθαρχημένους χρήστες του Μετρό βρίσκονται οι συνθήκες που δημιουργούν θυμό. Και αυτές δεν αλλάζουν ούτε με κεράκια, ούτε τα likes όλων ημών που θεωρήσαμε ότι άδικα χάθηκε η βουλευτής Κοξ.
