Γιατί η πόρτα της ΕΡΤ σε Unfollow δεν ήταν λογοκρισία

Το ότι δικαιούται οποιοδήποτε μέσο να κάνει δημοσιογραφική έρευνα επί οποιουδήποτε θέματος είναι από τα αναμφισβήτητα καλά της ελευθεροτυπίας και της δημοκρατίας μας. Στο πλαίσιο αυτό το περιοδικό Unfollow επέλεξε ως πρώτο θέμα του εκείνο με τον εύγλωττο τίτλο «Δημοσιογράφοι, ΜΜΕ, πολιτικοί: όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί». Παράλληλα με την έκδοσή του, το περιοδικό επιδίωξε να προβάλει το τεύχος του και την θεματολογία του.  

Διάφορα μέσα θα είχαν ίσως πρόβλημα να φιλοξενήσουν ένα σύνθημα που στρέφεται εναντίον τους και τους λοιδορεί. Πολλώ μάλλον που από τη φύση του το σύνθημα είναι αφοριστικό και δεν μπορεί να τεκμηριώσει και να στοιχειοθετήσει τα όσα ισχυρίζεται- κάτι τέτοιο φαντάζομαι ότι θα επιχειρείται μέσα στις σελίδες του περιοδικού. Αυτό έπραξε και η ΕΡΤ, η οποία αρνήθηκε να παίξει βίντεο με την διαφήμιση του τεύχους του Unfollow, επικαλούμενη διατάξεις περί δεοντολογίας.    

Φαντάζομαι η συγκεκριμένη επίκληση έγινε ελλείψει άλλης καταλληλότερης, αλλά παρ΄ όλα αυτά, η κίνηση των διοικούντων μου φαίνεται κατανοητή, πολιτικά κατανοήσιμη και δεν θεωρώ ότι σημαίνει «λογοκρισία», όπως εννοούμε τη λέξη.   

Εξηγούμαι: Το να «στήνεται» ένα ρεπορτάζ/αφιέρωμα κλπ έτσι ώστε να «δικαιούται» να έχει έναν προβοκατόρικο, με αξιολογικές αποτιμήσεις τίτλο («καθάρματα») είναι ένα εκδοτικό-πολιτικό κόλπο. Αποδεκτό και ηθικό, αλλά κόλπο.

Είναι σαν να έχω εγώ ένα μέσον που θα κυκλοφορήσει με τίτλο «Κόπανοι όλοι αυτοί που δεν είναι αριστεροί». Μπορεί μέσα στην ύλη του περιοδικού να φιλοξενώ απόψεις διανοητών παγκόσμιου βεληνεκούς, οι οποίοι να επιχειρηματολογούν υπέρ του ότι οι ευφυέστεροι άνθρωποι της Ιστορίας ανήκαν πολιτικά στην αριστερά, αυτό όμως δεν θα κάνει τον τίτλο μου λιγότερο συνθηματικό ή-απλώς- πολιτικά στρατευμένο.

Η κατηγορία περί «λογοκρισίας» καταλογίζει στην ΕΡΤ και συνεπώς στην Κυβέρνηση  προθέσεις περιορισμού της ελευθεροτυπίας. Προφανώς καμία κυβέρνηση δεν θα εκχωρούσε τους διαύλους της για να προπαγανδιστεί δηκτικά μια αφοριστική θέση εναντίον της. Έστω και αν οι κανονιστικές διατάξεις για την λειτουργία της ΕΡΤ δεν έχουν την απαιτούμενη ευελιξία για κάτι τέτοιο.

Για όσους θα περίμεναν ή περιμένουν μια πιο στέρεη νομιμοποιητική βάση μιας τέτοιας άρνησης εκ μέρους της ΕΡΤ, να θυμίσω ότι αυτά έχουν θέση στις κρατικές δομές μόνο στο μυαλό των ρομαντικών.

Ίσως πάλι βέβαια αυτή η απαγόρευση να ήταν πολιτικά πολυτιμότερη από την προβολή του σποτ από τις συχνότητες της ΕΡΤ- πράγμα που θα δικαιολογούσε και τις διαμαρτυρίες καλύτερα από τον ρομαντισμό.