Η υπόθεση Λούκου δείχνει τα στραβά μας
Ο Λούκος εκπαραθυρώθηκε άκομψα και έδειξε για μια ακόμη φορά πόσο μας χρειάζονται κανόνες και διαδικασίες.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Τουλάχιστον άκομψες θα χαρακτήριζα τις περιστάσεις υπό τις οποίες ο διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών είδε την πόρτα της εξόδου από τον θεσμό που υπηρέτησε με επιτυχία για 10 σχεδόν χρόνια.
Το σύστημα αυτό των κατηγοριών και εν συνεχεία της απομάκρυνσης θυμίζει σοβιετικές μεθόδους και μου δημιουργεί απέχθεια. Αναρωτιέμαι: Μια και ο Γιώργος Λούκος αποπέμφθηκε λόγω της εκκρεμούς εναντίον του κατηγορίας για κακοδιαχείριση, άραγε αν «αθωωθεί» θα επιστρέψει μετά συγγνώμης;
Αν και προφανώς ο άνθρωπος έκανε πολύ καλό και στο φεστιβάλ και στον ελληνικό πολιτισμό, δεν είναι στις προθέσεις μου να ασχοληθώ με το εάν δικαίως ή αδίκως έφυγε. Περισσότερο με απασχολεί η παντελής απουσία οποιασδήποτε πρόβλεψης για τη διαδικασία παρακολούθησης, ελέγχου και λήψης αποφάσεων.
Από τις αρχές Δεκεμβρίου ακούγεται ένα σούσουρο για τον επικεφαλής του Φεστιβάλ, χωρίς κανένας να ξέρει από πού ξεκίνησε, τι πρέπει να ελεγχθεί και τι πρέπει να γίνει για να ληφθεί μια απόφαση. Υπάρχει μια ζημιά 2 και πλέον εκατομμυρίων ευρώ- κάτι που δεν είναι καινοφανές- οι περισσότεροι κρατικοί οργανισμοί λειτουργούν με ζημιές. Όμως στις πόσες ζημιές τραβάμε μια γραμμή και αρχίζουμε να ψάχνουμε; Δεν υπάρχει ετήσιος απολογισμός του Φεστιβάλ; Δεν τον κοιτάζει κανείς αν δεν υπάρχει πρόβλημα με τον επικεφαλής του; Και ποιος είναι αυτός που τον κοιτάζει; Υπάρχουν νόρμες σε αυτά ή όλα είναι λίγο μπάτε σκύλοι αλέστε και όποτε θέλουμε να ξηλώσουμε κάποιον θυμόμαστε ad hoc τι δεν έχει γίνει;
Οι διαδικασίες είναι βασική οργάνωση που πρέπει να υπάρχει σε οποιοδήποτε πολυπαραγοντικό σύστημα που θέλει να δουλέψει δομημένα. Προφανώς και μια πολιτική απόφαση μπορεί να δικαιολογήσει την τυχόν δικαιολογημένη ύπαρξη ελλείμματος. Αρκεί να τη γνωρίζει. Εδώ αποφάσισαν να κατηγορηθεί ο Λούκος για τα ελλείμματα και σκουντιόντουσαν για το ποιος θα ασχοληθεί. Και τελικά το θέμα έφτασε στον Πρωθυπουργό για να ξεκαθαρίσει ότι δεν τον θέλει.
Και στο μεταξύ είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες στον καλλιτεχνικό κόσμο υπέρ του Λούκου, αναγκάζοντας τον υπουργό Πολιτισμού να καλέσει έξι από αυτούς- αλήθεια, γιατί αυτούς και όχι άλλους;- για να τους ενημερώσει (;).
Όπως και η αποπομπή Χατζάκη, έτσι και η αποπομπή Λούκου, είναι αφορμή να δούμε κάτι πολύ ουσιαστικότερο από τον απόλυτο τρόπο που φέρεται (και) η παρούσα εξουσία: την ανυπαρξία ρυθμιστικών κανόνων που θα κάνει τους εξουσιάζοντες να μην μοιάζουν με ελέω θεού ηγεμόνες.
Το σύστημα αυτό των κατηγοριών και εν συνεχεία της απομάκρυνσης θυμίζει σοβιετικές μεθόδους και μου δημιουργεί απέχθεια. Αναρωτιέμαι: Μια και ο Γιώργος Λούκος αποπέμφθηκε λόγω της εκκρεμούς εναντίον του κατηγορίας για κακοδιαχείριση, άραγε αν «αθωωθεί» θα επιστρέψει μετά συγγνώμης;
Αν και προφανώς ο άνθρωπος έκανε πολύ καλό και στο φεστιβάλ και στον ελληνικό πολιτισμό, δεν είναι στις προθέσεις μου να ασχοληθώ με το εάν δικαίως ή αδίκως έφυγε. Περισσότερο με απασχολεί η παντελής απουσία οποιασδήποτε πρόβλεψης για τη διαδικασία παρακολούθησης, ελέγχου και λήψης αποφάσεων.
Από τις αρχές Δεκεμβρίου ακούγεται ένα σούσουρο για τον επικεφαλής του Φεστιβάλ, χωρίς κανένας να ξέρει από πού ξεκίνησε, τι πρέπει να ελεγχθεί και τι πρέπει να γίνει για να ληφθεί μια απόφαση. Υπάρχει μια ζημιά 2 και πλέον εκατομμυρίων ευρώ- κάτι που δεν είναι καινοφανές- οι περισσότεροι κρατικοί οργανισμοί λειτουργούν με ζημιές. Όμως στις πόσες ζημιές τραβάμε μια γραμμή και αρχίζουμε να ψάχνουμε; Δεν υπάρχει ετήσιος απολογισμός του Φεστιβάλ; Δεν τον κοιτάζει κανείς αν δεν υπάρχει πρόβλημα με τον επικεφαλής του; Και ποιος είναι αυτός που τον κοιτάζει; Υπάρχουν νόρμες σε αυτά ή όλα είναι λίγο μπάτε σκύλοι αλέστε και όποτε θέλουμε να ξηλώσουμε κάποιον θυμόμαστε ad hoc τι δεν έχει γίνει;
Οι διαδικασίες είναι βασική οργάνωση που πρέπει να υπάρχει σε οποιοδήποτε πολυπαραγοντικό σύστημα που θέλει να δουλέψει δομημένα. Προφανώς και μια πολιτική απόφαση μπορεί να δικαιολογήσει την τυχόν δικαιολογημένη ύπαρξη ελλείμματος. Αρκεί να τη γνωρίζει. Εδώ αποφάσισαν να κατηγορηθεί ο Λούκος για τα ελλείμματα και σκουντιόντουσαν για το ποιος θα ασχοληθεί. Και τελικά το θέμα έφτασε στον Πρωθυπουργό για να ξεκαθαρίσει ότι δεν τον θέλει.
Και στο μεταξύ είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες στον καλλιτεχνικό κόσμο υπέρ του Λούκου, αναγκάζοντας τον υπουργό Πολιτισμού να καλέσει έξι από αυτούς- αλήθεια, γιατί αυτούς και όχι άλλους;- για να τους ενημερώσει (;).
Όπως και η αποπομπή Χατζάκη, έτσι και η αποπομπή Λούκου, είναι αφορμή να δούμε κάτι πολύ ουσιαστικότερο από τον απόλυτο τρόπο που φέρεται (και) η παρούσα εξουσία: την ανυπαρξία ρυθμιστικών κανόνων που θα κάνει τους εξουσιάζοντες να μην μοιάζουν με ελέω θεού ηγεμόνες.
