Ποιος πληρώνει τον βαρκάρη;
Δεν θα έπρεπε να τον πληρώνει κάθε φορά ο άμεσα ενδιαφερόμενος;
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Βλέπω την απεργία των υπαλλήλων της Βεργίνας την Κυριακή που μας πέρασε να έχει γίνει μήλο της έριδος στα social media εδώ και κανα-δυο μέρες, με τους συνήθεις διαλόγους να εκτυλίσσονται κάπως έτσι:
- Βρωμο-δημόσιοι υπάλληλοι, να τα κάνουμε όλα ιδιωτικά να πάνε σπίτια τους, που έχουν το θράσος να κλείνουν τους αρχαιολογικούς χώρους λες και είναι δικοί τους.
- Σωστό και δίκαιο, αλλά κι αυτοί τι ζητάνε; Να πληρώνονται τις αργίες που δουλεύουν ζητάνε.
- Ναι, γιατί τόσες χιλιάδες ιδιωτικοί υπάλληλοι που δουλεύουν εξάμηνα απλήρωτοι είναι μαλάκες.
- Ωραία λογική, να δουλεύουμε όλοι απλήρωτοι για να μην έχει να λέει κανείς για κανέναν.
- Ναι, αλλά και ο άνθρωπος που έχει έρθει από την άλλη άκρη του κόσμου για να δει τη Βεργίνα ή την Ακρόπολη τι μας φταίει;
Σωστά και δίκαια όλα αυτά, δε λέω (εκτός από αυτό που λέει πως ο ιδιωτικός τομέας είναι απλήρωτος –που είναι– άρα δεν θα έπρεπε να πληρώνεται κανείς).
Αναρωτιέμαι, όμως, μήπως αυτό που θα διόρθωνε τελικά πολλά από τα στραβά του ελληνικού δημοσίου δεν είναι το Ολοκαύτωμα που προτείνουν –με τα δίκια τους– πολλοί απηυδισμένοι, αλλά κάτι πολύ απλούστερο: Λίγη, ξαναλέω λίγη, λογική «αγοράς» σε ένα κατά τα άλλα αριστερό, αριστερότατο σύστημα αξιών.
Τι εννοώ; Ο κάθε αρχαιολογικός χώρος να βγάζει τα έξοδά του, ως μεμονωμένο «μαγαζί» (ναι, συγχωρήστε μου τον εκχυδαϊσμό οι τυπολάτρες, κάπως πρέπει να το κάνω κατανοητό και ο όρος «επιχείρηση» δεν θα σας άρεσε περισσότερο). Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι με μηδέν και 2€ εισιτήρια, να περιμένουν χιλιάδες υπάλληλοί τους να πληρωθούν από τα λεφτά σου και μου και μας, και μετά να κοπτόμαστε για τον Αυστραλό που ήρθε από την άλλη μεριά του κόσμου να δει τη Βεργίνα και τη βρήκε κλειστή.
Γιατί ναι, μπορεί τη Βεργίνα να τη βρήκε κλειστή επειδή η απεργία συνέπεσε κάπως βολικά με το τριήμερο των Χριστουγέννων, δε λέω, αλλά το Μουσείο της Αμφίπολης, για παράδειγμα, θα το βρει σωστό ψυγείο, γιατί δεν υπάρχουν λεφτά για θέρμανση, με μία και μοναδική υπάλληλο ντυμένη σαν χιονάνθρωπο ενώ έξω ο ήλιος λάμπει. Το εισιτηριάκι, όμως, δεν πάει στα 5-6€, από φόβο μην μας πούνε ακριβούς και δεν πατήσει το πόδι του κανείς. Λυπάμαι παιδιά, αλλά η Ευρώπη που θέλετε έχει κι ευρωπαϊκές τιμές, και με πορδές αυγά δε βάφεις.
Την τελευταία φορά που το συζητούσαμε αυτό, όμως, με αφορμή την τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας που δεν είναι ανοιχτή για τον κόσμο (ενώ θα μπορούσε να κόβει εισιτήρια που θα εξασφάλιζαν πέντε-έξι μισθούς κι άλλες τόσες πληρωμένες αργίες) υπήρξαν και σχόλια του τύπου «καλά κάνουμε, δεν είναι όλα για πούλημα».
Ναι, μόνο που δε γίνεται να έχεις υπαλλήλους αν δεν έχεις έσοδα. Αλλιώς είσαι κοινωφελές ίδρυμα, και το τρέχεις το πράγμα με εθελοντές. Καλή τύχη στην εύρεση εθελοντών να δουλέψουν την Κυριακή 27 Δεκεμβρίου.
- Βρωμο-δημόσιοι υπάλληλοι, να τα κάνουμε όλα ιδιωτικά να πάνε σπίτια τους, που έχουν το θράσος να κλείνουν τους αρχαιολογικούς χώρους λες και είναι δικοί τους.
- Σωστό και δίκαιο, αλλά κι αυτοί τι ζητάνε; Να πληρώνονται τις αργίες που δουλεύουν ζητάνε.
- Ναι, γιατί τόσες χιλιάδες ιδιωτικοί υπάλληλοι που δουλεύουν εξάμηνα απλήρωτοι είναι μαλάκες.
- Ωραία λογική, να δουλεύουμε όλοι απλήρωτοι για να μην έχει να λέει κανείς για κανέναν.
- Ναι, αλλά και ο άνθρωπος που έχει έρθει από την άλλη άκρη του κόσμου για να δει τη Βεργίνα ή την Ακρόπολη τι μας φταίει;
Σωστά και δίκαια όλα αυτά, δε λέω (εκτός από αυτό που λέει πως ο ιδιωτικός τομέας είναι απλήρωτος –που είναι– άρα δεν θα έπρεπε να πληρώνεται κανείς).
Αναρωτιέμαι, όμως, μήπως αυτό που θα διόρθωνε τελικά πολλά από τα στραβά του ελληνικού δημοσίου δεν είναι το Ολοκαύτωμα που προτείνουν –με τα δίκια τους– πολλοί απηυδισμένοι, αλλά κάτι πολύ απλούστερο: Λίγη, ξαναλέω λίγη, λογική «αγοράς» σε ένα κατά τα άλλα αριστερό, αριστερότατο σύστημα αξιών.
Τι εννοώ; Ο κάθε αρχαιολογικός χώρος να βγάζει τα έξοδά του, ως μεμονωμένο «μαγαζί» (ναι, συγχωρήστε μου τον εκχυδαϊσμό οι τυπολάτρες, κάπως πρέπει να το κάνω κατανοητό και ο όρος «επιχείρηση» δεν θα σας άρεσε περισσότερο). Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι με μηδέν και 2€ εισιτήρια, να περιμένουν χιλιάδες υπάλληλοί τους να πληρωθούν από τα λεφτά σου και μου και μας, και μετά να κοπτόμαστε για τον Αυστραλό που ήρθε από την άλλη μεριά του κόσμου να δει τη Βεργίνα και τη βρήκε κλειστή.
Γιατί ναι, μπορεί τη Βεργίνα να τη βρήκε κλειστή επειδή η απεργία συνέπεσε κάπως βολικά με το τριήμερο των Χριστουγέννων, δε λέω, αλλά το Μουσείο της Αμφίπολης, για παράδειγμα, θα το βρει σωστό ψυγείο, γιατί δεν υπάρχουν λεφτά για θέρμανση, με μία και μοναδική υπάλληλο ντυμένη σαν χιονάνθρωπο ενώ έξω ο ήλιος λάμπει. Το εισιτηριάκι, όμως, δεν πάει στα 5-6€, από φόβο μην μας πούνε ακριβούς και δεν πατήσει το πόδι του κανείς. Λυπάμαι παιδιά, αλλά η Ευρώπη που θέλετε έχει κι ευρωπαϊκές τιμές, και με πορδές αυγά δε βάφεις.
Την τελευταία φορά που το συζητούσαμε αυτό, όμως, με αφορμή την τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας που δεν είναι ανοιχτή για τον κόσμο (ενώ θα μπορούσε να κόβει εισιτήρια που θα εξασφάλιζαν πέντε-έξι μισθούς κι άλλες τόσες πληρωμένες αργίες) υπήρξαν και σχόλια του τύπου «καλά κάνουμε, δεν είναι όλα για πούλημα».
Ναι, μόνο που δε γίνεται να έχεις υπαλλήλους αν δεν έχεις έσοδα. Αλλιώς είσαι κοινωφελές ίδρυμα, και το τρέχεις το πράγμα με εθελοντές. Καλή τύχη στην εύρεση εθελοντών να δουλέψουν την Κυριακή 27 Δεκεμβρίου.
