Η υποψηφιότητα GAP που όλους μας ενώνει!

Τελικά, αν ο άνθρωπος έχει πάρει καλές βάσεις από το σπίτι και έχει κάνει και καλές σπουδές, πουθενά δεν κωλώνει και πάντα κάτι θα βρίσκεται να κουτσοκάνει. Αρκεί να μην χάσει τη φλόγα μέσα του- αυτή που τον κάνει να θέλει να πάει όλο και ψηλότερα ή – εν πάση περιπτώσει- αλλού.

Έτσι και ο αγαπητός ΓΑΠ, που, όπως μαθαίνω, εκδήλωσε ενδιαφέρον για τη θέση του μέλους (sic) της Ολυμπιακής Επιτροπής. Ο έλληνας «αθάνατος» Λάμπης Νικολάου αποχωρεί λόγω ηλικίας από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή και αναζητείται ο διάδοχός του. Το ενδιαφέρον τους, εκτός από τον αγαπημένο GAP, έχουν εκφράσει ο πρόεδρος της Ολυμπιακής  Σπύρος Καπράλος και ο Πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας, Ισίδωρος Κούβελος- αμφότερες πιο λογικές υποψηφιότητες, που όμως δεν έχουν τίποτα να πουν στην καρδιά μας.

Ο Πρόεδρος της σοσιαλιστικής Διεθνούς που έχει μείνει χωρίς κόμμα καταλαβαίνει ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί η καριέρα του σε εκείνο το μονοπάτι και μοιάζει έτοιμος για τη μεγάλη στροφή. Είναι άλλωστε γνωστή η αγάπη του για τον αθλητισμό και το ολυμπιακό ιδεώδες, ενώ το όνομά του είναι ταυτισμένο με την αποτελεσματικότητα και τις ενδοξότερες εποχές της χώρας.

Η αλήθεια είναι ότι οι αρμοδιότητες που έχει ένα μέλος της ΔΟΕ ταιριάζουν μια χαρά στις ικανότητες του Γιώργου. Και εδώ- θα μου πείτε- ποιες είναι αρμοδιότητες του μέλους της ΔΟΕ; Νομίζω κάτι συνεδριάσεις αραιά και που και η προώθηση του ιδιώδους. Το τίποτα δηλαδή.        

Ας αφήσουμε λοιπόν τις έριδες και το παρελθόν πίσω μας και ας συνταχθούμε όλοι στο πλευρό του Γιώργου. Να αναλάβει τη θέση που του αξίζει και να βοηθήσει από εκεί τη χώρα όπως μπορεί- ξέρουμε ότι θα το κάνει με όλες τις δυνάμεις του.

Όσο για τους κακεντρεχείς που ισχυρίζονται πως η επόμενη κίνηση του πρώην Πρωθυπουργού θα είναι να κάνει αίτηση για διευθυντής σε υποκατάστημα τράπεζας τράπεζα, θα απογοητευθούν όταν δουν το λαμπρό τέκνο της Ελλάδας να αστραποβολά στο πάνθεον των Αθανάτων. Άλλωστε αυτό το πόστο εκτός από εντελώς ακίνδυνο για γκάφες, είναι και ισόβιο. Που θα πει ότι ό,τι και να γίνει η θέση του είναι εξασφαλισμένη.

Όχι όπως με την πολιτική που είχε συνέχεια το άγχος «τι να κάνω;» « το έκανα σωστά;» και «πώς το λέτε αυτό στο Ελλάντα;».